|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Een mirakels ventje heb ik toch....
Niet te geloven : hij heeft het gedrocht gerepareerd.
Majoor Kenwood heeft dus zijn vaste plaats op ons aanrecht weer ingenomen.
En ik die dacht om daar zon Senseo-apparaat te plaatsen, zal mijn plan moeten opgeven.
Maar ja, ik kan nu wel opnieuw mixen, kloppen, kneden... en permanente oorbeschadiging oplopen, want dat ding heeft alzeleven een ondraaglijk gedreun ten gehore gegeven.
Al-met-al toch weer goeie punten voor Herman!
Mocht er nog iemand wakker liggen over wat er nu eigenlijk met dat badkamermeubel gebeurd is : op e-bay werd er tot meer dan het dubbele van de inzetprijs geboden en daar zijn we dus wèl mooi vanaf geraakt.
De opbrengst werd gedeeld met zus Greet, die eveneens heel content was.
Het menu voor zaterdag a.s. werd goedgekeurd door de proefkonijnen, dat zit dus ook al snor.
Gisterenavond eerste repetitie voor Shirley Valentijn gehad en het begint weer ongelooflijk fijn te kriebelen.
Jongens toch, wat doe ik dit graag! Dat de samenwerking met regisseur Wim goed zal lopen, is duidelijk.
Mijn norm voor een goed regisseur is :
dat hij of zij mij mijn personage op een andere manier kan laten benaderen dan wat ik er alleen zou uitgehaald hebben. Wim beschikt over dat talent en ik voel dat het klopt, wanneer ik door hem andere invalshoeken, andere motiveringen moet gebruiken om mijn personage waar te maken.
Ik wil hier niet al te technisch gaan doen, alleen nog maar even zeggen hoezeer ik geniet van dit soort werk, het gepeuter, het analyseren, het zoeken naar de innerlijke monoloog en dan voelen dat het ineens klikt...dat is fantastisch.
Lieve Heerken, laat mij spelen!
|
