|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> Het is niets nieuws : ik ga ermee slapen en ik sta ermee op.
Shirley Valentijn zit onder mijn vel en ik mag ze niet laten ontsnappen.
Zelfs wanneer ik s nachts wakker word, springen de flarden tekst onmiddellijk naar voren.
Op mijn -zo goed als dagelijkse- wandeling repeteer ik haar woorden...het hele stuk, anderhalf uur.
Dat doe ik luidop en ga over in gedachten wanneer ik een andere wandelaar bespeur.
Het gebeurt soms dat er toch onverwacht iemand om een hoek komt en ik te laat overschakel, de mensen bekijken me dan wat vreemd, ze veronderstellen waarschijnlijk dat ik iemand uit de psychiatrische inrichting in onze buurt ben...
Gisteren is Herman mee gaan wandelen, als alibi, de schat! Hij, heel de tijd stilzwijgend, ik : voortdurend pratend en gesticulerend. Passanten moeten medelijden met hem hebben gehad, maar het zal er toch minder raar hebben uitgezien dan een vrouw die de hele tijd in haar eentje loopt te praten.
Buiten het huishouden en familiale bezigheden schiet er dus geen tijd over om te bloggen...t is van : vlug-vlug mijn e-mails nazien en soms een vluchtige blik op de andere blogs en een tikje schuldgevoel omdat ik er niet langer kan blijven hangen en wat commentaar geven.
Nog 10 dagen...
Als je slechts tweemaal per dag je tekst wilt herhalen ben je daar al drie uur mee bezig.
Nooit gedacht dat het zoveel meer verantwoordelijkheid zou vragen dan dialogen.
In een toneelstuk met grote bezetting is de tegenspeler jouw aangever en vice versa, wat soms onzekerheid kan opleveren, maar er is een wisselwerking.
Nu kan ik enkel en alleen op mezelf vertrouwen en uiteraard gaat het qua hoeveelheid ook om méér geheugenwerk dan in een ander stuk.
Maar ik hou van Shirley, dat maakt het gemakkelijker.
Langs de andere kant ... ik hou er zoveel van, dat ik het absoluut niet wil verknoeien, wat extra druk meebrengt.
En ja, ze zal onvermijdelijk ook een Paz-kantje krijgen.
Ik heb één vurige hoop : dat wie komt kijken een échte Shirley Valentijn ziet, ook al is ze verschillend van eerdere versies.
Spannend....want er zijn onovertrefbare vertolkingen bij. Dat maakt het allemaal nogal pretentieus om het zelf te willen spelen, ik ben me daar zeer van bewust.
En tóch doen hé...koppig ding...
|
