|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> Het lukt wel, dat tikken met een ingegipste rechterarm, alleen duurt het langer en gaat het veel moeizamer.
Nog zes dagen en dat vieze ding mag er eindelijk af!
Eigenlijk zou ik er niet mogen over klagen, het zit er natuurlijk rond om mijn gebroken pols te beschermen en rustig terug aaneen te laten groeien en ik weet het : dit is slechts een bagatel, er zijn zoveel verschrikkelijker dingen die een mens kunnen overkomen.
Maar toch heb ik me de afgelopen weken vaak gefrustreerd gevoeld om eenvoudige dingen die ik niet kon en waarvoor ik hulp moest vragen.
Hoe vaak heb ik op mijn tong moeten bijten, omdat de manier waarop die hulp geboden werd, niet dezelfde was als mijn eigen beproefde werkwijze...
En nog erger werd het als ik mijn commentaar niet kon inslikken : frustratie om de foute handelswijze, maar nog meer omdat ik mijn lief onverdiende en ongeduldige kritiek had gegeven.
Ik vond mezelf deze weken dikwijls een bijzonder onaangenaam mens en dat is geen prettige vaststelling.
Het was een oefening in geduld en... oefening baart kunst .
Enfin, veel kunst werd er niet echt gebaard, maar dank zij veel geduld en vriendelijkheid werden hier ten huize toch enkele ambachtelijk vervaardigde confituren gecreëerd.
Naast de vertrouwde aardbeien en rabarber-uit-de-tuin, staan er nu ook 4 potten met heerlijke bosbessenconfituur op het schap.
Deze namiddag trokken we het Zoerselbos in, om te gaan plukken.
Het was er bloedheet, maar prachtig en vredig, je hoorde alleen de vogels en het gekraak van dorre takken onder de voeten. De bosbessen lonkten zwart tot lavendelblauw tussen de frisgroene blaadjes.
Elk gewapend met een klein emmertje schoven Herman en ik tussen de struikjes om de donkere parels te verzamelen; druipend van het zweet, met paarse vingers en geschramde onderbenen kwamen we terug thuis : zon 800 gram pure bessen hadden we bij!
Tijdens het plukken bedacht ik dat de oermensen, die ook bessenverzamelaars waren, nooit dik kunnen geweest zijn. Als je op die manier een maaltijd voor een heel gezin moet bijeenzoeken ben je een ganse dag in de weer.
Voor wie zich afvraagt waarmee ik dan al die weken bezig ben geweest, terwijl ik zo weinig met mijn handen kon doen en waarom ik dan niet heelder dagen aan het bloggen was, kan ik al verklappen dat er heel wat nieuws is, dat nog even geheim moest blijven, maar waarover ik het de volgende dagen uitgebreid zal hebben.
|
