|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Enkele dagen geleden al, kreeg ook ik een stokje doorgestuurd van Madame.
Dat houdt in, dat ik hier nu moet gaan vertellen wat ik nog wil meemaken voor ik de pijp aan Maarten geef.
Dit stokje moet dan weer aan drie andere bloggers worden doorgegeven.
Het zet me echt aan het denken, de laatste jaren ben ik geen planningmens meer. Ik neem de dingen zoals ze komen en geniet van elk mooi moment, maar nu moet ik dus opnieuw een planning maken...
Huh-huh...
Voortdoen zoals we bezig zijn en op die manier hopelijk nog heel lang : ik weet, erg spannend klinkt dat niet, maar dat is alvast punt één.
Even belangrijk : onze kinderen en kleinkinderen zorgenvrij en gelukkig blijven zien.
Hetzelfde voor ieder waar ik van houd.
Maar wàt wil ik nog doen?
-Vooral veel reizen! Onze pas verworven zwerfwagen gaat daar alvast een grote rol in spelen.
-Nog eens een toneelstuk vinden-het mag ook een monoloog zijn- waaruit het publiek zowel als ikzelf evenveel voldoening kan putten als bij Shirley Valentijn.
En tenslotte, het is meer iets om aan de goede petemoei met haar toverstaf te vragen, maar ik vermeld het toch maar :
-Eens een sprookjesbal meemaken in een kasteel.
Herman en ik, in de sjiekste kleren en met schoenen die nooit gaan knellen, worden ernaartoe gebracht in een limousine.
Onze zonen, hun lieven en kinderen eveneens piekfijn uitgedost, zijn daar ook,
allen volledig op hun gemak in hun feestelijke outfit en met de muziek van het Maastrichts salonorkest, dat daar een hele avond, live, al onze favoriete ballroomdansen speelt.
Elk van mijn zonen nodigt mij spontaan voor één dans uit en voor de rest slaan Herman en ik geen enkele dans over
en we worden niet moe
en we schuiven niet uit op de gladde vloer
en we bezwijken niet aan een hartaanval.
Zwijmel-zwijmel-zucht-zucht...
Helemaal euforisch geef ik het stokje door aan : Lieve, Michelly en Thea.
|
