|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> Omdat ze gisteren een vakantiedag had, bleef onze kleindochter een nacht en dag bij ons logeren.
De tijd ging veel te vlug vond ze zelf en dat dachten wij er ook van.
Babbelen, winkelen, bomen klimmen, musiceren, met nonkel Pieters elektrische step in de stille straat rijden, samen tafelspelletjes doen
Ze verleidde me zelfs nog maar eens tot verstoppertje spelen in de tuin, waar we elkaar telkens hevig schrikkend en schreeuwend vonden.
t Is nog altijd haar liefste spel, geloof ik.
Zelf liep ik de benen vanonder mijn *** om als eerste bij de aftelplaats te komen.
We bezochten ook de 800-jarige gebeeldhouwde linde. Jade was verrukt over alle figuren die ze erin kon ontdekken en ze koos haar favoriete beeld uit de reeks beeldhouwwerken naar De Loteling.
s Avonds had Herman een vergadering in Deurne, daar reden we samen naartoe, aten er pizza en toen was het voor Jade tijd om weer naar huis te gaan.
Ik bracht haar en profiteerde van de gelegenheid om bij Bojako te gaan bijpraten tot ik mijn ventje weer kon gaan oppikken.
De tijd die ik bij ons Bo doorbracht werd zij steeds wakkerder, zo leek het wel. Ik had haar tevoren wel gebeld of het goed was, maar toen ik daar aankwam was de arme schat eigenlijk doodmoe en half kreupel door de zoveelste Maori haka-kakadans van de voorbije dag. En toch was er nog (figuurlijk)de zoete inval voor mij!
Om kwart over tien belde Herman dat ik hem kon komen halen.
Toen ik aan het kruispunt Houtlaan/Bisschoppenhoflaan stond te wachten om af te draaien, hoorde ik een geweldige klap en zag aan de overkant van het kruispunt een auto kantelen en in een razende vaart op zijn zijkant de rijbaan links van mij voortschuiven. De vonken sloegen eraf. Een bumper vloog weg, Alles kraakte, kreunde en krijste afschuwelijk, ik heb ook geroepen, van afschuw en schrik, tot de auto zon 150 meter achter mij rokend tot stilstand kwam in de middenberm. Bij groen licht draaide ik af en parkeerde. Een andere vrouw stapte ook uit, we belden 112 en vernamen dat de hulpdiensten onderweg waren. Er sloegen al vlammen uit de motor, maar ik zag dat er een man met brandblusser naar de brandende auto liep. De vrouw naast mij wou gaan kijken, maar ik zei dat ik eerst mijn man ging oppikken en over 5 minuten terug zou zijn om eventueel te getuigen.
Ervan overtuigd dat niemand dit overleefd kon hebben, kwam ik hevig bevend bij het secretariaat, waar Herman het stuur van me overnam. We keerden terug en zagen de brandweer voor ons uitrijden.
Toen we terug bij de plek van het ongeval kwamen, wilde ik me als getuige bij de politie melden. De eerste official die ik zag was een ambulancier, die rustig opzij stond. Hij zei dat er slechts één inzittende was en dat die ongedeerd uit het wrak was gekropen, met slechts een schram op zijn hand! Ik had de man wel kunnen kussen, was zo blij dat hij dat meteen vertelde
Ben toch nog even aan een politieagent gaan zeggen dat ik het zag gebeuren, maar ze hadden reeds twee getuigen.
Terwijl ik daar stond, lopen een tenger manneke met baseballpetje en de man die ik herken als de kerel met de brandblusser me voorbij en ik hoor de kleine vragen
en van waar ben ik dan beginnen schuiven?
Die scheen zich van niks bewust te zijn
Tot we terug thuis waren heb ik zitten bibberen en het beeld van de onderkant van de voorbijzoevende wagen flitste vannacht toch wel een paar keer aan me voorbij.
De auto is volledig uitgebrand, maar wat ben ik blij dat die jongen ongedeerd is en dat er op zijn levensgevaarlijke route geen andere autos waren!
|
