xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Zaterdag - Martigny

Bruno had ons uitgenodigd om samen in het hotel te komen ontbijten.
Nadien rijden we met Robby naar het museum van de Saint-Bernardshond.

Er zitten ook échte, levende honden en pups. Ze zien er zooo schattig uit en hier is hun verblijf bijzonder verzorgd. Ik herinner me ons bezoek aan het hospice op de Gd St Bernard, zo'n 25 jaar geleden...de honden waren even schattig, maar toen zag-en vooral : rook het er allemaal minder fris.

We zien een film uit 1917 over het hospice op de Grand-Saint-Bernard en de tentoonstelling is interessant, ook de Nanouk-tentoonstelling met Inuitkunst, vooral beeldjes van ijsberen in alle mogelijke houdingen, zelfs barende ijsberinnen.

Vervolgens rijden we met Robby naar de randgemeente Fully, voor de “Fête de la chataîgne”. Het is een grote kermis, rond het thema kastanje. Op 5 verschillende plaatsen worden er kastanjes in draaitonnen geroosterd.

Er staan lange tafels waar je een schotel warme kastanjes met boter, kaas, druiven, peer en appel kan eten.

Bruno merkt op dat er een broer van Herman even verderop zit en inderdaad, vanop afstand lijkt hij erg op mijn ventje, op de snor na.

Ik ga vragen of ik een foto van hen samen mag maken, zal er zeker een doormailen naar deze Jean L.

We geraken aan de babbel, hij en zijn vrouw zijn al vaak in Belgie geweest en hebben sinds 2 jaar een motorhome(!), waarmee ze nu ook naar hier gekomen zijn. Zelf wonen ze in Montreux.

Pierrot heeft een optreden met zijn alpenhoornblazers. We wandelen nog wat rond en dan om 15 uur naar het hotel om afscheid te nemen van Bruno,  en Roland die per vliegtuig terug naar Belgie vertrekken. Ook Michel B rijdt naar huis in Frankrijk.

Wij hebben Leysin als volgend reisdoel.

Ik was vergeten hoe hoog en steil het is om van Aigle naar Leysin te rijden.

Toen we hier in ’66 met de familie op vakantie kwamen, is ons vader in vliegende vaart over deze weg meegereden met de directeur van het hotel, om onze valiezen nog tijdig in het station van Aigle op te halen , vòòr die met de trein terug naar België zouden terugkeren ipv naar ons Zwitsers hotel gebracht.
Wij hadden die onder zacht protest van :"Maar Voke, iedereen zet zijn valiezen ginder bij die camion...", op voke's Befehl-ist Befehl,  bij de bagage moeten zetten die terug naar Belgie zou gaan. Bij het hotel aangekomen, werden op de parking alle koffers uit de vrachtwagen gelost, behalve de onze natuurlijk.
Toen ons vader na die wilde rit door de bergen, terug bij het hotel uit de auto stapte, zag hij zo wit als een laken en was zo mottig als een krab. Een duveltje in mij zegt nog altijd dat hij dat toch wel een beetje verdiend had, maar ik was toen vooral heel erg blij, dat het schrikbeeld om 2 weken met hetzelfde broekje te moeten rondlopen geen realiteit werd.

Die weg hiernaartoe is wel prachtig!

We parkeren even op de zo goed als lege parking van hotel Fabiola. Er staan enkel nog 3 camionetjes van Intersoc. Ik ga naar de ingang, informeren of mijn vriendin Nicole hier toevallig niet is om de bar te doen, (zo heb ik nog eens de kans om een kijkje binnen te nemen) maar er hangt een bordje dat het hotel gesloten is.

In de nabijheid vinden we een schitterend plekje om te overnachten.

We trekken onze wandelschoenen aan en volgen een breed pad naar boven, tot de zon ondergaat.

Zo onwaarschijnlijk mooi is het hier...ik neem verschillende foto’s, maar de mooiste luchten zijn niet meer te fotograferen, omdat de aarde te donker wordt. Om 19 uur keren we om. De zon schijnt nog op de hoogste toppen, die scherp tegen de roze en turquoise hemel afsteken. Al wat we horen zijn de koeienbellen die onafgebroken klingelen en kleppen. Herman is ook onder de indruk ,veel meer dan vroeger, zegt hij.
                     

 Les Dents du Midi
Drie kwartier later komen we terug bij de Marlin, we hebben het warm van het stappen, maar het is al behoorlijk frisjes. Na onze avondboterham gaan we buiten nog even naar de sterren kijken. Zoveel zie je er bij ons nooit meer. 2 vallende sterren en ook de melkweg is duidelijk te zien, het is overweldigend! Maar het moet tegen het vriezen aan zijn, we kunnen niet lang buiten blijven.
Het contrast is wel erg groot : vanmiddag in een heerlijk warm zonnetje in Fully, nu precies in een kerstnacht.

Voor morgenvroeg (en vanavond voor de afwas zelfs al) hebben we de warmwaterboiler nu wel aangezet, vanmorgen was het trouwens al bibberen bij het wassen.

21u30 : Herman ligt al in bed, denk dat ik dat seffens ook maar eens ga doen, eerst nog een sudoku’tje.

Ik krijg het koud en kruip in bed.

Herman stelt vast dat mijn tetjes precies kreemglasbollen zijn.

Dame blanche zonder warme chocola.

07-11-2007 om 16:01 geschreven door Ludovikus

07-11-2007 om 05:57 geschreven door bojako