|
Een korte anekdote, omdat het te druk is...
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Toen we anderhalve week geleden samen met broers en zussen bij mijn ouders waren, kon ik eindelijk de slijpsteen van schoonbroer Paul teruggeven, die hier al sedert de grote septemberbarbecue lag.
Tevoren had ik er al met mijn zus over gebeld : Er is hier een plat wit steentje van zon 10x10 cm blijven liggen, op de plaats waar de BBQ stond, kan dat een wetsteen van Paul zijn?.
Jes antwoordde toen dat dat best mogelijk was, dus nam ik het steentje mee naar Edegem.
Pol, ik heb uw steentje bij hoor!
Ik overhandig hem het gereedschap, hij keurt het, draait het om en om en zegt dat dit zeker zijn slijpsteen niet is.
Dan pakt hij het stevig tussen duimen en vingers en breekt er een hoek af ....
En ineens ruik ik het : t is een groot stuk Zip! (aanmaakblokje).
Ik ga nog lang geplaagd worden met mijn slijpsteen, vrees ik.
|
