|
Sakkerdekke, het zoemt hier van de vliegen, de smerige beesten!xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De vliegenmepper is altijd binnen bereik en de beste plek om dat ongedierte dood te meppen is wanneer het tegen de vensterruiten zit.
Precies of ik heb nog niet genoeg te doen: nu kon ik ook nog eens al die grote-vlaaien-van-ruiten gaan wassen, opdat mijn volkje geen slecht voorbeeld van hun moeder zou krijgen. Die vieze vliegenvlekken moesten er gisterenmorgen dus nog dringend af, opdat er weer gewoon kindervingertjes op konden geprint worden.
Het grote verschil : vliegen zijn vies, kindervingerkes zijn vertederend. Die laatste boen ik er met heel wat meer plezier af.
In de namiddag trokken we per bus de stad in : niet Herman en ik, maar buurvrouw, die zich graag met mij in het Wagnerbad van de Götterdämmerung stortte. Mijn ventje moest om 20 uur een vergadering openen, op dat ogenblik zou de opera pas halfweg zijn.
Ik ben geen operakenner, maar dit vond ik prachtig vanaf de eerste noot! 335 minuten overweldigende muziek, schitterend uitgevoerd en in een eigenzinnige, moderne regie en decor
.t Was om er duimen en vingers bij af te likken en ik heb me geen moment van die vijf-en-een-half uur verveeld. Het was wel een grote hulp, dat het verhaal in het Nederlands werd boventiteld. Als ik mag vergelijken met Le dialogue des Carmélites(F.Poulenc)dat wij 2 maanden geleden zagen, was dit van een veel grotere klasse. Hoewel we ook daar erg van genoten hadden, waren de solisten zoveel sterker en ook de muziek ging nu recht naar mijn hart. En natuurlijk was ik erg trots op Lief, die in haar figurantenrol goed aan bod kwam en verbazend prachtig bewoog. Welja, dat mag je van haar verwachten als professioneel actrice, toch is het verrassend als je haar tenger en mooi als een elfje, zo krachtig ziet acteren.
In mijn binnenste heb ik héél lang en hard geapplaudisseerd.
In werkelijkheid deed ik dat slechts heel kort, grabbelde Natoken bij de hand en ging er om half elf in allerijl vandoor, nog voor de acteurs terug kwamen groeten. Om twintig voor elf vertrok namelijk onze laatste sneldienstbus. Gelukkig liggen opera en bushalte vlak naast elkaar en haalden we onze bus met gemak.
Deze morgen : na enkele instructies aan mijn ventje ivm de barbecue s namiddags, ruttepetut naar de pedicure, nog wat boodschappen en alles voorbereiden want om één uur kwamen de kinderen.
Ja, mannekes : wekenlang was het stralend weer, maar als wij barbecuën draaien ze de hemelsluizen open!
t Was weliswaar maar voor een piske, maar toch : het gras was nat en bij het aperitief moesten we al onder de koepel vluchten. Gelukkig was het nog warm genoeg om buiten te blijven zitten.
Alles werd gesmaakt en het was ondanks dat grijze weer toch gezellig.
Mijn zelfgemaakte aardbeienijstaart was heel lekker, alleen had ik die een half uur eerder uit de diepvriezer moeten halen. Mijn ijstaart en ik werden voorwerp van goedbedoelde spot : toen ik ze wou doorsnijden zocht iedereen dekking, ze zagen in gedachten al stukken vingers wegvliegen: Nee, Mama, zo niet! Niet doen!!! Dat gaat wegspringen, pas op !
Het ging van : We zouden er misschien beter aan likken, ipv met een lepeltje te eten Het zou gemakkelijker geweest zijn, als ge er een stokske had ingestoken T is ne roze steen Wie wil er nog een spieke roze marmer ?
Kortom, de sfeer zat erin.
Dario heeft voor het eerst zonder hulp door ons (natte) gazon gelopen, poes en kip gaan dag zeggen, eitje mogen rapen, natuurlijk ook even met Papie orgel gespeeld en onder de papapju vanalles gaan ontdekken in de tuin.
Frauke stak nog een stevig handje mee uit om de keuken weer toonbaar te maken en tegen kinderbedtijd kwam de rust over ons huis. Er werd zo lang en veel geknabbeld en gebabbeld dat niemand nog echt avondeten wou, maar ik verwacht dat wanneer Herman straks van vergadering nummer elf-en-dertig uit Wilrijk terugkomt, er nog wel een snackje wordt opgestoken.
Morgenvoormiddag : mammografie en botmeting laten uitvoeren en daarna komen mijn ouders eten. Zij waren vandaag op de begrafenis van een familielid in Wakkerzeel, zoniet waren ze samen met de kinderen hier geweest. Ik hoorde wel dat ze dat liefst hadden gedaan, maar het is al zo moeilijk om iedereen hier op één dag bijeen te krijgen, dat we dit niet konden veranderen. Een begrafenis is ten andere ook iets wat je niet plant.
Genoeg geklets voor vandaag
ik haal mijn blogachterstand van afgelopen maand alweer wat in.
Slaapwel, ik hoop dat ik dat ook kan doen en de gedachten aan de plet-pret van morgen kan uitbannen.
PS : verbazend weinig vingertjes op mijn ruiten, dus toch nog werk gespaard deze week!
|
