|
We hadden gelijk met onze premature kerstviering op 17 december, anders was er niks van gekomen !xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Zoals steeds werd kerstavond zelf bij mijn ouders doorgebracht, waar we meestal met een goeie dertig zijn.
Frauke was die dag uitgerekend, voelde zich niet te best omwille van een zware verkoudheid die maar bleef hangen en bleef daarom thuis met Dario.
Niets wees er echter op dat het nog een kerstekind zou gaan worden, maar vroeg in de Kerstmorgen kregen we bericht dat het waarschijnlijk toch die dag zou gebeuren.
Jade was na het feest bij Moeke en Voke al mee met ons gekomen en Dario ging bij Fraukes ouders logeren.
Om halftwee tuimelde mooie kleine Maura de wereld in.
Jade is heel blij met haar nieuwe zusje en Dario, net 16 maanden, lijkt er ook dol op te zijn, gezien zijn reacties : zijn hoofd op haar buikje leggen, willen aaien, wijzen naar het wiegje: Dit! Dit! - en ook wel op de zijkant van het plexi ziekenhuisbedje kloppen... het zal uitkijken worden met die peuter!
Zaterdag komt het hele uitgebreide gezin thuis.
Tot zolang logeert Jade bij ons en we genieten er samen van. Ze is nu negen jaar en zon zalig kind in deze periode : groot genoeg om er aangenaam gezelschap aan te hebben en klein genoeg om nog écht als een kind te kunnen spelen.
Vandaag heeft ze samen met twee buurjongetjes uren in onze tuin gespeeld : haar huisje,- een grote nis tussen een groep coniferen- moest helemaal opgeruimd worden en heringericht.
Die twee kleine jongens aanbidden haar en sloven zich uit om haar minste wens in te willigen! Ik had er geen kind aan...aan geen één van de drie trouwens, terwijl die broertjes in de buurt weleens de Daltons genoemd worden.
Alles loopt op wieltjes, Jade is lief, gehoorzaam en blij, tot er vanavond ineens een donkere wolk opsteekt : het bed van Dries, waar ze nu in mag slapen, vindt ze plots eng.
Een buitenstaander zou dan denken dat er akelige dingen in die kamer te zien zijn, maar het tegendeel is waar, het lijkt wel een kloostercel: Effen crème muren, lichtgrijze, bijna witte meubeltjes en als enige decoratie : 3 staanders met gitaren en één poster van snowboarders.
Het bed staat in een nis, met een iets lager plafond, je zou het een alkoof kunnen noemen, ik dacht dat ze het daar eerder knus zou vinden, maar nee... Jade verlangt naar haar kamer : de logeerkamer op de mansarde boven de garage, hoewel het daar nu heel wat kouder is dan in de andere kamers.
Hoe kan een grootmoeder aan zon smeekbede weerstaan... Dus wordt de Warme Jef gevuld en al in bed gestopt, haar knuffels en een extra dekbed van de ene kant van het huis naar de andere verhuisd en ons kindje is terug gelukkig.
|
