|
Maandag 16 februari 2009
Na een rusteloos nachtje zijn we om half vijf opgestaan, hebben onze checklist afgewerkt en iets na vijf uur het huis afgesloten.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Onderweg naar Oud-Turnhout was er ondanks het vroege uur toch al redelijk wat verkeer en het beterde er niet op, toen we-na de gereedstaande Leo te hebben opgepikt- weer richting Antwerpen moesten.
Tja : maandagochtend en regenachtig
dat maakt het altijd extra druk. Gelukkig is het 5° en dus geen ijzel.
Op de A12 was er heel wat minder verkeer, maar ik was toch heel blij dat ik was blijven aandringen op dit vroeg vertrek.
Herman dacht eerst dat we veel te vroeg zouden zijn voor de TGV, maar het was nog een eind lopen en zóveel tijdsoverschot was er niet : gewoon genoeg om gerust te zijn.
Stipt op tijd vertrekken we per TGV naar Parijs, terwijl Leo onze auto meeneemt en tijdens onze vakantie de diepe kras in de rechter- zijdeuren gaat herstellen.
Op de Charles De Gaulle-luchthaven is het niet gemakkelijk om de incheckbalie van EVA-airways te vinden, maar we hebben tijd zat, dus : geen erg.
We sms-en nog even met Wout die op skivakantie is in Tignes -t is er fantastisch zegt hij-
Ook onze vlucht naar Taipei/Taiwan vertrekt stipt.
De stewardessen zijn vriendelijke, heel mooie Taiwanese meisjes en het vliegtuig is nieuw, met individuele TV-schermen, waarop een uitgebreide keuze van films, spelletjes, vluchtrouteinformatie met satellietbeelden enz
We vullen er onze tijd goed mee op.
Er worden 2 warme maaltijden, snackjes en volop drank geserveerd, maar slapen is moeilijk.
Dat doe ik wanneer we na ruim 12 uur vliegen in Taipei aankomen.
In de lounge bij onze gate leg ik me languit op de banken en slaap toch heel even, met mijn hoofd op mijn rugzakje.
Het is hard liggen op de aaneensluitende stoelen met opstaande randen, maar toch : ik voel me een beetje verkwikt, terwijl Herman wat zat te lezen.
De controle is hier heel wat soepeler dan in Parijs : daar moesten schoenen, riem, bril allemaal uit en Herman werd nog gefouilleerd ook. Zijn bril waren we zelfs even kwijt, toen die bij het doorlichten door die plastic flappen uit het bakje met zijn andere spullen werd geveegd.
Nu zitten we op een kleiner toestel op weg naar Denpasar op Bali.
Naast mij is een chinese dame komen zitten met een vreselijk sterk en agressief parfum, zelfs Herman merkt het, twee stoelen verder
Hij valt even later in slaap en als hij later wakker wordt, ziet hij zo wit als een doek en voelt zich mottig.
We zitten hier zeer krap, ik probeer me uit de voeten te maken, zodat hij mijn zitplaats kan gebruiken om neer te liggen, maar dat mens naast me verroert geen vin.
Ik kruip dan maar over haar heen. Nadien zucht ze nadrukkelijk als ik terug wil gaan zitten omdat de maaltijd wordt opgediend en weer moet ik over haar heenkruipen.
Nu ben ik niet al te voorzichtig meer en verontschuldig me zelfs niet. Dit was al te grof, ze had zeer goed gemerkt dat Herman niet in orde was
Gelukkig gaat het na de maaltijd beter met hem.
Dinsdag 17 februari 2009
Aankomst in Denpasar
We landen om 15u15 plaatselijke tijd en hebben nu dus 28 uur gereisd.
Het is hier opvallend groen, met veel bloeiende bomen en de thermometer geeft 31°.
Het zweet loopt alras van mijn kop, maar doodvermoeid ben ik niet. Hermans voeten zijn wel erg gezwollen.
Bij aankomst moesten we nog een hele tijd aanschuiven voor ons visum en nadien nog eens voor controle van ons paspoort en visa.
Bij de bagage staan een vijftal mannen in uniform.
Ik denk aanvankelijk nog dat onze valiezen moet gecontroleerd worden, maar het zijn dragers die ons een tip willen afsnoepen, maar voor één valies met wieltjes hebben wij dat echt niet nodig. Ik geef 1 euro om ervan af te zijn, maar ze willen papiergeld
we hebben ons al laten doen en zijn nog maar pas binnen!
PJ en Lief staan ons in zomertenue op te wachten, bruingebrand en wel. Ze zien er stralend uit en hebben al een taxi voor ons geregeld.
Dan volgt een beetje een dolle rit door de stad naar hotel Sorgawi in Kuta.
In een smal steegje, vlakbij de drukke hoofdstraat vinden we ons rustig, exotisch hotel, waar we de vogels en kikkers kunnen horen.
Alles is in openlucht : de receptie is onder een groot pannendak, evenals de ontbijt- en fitnessruimte.
Centraal ligt een leuk zwembad, omzoomd door frangipanibomen en bougainville.
Het is hier warm, maar op de eenvoudige kamer is airco en alles wat we nodig hebben, zelfs een terras met zicht op het zwembad.
We geven de kinderen de meegebrachte cadeautjes, waar ze erg blij mee zijn .
Na een verkwikkende douche rijden we allevier per taxi naar een hotel, waar de kinderen reserveerden voor een Balinees buffet en een voorstelling van traditioneel ballet.
Dit Jayakarta resort is een groot complex met mooie tuinen en verscheidene zwembaden, vlakbij de zee. De gereserveerde tafels staan gedekt bij een van de zwembaden.
Aan de overkant is een vast stenen podium, versierd met stenen draken, zijden parasols, lampions enz
Wij krijgen een tafel toegewezen en zitten daar als eersten.
Er komen wel steeds meer en meer dikke grijze wolken opzetten. We hebben nog maar pas ons aperitief gekregen of Lap! t Begint te regenen
We verhuizen naar een tafel binnen, t.t.z. onder een heel groot pannendak op poten.
De voorstelling wordt nu daar gegeven, maar het kader is wel heel anders en de gamelan (gongenorkest) bezorgt ons op de duur koppijn. De kostuums van de dansers zijn evenwel prachtig en de dansen zijn apart (die fijne handjes die precies van elastiek zijn!
)
Om half negen is ons pijp echt wel uit, we mankeren tenslotte ook een nacht slaap.
Het buffet was lekker : slaatjes, geitenvlees, kip, satee met pindasaus, gele feestrijst, vis in bananenbladeren
de desserts waren wat minder, tenzij het speciale bananengebakje in kokos
Het is 21u30 als we ons brede bed induiken, na de airco 3° hoger te hebben gezet, want het was binnen veel te koud en maakte te groot verschil met de buitentemperatuur.
Ik val als bewusteloos in slaap tot 3 uur, lag dan een uurke wakker en toen Herman me om 10 uur opriep, was ik nog steeds vast in slaap.
|
