|
Zondag 22 februarixml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Eindelijk een nacht goed kunnen doorslapen
PJ en Lief komen al vroeg aan onze kamerdeur kloppen.
Herman neemt gebakken noedels voor ontbijt, ik toast, ei, confituur.  ontbijtmenu
Veel mogelijkheden zijn er niet, maar misschien moet ik morgen ook maar eens gebakken noedels, vermicelli of soep nemen als ontbijt.
Ons kamernummer is 1305(thirteeno- five), en als de inlanders het herhalen zeggen ze teurtinn-o-paaib, volgens mij komt er in het Indonesisch geen letter F voor en kunnen ze het daarom niet uitspreken.
Terwijl Herman nog enkele kaartjes schrijft, wandel ik richting Discovery Mall, om een optieker te gaan zoeken.  monument ter nagedachtenis van de slachtoffer van de Bali-bombing in 2002
Het is heet en ver: ik kies een zijstraatje waarvan ik denk dat het in de goede richting loopt, maar dat begint zodanig te kronkelen, dat ik het opgeef en bij de eerstvolgende bredere straat terug richting hotel stap. Ik ben ruim een uur onderweg geweest, mijn voeten liggen open van de hitte en wrijving in mijn toch wel gemakkelijke slippers.
Lief en PJ zijn er net terug, met de brommer ditmaal, de huurauto is al binnengebracht. Lief duidt in ons Lonely Planetboek aan welke plaatsen we al bezochten en wat we eventueel volgende week nog kunnen doen. We spreken af dat we straks naar hun bungalow komen, die op ongeveer 5 km van ons hotel ligt.
Per taxi rijden we naar de mall, die vlakbij zee ligt. Ons eerste doel is : een optieker vinden. Bij de derde die we binnengaan, blijven we. Hermans bril wordt gemeten, zijn ogen worden ook nog eens getest: er is een kleine verhoging nodig.
Een tof montuur van Italiaanse makelij, dat hem comfortabel zit, met progressieve en verdunde glazen, kost hier alles samen ongeveer 200! Zijn vorige -belgische- bril zat tegen de 600, dus is het echt wel de moeite waard om hem hier te laten maken. Over een week zal hij klaar zijn, ze zullen ons sms-en.
Ik kan Herman overhalen om een nieuwe bermuda te kopen, waaarschuw dat zijn huidige vandaag of morgen van zijn billen zal scheuren, en ja : hij vindt een leuke blauwe Reebokshort. Ik koop nog een paar Crocs-ballerinas, die niet veel goedkoper zijn dan bij ons, maar t is nodig om hier nog een extra paar gemakkelijke schoenen te hebben.
We eten een kipschotel en appeltaart in de mall en stappen terug naar ons hotel, maar maken ongewild een gigantische omweg. We belanden in steegjes waar geen toerist ooit komt, de mensen groeten en schieten in de lach. Algauw blijkt waarom : dit loopt dood op een veld, we weten echt niet meer waar we zitten, moeten dezelfde weg terug, vragen naar Jl.Legian, stappen die richting uit, maar herkennen niets
We stoppen een paar taxis, maar die kennen ons hotel niet; we zijn nochtans nog altijd in Kuta. 
Dan maar verdergelopen en ineens zijn we vlakbij Sorgawi hotel!
We deden er wel anderhalf uur over : zweeeeten!!! Gelukkig kon je overal onderweg flesjes water kopen.
Douchen, omkleden en naar PJ bellen dat we met zoete en zoute patisserie komen en of zij koffie willen maken. Dat hebben ze niet in huis, dan nemen wij de oploskoffie van onze kamer maar mee, melk, nog wat fruit en de koeken.
Een taxi brengt ons naar Nipuri, waar zij in de bungalow van de baas logeren, bij dat schitterend zwembad.
We vragen een kaartje aan onze taxichauffeur, zodat we hem straks kunnen bellen, want hier rijden niet zoveel taxis als waar wij verblijven.
In hun voortuintje eten we en gaan dan in het donker zwemmen.
Het regent even, maar t is gauw over. Lief haalt nog snakeskin-fruit uit de koelkast : een peervormige bruine vrucht, met een schil als lychee. De smaak is ongekend : een heel nieuwe ervaring : structuur van appel, smaak van ananas, peer, appel, perzik en
zelfs een vleugje chocolade.
Wit vruchtvlees met een gladde bruine pit : heel lekker.
 Salak, of snakeskinfruit
Iets over negenen begint het te regenen. We besluiten naar ons hotel te gaan en bellen Madé. Ondertussen begint het pas echt te hozen!
We rennen naar het inkompaviljoen om daar in de zetels op onze taxi te wachten. Na een kwartier komt hij eraan, parkeert vlak voor de ingang, maar in die ene seconde die nodig is om in de taxi te geraken zijn we doorweekt : het is alsof men een bak water over onze kop heeft uitgestort! Gelukkig blijft het warm
Madé zegt dat het aan ons hotel droog was, maar onderweg lijkt het alsof we door een rivier rijden.
Dit is dus een tropische regenbui! Wanneer we bij ons hotel komen giet het nog steeds in alle hevigheid. Het zwembad spoelt gewoon over in de omringende planten, we overwegen nog even om ook hier nog te zwemmen in de kletterende regen, maar besluiten toch naar binnen te gaan.
Bij het instappen in de taxi is Hermans oude lievelingsbermuda aan beide pijpen opengescheurd! Hahaha! Ik had het vanmiddag nog voorspeld!!! Hij mag meteen in de vuilbak.
Ik stuur nog een sms naar Dries en Wout en krijg leuke berichten terug. Wout en Frauke hadden een heerlijke skivakantie en met de kindjes die thuis bij de andere grootouders bleven, is ook alles goed gegaan.
|
