De pyama is klaar, op het surfileren en de knoopsgaten na.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Volgens Herman lijkt het net een sjiek donkerblauw pak. Afwerken lukt echter niet want mijn naaimachine heeft het begeven.
We brachten ze gisteren naar een hersteller en verkoper van naaimachines. Toen hij mijn Toyotake uit zijn plastic garageke zag komen, rolde de man met zijn ogen en met een laatdunkend trekje rond de mond was het eerste wat hij zei : Als het duurder dan 50 euro wordt, dan stop ik ermee.
Dat was voor mij helemaal okee, want jaren geleden had de hele machine nauwelijks driemaal dat bedrag gekost. Maar omdat het voor de rest een prima machientje is, wil ik ze nog wel eens laten herstellen.
Het is maar een gebruiksvoorwerp en toch verdraag ik het niet goed, dat die man er misprijzend over doet : Wie verkoopt er nu zo iets? Ne Makro, ne GB soms... Ge kunt daar geen onderdelen voor krijgen; hij zucht : Enfin, ik zal zien wat ik kan doen, belt woensdag maar eens, ofwel is het gemaakt, ofwel ist te duur voor wat het waard is.
Hij heeft natuurlijk een heel assortiment nieuwe merkmachines te koop staan...
Na een ommetje langs de kinderen en kleinkinderen was het tijd voor de première in Dionteater van het jeugdtoneel Als zwervers ontwaken.
We zijn er helemaal vrolijk van geworden!
Deze namiddag ga ik er opnieuw naartoe, maar ditmaal met Jade en mogelijk ook twee vriendinnetjes van haar.
Herman zit in Brussel te vergaderen, dus zal het een stricte meisjesaangelegenheid worden kan ook plezant worden!
Er zijn nog plaatsen vrij : wie zijn kleinkinderen eens wil tracteren moet beslist met hen komen kijken. (voor alle zekerheid toch eerst maar eens telefoneren)
Drie sukkelaars, zijnde twee jongens en één meisje lopen al jaren te dolen door hun land. Ze hebben geen huis en ook geen geld om eventueel een huis te huren en om eten te kopen. Ze slapen onder de blote hemel en als ze soms wat werk vinden bij een boer krijgen ze daar wat te eten en mogen ze overnachten in de schuur. Het zijn echte zwervers.
Op een dag krijgen ze de kans om op de zolder van het koninklijk paleis te geraken en daar een slaapplaatsje en misschien ook wat eten te vinden. Tijdens de wintermaanden komt er niemand op die zolder en het is er lekker warm. Voorraad is er nog voldoende in de Koninklijke keuken. Slapen doen ze in de troonzaal want ze kunnen zichzelf lekker verwennen in de kussens van de troon. 's Nachts komt er toch zeker niemand. Ze genieten van hun verblijf en de jaren lopen verder.
Zo'n viertal jaren later heeft de oude wekker, die hen moet wakker maken, het begeven. Gelukkig kunnen ze nog vluchten naar de zolder, maar daar worden ze gevangen... Ze worden er zelfs van beschuldigd " prins Laurenke " te hebben ontvoerd. Er loopt daar in 't paleis een " zotte vlaai " rond en deze laatste is bereid hen te helpen. De fee kan het allemaal niet oplossen maar dat is geen probleem want onze drie zwervers zorgen zelf wel voor een oplossing. De moeilijkheden stapelen zich op tot het einde van het verhaal maar dat verklap ik nog niet hoor ! Om dit te weten moet je komen kijken ... Geniet ervan ...
Staf
Auteur
Pierre Soetwey
Regie
Staf Damen
Met
Annemie Baeckens, Ludo Bogaerts, Armand Damen, Pieter De Baets, Nienke Deblonde, Winter Deploige, India Hellemans, Lien Martens, Thomas Moers, Mia Segers, Ludo Van den Brande, Koen Van de Vel, e.a.
Data
Premiere: 29 februari (20.00u) 1, 2, 8, 9, 15, 16 maart (14.30u)
Nu mag ik ook eens stoefen! Lea heeft een 'Bernina" en geen kleintje. Ze is niet voor niks "Licentiaat in de naad" . Dat moest vroeger van de mama, deftige meiskes leerden huishouden en "naaien". Ze doet beiden even goed. Ik zie uit naar nog een keer allen samen, ons Vrijdag groepje, naar een van je voorstellingen. Kom je volgende vrijdag? Misschien tot knuffel dan.
01-03-2008 om 15:48
geschreven door Ludovikus
Ach Paz,
Je kunt gerust mijn machientje even komen lenen horen, want ja die wordt tegenwoordig hoe langer hoe minder gebruikt.
Ik ben een vrouw. Paz, de naam die ik kreeg bij mijn geboorte, betekent "vrede". Beter kon ik het mij niet wensen. Herman is de schat waar ik al 43 jaar lief en leed mee deel. Samen kregen wij in die tijdspanne 3 zonen, 2 schoondochters, 2 kleindochters en 1 kleinzoon . Die zijn altijd welkom in ons nest in de rand van Antwerpen. Mensen, theater, natuur en taal staan bovenaan mijn lange lijst van interesses.
