|
Vervolg van dinsdag 3 maart
Per auto rijden we verder de stad in om te eten bij Toko Oen, een oud Hollands restaurant uit 1937, waar je Hollandse gerechten en gebak kan eten of meenemen. De inrichting is ongewijzigd geblven en het heeft bepaald charme.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik koop koekjes voor Rischas medestudenten, die kan ze morgen meenemen.
Vervolgens rijden we naar de Duizend deuren. Dat is een gigantisch complex uit de kolonisatietijd, gebouwd voor en door de Nederlands-Indische spoorwegmaatschappij.
Aan de buitenzijde is men alles in een fris verfje aan het zetten, maar binnen is het verval helaas groot.
Er is een prachtig glasraam met allegorische voorstellingen die de spoorwegen symboliseren, hoog boven de monumentale trap en het gebouw is reusachtig, met ontelbare hallen, galerijen
alles evenwel helemaal leeg en stoffig, maar misschien juist daarom zeer indrukwekkend.
De gebinten zijn alle in staal en als we helemaal op zolder komen, kijken we neer op een zoldering die een volledig ijzeren koepel vormt. Hier zitten massas vleermuizen in deze halfduistere ruimte.
De kelders bezoeken we niet : er is geen verlichting en ze staan onder water.
Je mag er wel in met een gids en laarzen, maar na een blik in het trapgat, blijven we toch maar boven, benauwd als het hier is, trekt met dit niet zo aan.
Tijdens de Japanse bezetting werden de kelders als gevangenis gebruikt. De zolders die door de Nederlanders ooit als munitiekamers werden gebruikt, werden folterkamers onder de Japanners. Onze gids vertelt dat de doden vanop de galerij in het voorbijstromend riviertje geworpen werden.
We steken de binnenkoer over, waar ik een grote kastanjeboom meen te herkennen, maar het blijkt een mango te zijn. Helaas is het seizoen net voorbij.
Ik geloof het direct, dat dit gebouw 1000 deuren heeft; je kan er gemakkelijk in verdwalen.
Voor het gebouw ligt een mooi onderhouden park met fontein en er staat nog een roestige locomotief ten toon.
We rijden nu naar de haven, waar het pas gegoten heeft, want eens te meer varen we door een overstroomde straat, het water hoog opspuitend langs onze autoflanken.
Vrolijke mensen roepen en zwaaien naar ons, wij zijn hier als witten echt een bezienswaardigheid. In de 1000 deuren vroegen ze ons ook weer mee op een foto.
Vanop een groot houten schip zien we jongens in het water duiken.
Dan gaat het verder naar Chinatown. We bezoeken er de grootste boeddhistische tempel. Die is erg mooi en anders dan wat ik ooit heb gezien. Niet zo moeilijk : dit is de eerste keer dat ik in een boeddhistisch heiligdom kom. Ik vraag me nog steeds af
wat die swastikas achter de boeddas daar voorstellen
Vlakbij de tempel ligt op het water een replica van het schip van Kpt.Cheng Ho, de eerste chinees die hier aanlegde en zijn bedienden hier hun eigen nederzetting binnen Semarang liet stichten.
Water en groen zijn hier in Indonesië overal dichtbij en dat maakt het mooi, ondanks het vuil, de armoede en het verval.
We horen dat Nick bericht kreeg dat de huur van het fabrieksgebouw wordt opgezegd. Tegen juli moet hij een andere locatie vinden! Geen gemakkelijke opdracht. Hij zou volgens Rischa de ganse dag met PJ op zoek zijn naar een nieuwe vestigingsplaats.
Ze wil niet te vlug naar huis en laat de chauffeur nog langs een grote cosmeticazaak rijden, waar ze na 20 minuten buitenkomt, beladen met pakjes. We rijden naar Dokmai, een Thaise bar. We stikken ondertussen zowat van de dorst en zijn blij dat we eindelijk iets te drinken hebben.
Overal waar we parkeren staat een wachter, die vaak op levensgevaar het ander verkeer fluitend en heftig gesticulerend tegenhoudt om jou door te laten. De chauffeur heeft daarvoor constant 2000 Rph in de aanslag.
Het is al een poos donker als we thuiskomen.
Van PJ hebben we niks meer gehoord en hem opbellen kunnen we niet met onze Belgische GSMs, maar hij zal hier seffens wel per brommer arriveren, vermoed ik.
Ik vraag warm water aan de huishoudster, want ik wil mijn haar wassen.
Niet veel later heeft ze zon 15 liter gekookt, dat wordt in het rode plastic vat gestort en we kunnen aan een warme douche beginnen :
Een halve schep koud, in warm vat dopen en dan over je bol gieten
Ja, het vraagt wat handigheid.
Als Herman aan de beurt is, mag ik een foto maken van dit experiment.
 overal aanwezig : cekcaks
We moeten de kosten van het eten en de chauffeur nog aan Rischa betalen, maar ze is sedert onze thuiskomst niet meer te zien.
We maken een kleine wandeling om te zien of we nog wat fruit als avondeten kunnen vinden, maar er zijn enkel nog wat stalletjes met frisdrank en vettige bakseltjes te krijgen; desnoods doen we het wel zonder eten vanavond.
De grote baan is moordend om over te steken, dus blijven we aan deze kant en zijn we in een half uurtje reeds terug.
Rischa zit aan tafel noedels te eten en vraagt of we nog iets willen. Boven heeft ze vers fruit in de koelkast en ze komt dadelijk met Lengbeng (kleine zoete lycheesoort), granny Smith, kiwis en guave aandragen.
De guave is weer een primeur voor ons en we genieten van zijn lichte aardbeismaak.
Nota : achteraf bij wikipedia gevonden : de swastika zou het heiligste symbool in het hindoeisme zijn en wordt eveneens door de boeddhisten gebruikt.
|
))))
