|
Pasen ligt al enkele dagen achter ons, maar ondertussen was het weer zo druk, dat er voor bloggen geen tijd overschoot. En de keren dat ik erin wou vliegen, had Herman de PC nodig. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Over de gebeurtenissen van Paasdag zelf volgt later verslag, misschien dat ik er dan ook een foto kan bijzetten, daar wacht ik nog even op.
Maandag kwamen mijn ouders en P-Jan met zijn Lief eten.
Dinsdag was het vaste wandeldag met Mia, heb ik wat achterstallige werkjes ingehaald en Dries zijn thuiskomst voorbereid.
Zijn kamer moest nog vrijgemaakt worden : zolang hij in het buitenland zit, doe ik daar naai- en strijkwerk en laat de zware elektrische strijkplank daar staan, zodat die niet telkens dichtgevouwen en opgeborgen hoeft te worden.
Maar nu moest ze dus ook weer de draaitrap af en naar haar oude plekje.
Gisteren om kwart voor zes s avonds was onze jongste terug uit Oostenrijk, gebruind en hongerig naar moeders keuken, na meer dan drie maanden vrijgezellenpot eten.
Hij geeft me een hartelijke knuffel en zegt: Amai, wat een mager moederke. Ik giechel, want ik weet dat hij dat zegt omdat hij er me een plezier wil mee doen Zag je dat dan direct, dat ik slanker was?
Ik VOEL het kweetnie-hoe-goe antwoordt hij, met zijn armen nog rond mij, zó overtuigend, dat ik me bijna een klein vogeltje voel.
Papa zal hij pas morgenvroeg terugzien, want die was al eerder vertrokken naar weer een Europeade-vergadering in Maldegem (Oost-? of West-Vlaanderen?)
De droogmolen onder de koepel hangt nu vol skikledij en in de garage liggen nog 4 hopen wasgoed, enkele snowboards en allerlei andere grote stukken, o.a. 2 reistassen van één van zijn maten.
De jaarlijkse overrompeling heeft weer plaatsgevonden.
Hoedanook : we zijn héél blij dat Dries gezond en gelukkig terug thuis is.
|
maar daar blijft het momenteel bij.
Ik zou er moeten aan denken wanneer ik het 's morgens aanzet om me bij Messenger af te melden maar ik vergeet het altijd.
Ik zelf werk liever met 'Harry' boven in mijn burooke. Lekker stil en rustig en daar staat Messenger niet open, dus ik zie je niet on line komen.
Wat je eerste vraag betreft: absoluut geen erg hoor: Derek was inderdaad een heel antrekkelijke kozijn die mijn veertienjarig hartje destijds sneller deed kloppen. Nicht en kozijn vrijt fijn hé ? 
