|
Woensdag 4 maartxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Voor ontbijt krijgen we een chocoladedonut, die in individuele patisseriedoosjes op tafel staan. We gaan nog wat schrijven en lezen op het terras, want buiten de huishoudster en haar man, is er niemand in huis. En zij spreken enkel Indonesisch.
Rond 10 uur verschijnt Rischa; samen met haar rijden we naar kantoor.
Vandaag gaat ze met Nick naar een mogelijke nieuwe locatie voor de fabriek kijken.
We vinden PJ in zijn kantoor, over een schets gebogen voor een ligbed
en nemen een kijkje in het atelier, waar een scheepscontainer wordt volgestouwd met meubelen voor Europa.
Onder de vrachtwagen ligt de chauffeur in een hangmat te slapen, lekker in de schaduw!
PJs appartement ligt vlak naast de fabriek. Het is een mooie frisse ruimte, spaarzaam gemeubeld, maar aangenaam.
We voelen toch wel dat hij het werk hem geen voldoening geeft en dat hij zich verveelt. Hele dagen zitten tekenen of broeden op een nieuw ontwerp is niets voor hem.
We zien zijn brommerwerkplaats, waar hij 3 oude Vespas aan het opknappen is en stappen daarna terug naar Kalipepe.
Ima vraagt of we willen eten en tegen de tijd dat Nick en PJ thuiskomen staat er soep, rijst en een Javaanse versie van Gentse waterzooi, die erg lekker is.
We geven Ima (na afspraak met Nick) een mooie fooi voor al haar hulp en daar is ze erg blij mee.
Samen met PJ wandelen we naar Ibu Christine (Liefs tante), voor een beleefdheidsbezoekje, geven onze laatste Belgische chocolaatjes, drinken een kop koffie, praten wat via haar dochter die vertaalt. En dan begint het te donderen en te regenen
Ibu, die renpaarden kweekt, geeft haar paardenknecht opdracht om PJ per auto naar kantoor te brengen en ons naar huis, maar Nicks huis ligt vlak om de hoek, amper 300 m verder en wij willen wat bewegen, dat lukt ons hier al zo weinig.
Uiteindelijk komen we nog redelijk droog thuis.
We gaan terug zitten lezen op het voorste terras, veel kunnen nu toch niet meer doen. Morgen zullen we waarschijnlijk rond de middag vertrekken per auto, de tempel van Borobudur bezoeken en rond 20 u terugvliegen naar Bali.
We proberen te lezen, maar inmiddels ratelt de regen zo hevig rondom huis en terras, dat het moeilijk concentreren wordt.
Het is ook vrij donker
Zó gek, dat regenseizoen
Ik kan me heel goed voorstellen dat mensen depressief geraken als dat hier zo twee, drie weken onafgebroken giet.
20u30 : Zopas thuisgekomen van een etentje waarop we onze gastheren hebben uitgenodigd : in hetzelfde restaurant als onze eerste avond.
Voor we vertrokken vertelde PJ nog dat hij met Nick heeft gepraat, die voelt zelf wel dat PJ niet echt gelukkig is in zijn situatie en dat hij misschien in België-bij zijn lief, die hij verschrikkelijk mist- op een of andere manier voor hem kan verderwerken.
PJ sprak er ook al met Lief over en ondanks haar enthousiasme om naar Indonesïë te komen wonen, was ze vol begrip over de wijziging van plannen. PJ zelf lijkt hierdoor al heel wat opgeluchter. Hij wou ook Nick niet teleurstellen, die zoveel vertrouwen in hem stelt en hem die kansen heeft geboden, maar hijzelf moet zijn handen kunnen gebruiken. Nu kan hij hem wellicht op een andere manier van dienst zijn en loyaal blijven.
Het zal alvast PJs gezondheid ten goede komen.
|
