Er liggen veel goedgevulde weken achter ons.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Zo gevuld, dat er geen tijd en zin meer overbleef om te bloggen.
Om de achterstal wat in te halen volgt hier een kleine opsomming van de belangrijkste gebeurtenissen
Mijn nachten zaten nog lange tijd vol Indonesië.
Deze reis was een unieke belevenis. Ik ben heel blij dat we dit ondernomen hebben en die andere wereld leerden kennen.
Zoals uit mijn reisverslag (4 maart) al kon vermoed worden, is PJ terug naar België gekomen. Met zijn gezondheid gaat het gelukkig een pak beter.
Omdat weldra het doek definitief over Doel zal vallen, hebben Lief en hij nu een huis in de Antwerpse rand gehuurd. Er moet nog een en ander opgefrist worden, maar binnen afzienbare tijd zullen ze een heel stuk dichter bij ons wonen, wat een prettige gedachte is.
Eentje kwam dus terug uit het buitenland, maar Dries, ons ander emigrantje liet daarentegen kort na onze thuiskomst weten dat hij zijn baan bij het taxibedrijf heeft opgezegd en zich definitief in Oostenrijk wil nestelen!
Tenminste als hij er zomerwerk kan vinden, nadat het snowboardseizoen is afgelopen. Wij zijn in hoopvolle verwachting : vandaag of morgen zullen we weten hoe het met zijn laatste sollicitatie is afgelopen, want ook in Oostenrijk liggen de jobs precies niet voor het rapen.
Op tweede paasdag ging een jarenlang gekoesterde droom in vervulling : onze kleinkindjes raapten paaseieren in onze tuin!
Voor het zover was, hebben wij in diezelfde tuin ontzettend hard geploeterd om hem toonbaar en vooral : veilig te maken. Met de vijver die er sedert vorig jaar ligt, was het nodig om hekken te plaatsen, zodat de kindjes veilig konden rondlopen en de gemoedsrust van ouders en grootouders verzekerd was.
Ook de gracht voor het huis werd geschoeid en we reden ettelijke malen met aanhangwagen naar het kringlooppark en naar de aannemer voor ladingen teelaarde, die dan weer moest weggewerkt worden. Hard werk, maar het ziet er voor ons nu toch allemaal picobello uit.
Na 15 jaar stond onze Hollandse vriend opnieuw op de planken en natuurlijk wilden wij dat niet missen, dus togen wij naar het noorden en zagen een heerlijke voorstelling van De Revisor van Gogol, met onze ijzersterke Adam in de rol van de rechter. Het was alsof hij nooit was gestopt met toneelspelen.
De kwaliteit van dit amateurgezelschap was van de bovenste plank!
Het toeval wilde dat net in deze periode de bollenvelden op hun mooiste waren, dus werd het ook nog eens een feest voor ogen en neus, toen we met onze vrienden een fietstocht door al die pracht gingen maken.
Hermans oude buurjongens en hun partners kwamen vorige week naar ons, voor de halfjaarlijkse bijeenkomst en s anderendaags pikten we Jade op voor een rit per motorhome naar Lichtaart, waar we in ons huisje op wielen kookten, spelletjes deden en de nacht doorbrachten. Het hoogtepunt van haar verjaarscadeau was het bezoek aan Bobbejaanland, de volgende dag.
Het was stralend weer en niet te druk, onze grote kleindochter heeft beslist genoten en wij mét haar.
Bij onze thuiskomst vond ik op het antwoordapparaat het bericht dat mijn Amerikaanse vriendin (pennevriendin sedert we 14 waren) over 2 weken naar hier komt. Eerst was nog niet duidelijk of ze alleen, met haar man, of met de drie kinderen zou komen, maar na enkele mislukte telefoonpogingen van mijn kant, kreeg ik haar eindelijk zelf te pakken en kwam er meer duidelijkheid : ze komt samen met haar jongste dochter van 20 en blijft slechts drie dagen hier
Precies goed gemikt tussen de logeerpartijen in, van onze twee kleine hartediefjes Maura en Dario en de steeds wisselende buitenlandse volksdanslogees die we ieder jaar herbergen.
We vervelen ons niet!
Tussendoor zijn er de gewone familiale en huishoudelijke beslommeringen
Bezoekjes aan mijn ouders, afspraken, vergaderingen, voorstellingen allerhande
En wat had ik graag meer tijd gehad om bij PJ en Lief te helpen bij het opknappen van hun huis, dat is tot hiertoe nog maar één dag gelukt; wegens teveel andere bezigheden, maar ook door de artrose in mijn heup en knie die steeds meer de kop terug opsteekt en bijwijlen erg pijnlijk en hinderlijk is.
Nog even afwachten of het niet spontaan betert, anders moet ik misschien toch weer zon inspuiting halen.
Maar kijk : ik ben al terug beginnen bloggen, nu even doorbijten voor ik de draad weer verlies
|