Elk jaar krijgt iedere inwoner van onze gemeente 4 gratis huisvuilzakken. Die moet je gaan afhalen in het gemeentehuis of bij een van de 2 andere verdeelpunten. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik besloot er vandaag een wandelingetje van te maken : stukje bos, stukje dorp, door de poedersneeuw, plezant!
Het is opvallend hoeveel vogels je al uitgelaten hoort kwetteren, die schijnen warempel al een beetje lente te voelen.
Ik voel ze vandaag nog niet : er staat een gure wind en het is echt even doorbijten bij het begin van mijn tocht, maar ik weet dat ik met een gloeiend lijf ga beloond worden van zodra ik ergens binnenstap.
Enfin, het is maar wat je beloond wil noemen. Zodra ik het gemeentepaviljoen binnenkom en probeer mijn lederen rugzakje van mijn daimleren jas af te trekken, breekt het zweet me al uit. Mijn wollen muts kriebelt ineens om gek van te worden, ik zou ze in de verste hoek willen zwieren!
Ik sta te wroeten en te wriemelen als een reusachtig insect om de rugzakriemen van mijn schouders te schuiven en verwens mezelf in stilte omdat ik de vuilniszakkenbon niet gewoon in mijn jaszak heb gestoken. Ten einde raad heb ik me maar met de rug naar de balie gedraaid en de bediende om hulp gevraagd.
t Is nochtans iets fantastisch, hoor, zon rugzakje! Je hebt altijd je handen vrij, voelt nauwelijks het gewicht ervan, géén handtasriem die voortdurend van je schouder schuift, maar over een daimjas draag je hem beter niet als je er onderweg iets uit nodig hebt.
Hoe ik het dan doe als ik thuiskom?
Ik rits mijn jas open en trek simpelweg jas én rugzak samen uit. Opgewarmd voor een groot stuk van de dag.
|