|
Zoals ik gisteren al dacht is de herinnering aan de bakkerij de vroegste : mijn grootouders gingen er immers reeds weg nog voor ik 2 jaar was, vernam ik vandaag.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Wat hierna volgt, heb ik per rubriek gerangschikt, zomaar, zoals het in me opkwam. Het gaat over de periode dat ik tussen 2 en 7 jaar oud was. Veel gewoontes en gebruiken veranderden toen wij op mijn achtste naar ons nieuwe huis in Edegem gingen wonen. Onderstaande herinneringen kan ik dus met zekerheid vóór die tijd situeren, omdat ik het allemaal zie gebeuren in onze oude Hobokense omgeving.
Kleding :
Als het regent dragen we een kabaan: een waterdichte zware poncho met twee splitten om de handen door te steken.
We dragen altijd een onderhemdje, daarboven een gebreid lijfje(was gevaarlijk indien je dit vóór Pasen durfde uit te laten!), een combinaison(onderjurk), bovenkleding en een vichyruitjesschort, meestal met lange mouwen.
Met Pasen dragen we nieuwe kleertjes : de meisjes identieke jurken, door moeke gemaakt. De avond vooraf stond op onze slaapkamer onder een stoel voor ieder een open doos met nieuwe schoenen, waarin nieuwe witte mercerisé sokjes en witte handschoentjes gereed zitten om aan te trekken
Hygiëne en persoonlijke verzorging :
Op weekdagen werden wij in de keuken door moeke aan de gootsteen gewassen en gekamd. Omdat er drie kleine meisjes met lang haar snel moesten gereed gemaakt worden, was dat kammen vaak een hardhandige bedoening. Wij droegen meestal lusjesvlechten met 4 witte strikken.
Op zaterdag gingen we 1 na 1 in het zinken bad voor de kachel, in het badwater werd steevast een greep badzout gegooid.
Moeke wast de kinderen, vake droogt ze af, kuist de oortjes (met de tot een punt gedraaide zoom van een gedragen hemdje) en knipt nagels.
Nadien draait Moeke ijzeren krulspelden in voor de zondag : dan dragen we pijpekrullen met twee strikken. Die ijzeren krulspelden zijn echter een kwelling om mee te slapen.
Zo rond mijn 7de heeft Moeke enkele keren een Prom-permanent in onze froufrou gezet. Stinken dat dat spul deed! Elke haarstreng werd ingepakt met een dun vloeitje vooraleer ze op te rollen en daarna werd de krul bestreken met de permanentvloeistof. Toen op een keer de vloeitjes dreigden op te geraken vooraleer onze drie froufrous helemaal in de krul stonden, gebruikte Moeke ook het roze schutblaadje
Wekenlang heb ik toen met een roze mêche in mijn poedel-froufrou gelopen.
Angst :
Voor de duivel en voor God!
Ons moemoe kocht ieder jaar een kalender van de heilige Rita, waarin afbeeldingen stonden van de heilige Rita die de stigmata krijgt; hierdoor werd ik doodsbang voor kruisbeelden. Ik vermeed op alle mogelijke manieren om er zelfs maar per ongeluk naar te kijken, uit angst dat ik stigmata zou krijgen.
Voke moet het kruisbeeld uit de slaapkamer van Jeske en mij halen.
Zelfs de kram waaraan het hing maakt me hysterisch, die moet ook weg!
Het betert stilaan nadat Moeke gezegd heeft : Ge moet gij daar niet bang voor zijn, dat overkomt alleen zeer heilige mensen en zo braaf zijt ge nu ook weer niet.
Voor de duivel blijf ik echter nog vele jaren bang.
Voor het einde der tijden.(vooral in de zomer als ik de zon rood heb zien ondergaan)
Om melaats te worden (na verhalen over pater Damiaan en vooral na het zien van een toneelstuk Lannonce faite à Marie), ik heb lange tijd dagelijks mijn lichaam afgespeurd of er geen witte bloemen op te zien waren.
Schaamte :
4 jaar : onze eerste auto : een tweedehandse Studebaker, een groot zwart bakbeest. Bij het eerste zondagse ritje naar familie in Temse krijgen we panne in de Waaslandtunnel. Dikke rookwolken puffend geraken we met moeite uit de konijnenpijp. Destijds zat er nog iemand in het tolhuisje Rijdt gij op naft of op siroop? vraagt die man. Voke is zichtbaar gegeneerd en ik schaam mij diep. Onze sjieke kaduuke auto hebben we bij nonkel Louis in Temse moeten achterlaten.
Uitstapjes
-Onze zondagwandeling naar den dijk, waar nu polderstad is en het plezier van te mogen lopen over die lange, lange trapmuurtjes van de zaat(scheepswerf Cockerill) tot aan het veer.
-Soms op zondagvoormiddag met voke naar het gildenhuis, naar de spaarkas, dan kregen wij nadien een flesje limonade met een rietje : een feest!
-Regelmatig ook naar moemoe en vava in Berchem, waar we slappe speculaasjes krijgen . Vava rookt pijp en plakt nu thuis mica dozen voor een koekjesfabriek, als bijverdienste, nadat hij met de bakkerij is gestopt.
-Een ritje naar de Kalmthoutse heide
-Naar Retie of Postel, we nemen dan een picknick mee...
Er is nog veel te veel
en teveel is vervelend, dus hou ik het hier maar bij. Feitelijk is elke herinnering reden genoeg om een uitgebreider stukje over te schrijven, misschien doe ik dat dan wel eens op een inspiratieloos moment.
En dan nu : het stokje !
Binnen onze bekende kring duiken er hier en daar regelmatig kinderherinneringen op, behalve dan van één iemand, die wil ik uit grote nieuwsgierigheid dan ook graag dit stokje doorgeven
Ga wroeten in je verste kinderherinneringen en vertel het op jouw eigen schitterende manier
RRRRRRRRRRoffellllllll!!!!! :
Myette
|
