|
Het weerzien met Mariefe, na 11 jaar, was een fijne belevenis. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ook haar nu volwassen dochter Jiselle is een schat van een meisje.
Die had haar mama getrakteerd op een reis naar Engeland, waar Mariefe in 1972/1973 een jaar ballet had gestudeerd.
Dochter Jiselle is zelf nog studente, maar heeft enkele baantjes, waardoor zij haar moeder deze reis als geschenk voor haar 60ste verjaardag kon geven.
Het was wel een zenuwtoestand dinsdagochtend, want we zaten permanent in de file toen we hen moesten gaan oppikken in het Brussels Zuidstation.
Ze hadden mij geen telefoonnummer doorgegeven, dus kon ik hen ook niet verwittigen, dat we vastzaten in het verkeer. Gelukkig belden ze zelf toen we er na een kwartier nog niet waren en konden we hen geruststellen.
Drie kwartier over tijd kwamen we eindelijk in het station en was het toch nog wat zoeken, want de informatie bij de uitgang, onder de mededelingenborden ging voor de twee kanten van dat grote station op.
Omdat we dan toch in Brussel waren, hebben we ze daar meteen een rondleiding gegeven : atomium, heizel, basiliek van Koekelberg, parking 58-met het 360°zicht over de stad!- het Martelarenplein, koninklijk paleis, Justitiepaleis, kathedraal, Grote Markt, manneke- en jeanneke pis, Beenhouwersstraat, St-Hubertusgalerij.
Middageten deden we op het Brouckèreplein in een tex-mex restaurant en maar goed ook, want tot mijn ontzetting is Jiselle veganiste. Daar kon ze gelukkig volop naar haar dieet eten. Op weg naar huis ben ik nog maar even een supermarkt ingedoken om extra groen, noten enz. te gaan kopen. Nu er nog geen greintje zuivelproducten mag gegeten worden, waren zelfs alle snoepjes en koekjes die we in huis hadden onbruikbaar.
Het deed ons dus geweldig plezier dat ze in de restaurants die we bezochten en thuis aan tafel, duidelijk met smaak heeft gegeten.
Voor woensdag stond Antwerpen op het programma.
Op weg naar de stad wilden we eerst nog het 16de-eeuws kerkje in ons dorp tonen, evenals de gebeeldhouwde linde.
Toen Jiselle daar een gemeentekaart zag hangen en wat informatie vroeg, hoorde ze dat wij slechts op een 30-tal kilometer van de grens wonen
haar ogen begonnen te blinken en toen ik voorstelde om het programma te wijzigen en naar Breda te rijden, zodat ze ook even in Nederland zou geweest zijn, was ze in de wolken!
In Hoogstraten kochten we heerlijke vollegrond-aardbeien en bezochten de St-Katharinakerk en het mooie begijnhof.
Daarna ging de rit naar Breda, waar we een stadswandeling maakten en wat souvenirs kochten.
Herman was zoals gewoonlijk een goede gids en chauffeur en onze twee gasten aanbaden hem zowat. Elk woord van hem kwam precies recht uit de hemel en ze vonden hem bijzonder geestig, zelfs al was dat niet altijd zo bedoeld.
Mijn ventje werd door al die vrouwelijke aandacht zeer in zijn ijdelheid gestreeld, wat ik hem van harte gun.
Die avond moest hij naar een vergadering en hebben de drie vrouwen urenlang fotos gekeken en zeer veel gepraat.
Mijn hoop dat Mariefes dwingende godsdienstige gedachten en bezigheden iets geminderd zouden zijn, is onterecht gebleken, waardoor ik mij niet echt goed voel en het blijft ook nog vandaag door mijn hoofd spoken.
Ik kan en wil niet tegen haar fundamentalistisch katholicisme ingaan, omdat zij er een zeer grote steun aan heeft in haar niet zo gemakkelijke leven. Maar omdat ik uit respect niet in discussie ga, probeert ze mij bij elke mogelijke gelegenheid te bekeren. Indien ik haar ronduit mijn mening zou te kennen geven, zou haar dat onnoemelijk diep kwetsen en daarvoor is ze veel te goed. Het lijkt dat haar kinderen haar hierin alledrie volgen, Jiselle, een zeer verstandig en mooi meisje zit alleszins op hetzelfde spoor.
Heel deze houding maakt het mij danig moeilijk, want ik wil niet liegen, maar ook niet kwetsen en haar vriendschap verliezen.
Donderdag hebben we Antwerpen-in-een-notendop gedaan en alleen buitenkanten : het Steen, de promenade, Vleeshuis, kathedraal en Handschoenmarkt, Hoogstraat , Reyndersstraat en Groenplaats.
Mariefe heeft op die kleine drie dagen 8 of 10 filmrolletjes volgeschoten!
Toen moesten we terug naar Brussel om hen op de Eurostar te zetten.
Ondanks onze verschillen was het afscheid hartelijk en ontroerend en ik ga die twee echt missen.
Vanmorgen zijn ze vanuit Londen teruggevlogen naar Los Angeles.
Ik heb hun bedden afgehaald en nieuwe lakens gelegd voor de volgende gasten die seffens aankomen : volksdansers die voor het Wilrijks festival enkele nachten bij ons verblijven, van welk land onze gasten zijn zal ik straks pas weten.
Vanmiddag ook nog op controle geweest : mijn implantaten zitten goed en nu mag ik naar mijn tandarts om de tanden er te laten opzetten.
Toen ik belde om een afspraak te maken, was het helaas een antwoordapparaat. Ik kan pas maandag terugbellen
het kan voor mij nu echt niet snel genoeg gaan om dat gat eindelijk op te vullen!
|
