Oef! Eerst en vooral een welgemeend bedankt aan Bojako, die hier op haar eigen onnavolgbare wijze een unieke storingsmelding heeft geplaatst! Meer uitleg zet ik dadelijk in haar eigen blog.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Gisterenmiddag belde ik zoon Wout, die pas thuis was na een week in Kongo. Hij was al op de hoogte van de computerproblemen en vroeg me nog eens wat er precies aan de hand was.
Tja
dat is nu juist zo moeilijk om uit te leggen, wanneer je er niks van kent!
Ik trachtte dus zo goed en zo kwaad als ik kan één en ander te verduidelijken, imiteer de vreemde geluiden die te horen zijn, terwijl Wout mmmt en uhuht. Het lijkt wel een doktersraadpleging per telefoon.
Hij vraagt nog eens welke geluiden ik hoor en of ik die nogmaals wil imiteren, ik herbegin enthousiast te biep-biepen en prrr-prrrten. Ik denk wel dat ik het in orde krijg, hoor, mama. Ik kom straks langs met een reservecomputer, zodat jullie in ieder geval voortkunnen. Helemaal opgelucht en vol vertrouwen in zijn kunnen, leg ik de hoorn in. Krijg het dan ineens ontzettend warm en schiet in de lach, Herman vraagt wat er aan de hand is
k Denk dat onze Wout me voor de gek aan t houden was, door me die geluiden te laten herhalen. Zo idioot, dat ik erin ben getrapt!
Na schooltijd komen Wout, Frauke en Jade hier aan, de meisjes blijven in de keuken koken en kletsen, de jongens trekken naar het bureau. Vijf minuten later is de klus geklaard!
Toch handig, zon expert in de familie, die vrijwel onmiddellijk ontdekt dat
ook het stekkertje van het klavier moet vastzitten!
Hoe opgelucht ook, nu schaam ik me pas écht. En Bojako had me nog gezegd om de stekker eens uit te trekken en terug te starten (heb ik ook gedaan hoor). Maar er zitten ook zo véél van die dingetjes aan vast!
In het vervolg is dat het eerste wat ik controleer én vanaf nu maak ik geregeld een backup. De gedachte dat alle recente gegevens en fotos verdwenen konden zijn, was verschrikkelijk.
Enfin, het probleem is van de baan en we konden opgelucht met zijn allen aan tafel gaan.
O ja : Wouts vraag om de rare computergeluidjes nog eens te imiteren?
Die was ernstig bedoeld, bleek achteraf. Toch één ding waar ik niet om moest blozen.
|