|
Het moeten geen spectaculaire dingen zijn, die een dag memorabel maken. Deze Moederkesdag was perfect, misschien juist omdat ik geen verwachtingen had en hij toch vol kleine, fijne belevenissen zat.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Na het ontbijt het laatste kopje koffie drinken we bij de vijver, waar we elke dag wel iets nieuws ontdekken, zo zijn er minstens negen nieuwe visjes in alle mogelijke formaten én een kikker- maakten we een stevige wandeling. Op het bospad slingerde zich voor onze voeten plots een hazelworm van de weg naar de graskant : een zilveren slangetje van zon 30 cm lang.
Thuisgekomen moesten er enkele moederdagtelefoontjes gebeuren evenals een lange babbel met Bojako. Ondertussen stonden de suikervrije gebakjes in de oven om straks mee naar Moeke te nemen.
Zussen Jeske en Greet stuurden lieve sms-jes om te zeggen dat ze me op de affiches van het Rode Kruis hadden ontdekt. In onze gemeente zijn er geen reclameborden, behalve de uithangborden voor de eigen zaak, dus had ik ze zelf nog niet gezien, maar enkele uren later zagen we in het Antwerpse verscheidene grote borden, waar ik samen met 6 anderen rond het grote hart van de bloeddonorencampagne sta te werven. In september is het hier in het dorp bloedinzameling, ik heb me voorgenomen om deze keer zeker deel te nemen.
Moeke en Voke wachtten ons in hun zonnige tuintje al op met champagne en later trokken we nog naar Wout en Frauke, deze keer met een recenter badpak, wat Dario onmiddellijk deed opmerken dat ik een ander badbak aanhad en waarom dat dan wel was
Ik zei dat het andere oud was, maar bij hen in het tuinhuis bleef hangen voor uiterste noodgevallen
Uiterste noodgevallen, herhaalt de kleuter ernstig.
We spelen met de twee kleintjes in het heerlijk verkoelende water, tot Mauras onderlipje begint te trillen : teken dat het tijd voor haar is om iets aan te trekken.
Even later staan de jongens van drie generaties op de trampoline te springen. Maura van negentien maanden krijgt ze in de gaten en loopt ernaartoe, op bevelende toon roepend :Tomme-fanne-jammeliene!(of iets van die strekking) Ik merk duidelijk dat ze een boodschap wil kenbaar wil maken, maar begrijp het pas wanneer Frauke de vertaling geeft :Kom eens van die trampoline!
Vandaag vergeten Herman en ik ons dieet en gaan graag op de uitnodiging in om mee pizza te blijven eten, die ons heerlijk smaakt! En ook hier komt er nog een fles bubbels boven
We blijven nog tot het donker is gezellig zitten babbelen en omdat we nu eenmaal in de buurt zijn, doen we op de terugweg naar huis ook nog even het Unicef-tennistoernooi aan, waar mijn zussen en hun echtgenoten zich elk jaar een hele week inzetten als vrijwilligers in de keuken en de bediening. We kopen er nog een dessertje om mee te nemen en drinken er samen met hen nog eentje.
Het is nog heerlijk zwoel als we thuis uit de auto stappen, wat mij er ineens doet aan denken dat het de tijd van de vallende sterren is. We installeren ons in een ligzetel op het gazon en turen een twintigtal minuten naar de sterrenhemel. Herman geeft het wat eerder op en heeft niets gezien, maar ik had meer geluk : één heel duidelijke schicht en drie ergens uit een ooghoek gezien!!!
Ik zit te grinniken als ik aan onze twee andere zonen denk : k durf erom te wedden dat ze vandaag of morgen weer een tikje schuldbewust bellen :Ne late gelukkige moederkesdag, Mama en écht : dat vind ik helemaal niet erg, hoewel het bij mijn ouders bijna onvergeeflijk is, als ons Moeke zou vergeten worden, maar binnen ons eigen gezin hebben wij nooit veel gedaan rond die Antwerpse Moederdag.
Een mooiere feestdag dan die van vandaag kon het niet zijn.
|
