|
Gisterenavond heb ik de bus van 19.02 u naar Antwerpen gemist.
Dat betekent dat ik behalve een uur op de volgende te wachten ook nog eens evenveel te laat op de toneelrepetitie in Wilrijk zou komen.
En ik had nog zo stevig doorgemarcheerd om het te halen
drie kilometer in een half uur, daar krijg je het echt wel warm van.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Om twintig over zeven besefte ik dat de bus van zeven uur echt niet meer zou komen en besloot toen maar om autostop te doen. Er was wat teveel verkeer om over korte afstand te kunnen stoppen, dus duurde het een poosje voor de eerste bereidwillige chauffeur halt hield.
Die moest jammer genoeg naar Lier, wat niet echt een oplossing bood.
Ook de tweede goeie ziel had diezelfde bestemming.
Ik begon te vrezen dat het wachten op de bus van acht uur zou worden, toen er weer een reeks wagens aankwam, ik viseerde er één en dacht : Jij zùlt stoppen en potdorie : hij deed het toch zeker!
Het was een bestelwagen met een vijftiger aan het stuur, die eruit zag als een oudtestamentisch profeet. Bleek dat hij richting Antwerpen moest, met een tussenstop in Wommelgem om een opmeting van een garagepoort te doen.
Oei, ik moet nog verder naar Wilrijk, dan wordt het nogal ingewikkeld. Heel erg bedankt, maar dan probeer ik toch nog een andere lift te krijgen en ik wou het portier al sluiten, toen bleek dat de man na zijn opmeting voor een vergadering in Wilrijk moest zijn. Hij was zelfs bereid me vlakbij het theater af te zetten!
Wat een gelukkig toeval! Hij zou honderdenéén andere bestemmingen kunnen gehad hebben, want wij wonen zon 35 km van Wilrijk. Paz, ge zijt toch nen ongelooflijke pietzak!dacht ik bij mezelf.
De eerste seconden na het instappen begon ik even te twijfelen aan de juistheid van mijn besluit om te autostoppen. De man was duidelijk blij dat hij een klankbord had en begon onmiddellijk te babbelen terwijl hij mij constant bekeek, de wagen reed half op het rijvak voor de tegenliggers, gelukkig waren er net even geen, maar ik slaakte toch een kreet, waardoor hij dadelijk bijstuurde. En toen moesten we de autosnelweg nog op! Algauw hoorde ik dat hij die dag van Duitsland was komen rijden, wat mij erin deed berusten dat hij dan al wel meer verkeer gewoon was dan het kleine stukje dat nog moest komen en dat ik het ook wel zou overleven.
Ik keek onveranderd strak door de voorruit, in de hoop dat hij dat ook zou doen, door al dat gebabbel heen.
Radio 2 stond te loeien en de madame van zijn GPS liet zich ook niet onbetuigd, daartussendoor kreeg hij ook nog enkele telefoontjes nee, géén handsfree!!!-
Met mijn rugzakje aan mijn voeten en mijn paraplu tussen mijn benen geklemd, probeerde ik me te concentreren op wat hij zei en af en toe te reageren.
Ik telefoneerde onze regie-assistent met de melding dat ik een halfuur later zou aankomen en waarom.
Ondanks die GPS is er toch fout gereden (toen werd ik wel nog even ongerust), hij had namelijk Wijnegem in plaats van Wommelgem ingesteld.
Bleek dat in beide gemeenten een Eikenlaan bestaat en op dat eerste adres wisten ze natuurlijk van niks!
Enfin, het hele opmeten duurde slechts enkele minuten, voorts was het eigenlijk een heel vriendelijke man en ik ben hem zeer dankbaar.
Ik kwam inderdaad een half uur later op de repetitie, maar was nog niet aan de beurt, heb zelfs nog enkele minuten vanop de bank naar mijn medespelers kunnen kijken.
Toch geluk gehad!
|
