Foto
Inhoud blog
  • Aangebrand
  • Uitstel…
  • Dinsdag, na Piekernacht, Humodag
  • De tijd vliegt snel
  • maandag 18 februari
  • En toch…
  • Verhuisd
  • Daar is ze weer
  • Honingzoet
  • De oplossing
    Foto

    Herman en Paz

    Foto
    Dries
    Foto
    Lief en PJan
    Foto
    Wout en Frauke
    Zoeken in blog

    Eén van de club

    28-06-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Poes

    Witteke is nu dertien jaar, doof en mager, een beetje minder snel, maar toch nog speels en nieuwsgierig.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

    Omdat ze er de laatste tijd wel erg magertjes begon uit te zien, nam Dries ze mee naar de dierenarts.

    Na onderzoek bleek alles normaal te zijn voor haar leeftijd, dus zijn we gerustgesteld. Daags na mijn verjaardag verscheen Witteke niet op het appèl, wanneer we op haar schaaltje tikten. Meestal is dat zelfs niet nodig en staat ze om haar voer te miauwen als wij ’s morgens de keuken of living binnenkomen. Enkele uren later is er in huis of tuin nog steeds geen Witteke te bespeuren, ik loop rond, roep haar naam…en denk dan ineens aan de mansarde… Zelf ben ik er al dagen niet geweest, maar Herman of Dries misschien wel en hebben zij haar per ongeluk opgesloten?

    Als ik het luik openduw, ruik ik het direct, nog voor ik haar uitgelaten Miauauwww! hoor. : Poes zat hier al sedert de namiddag van de vorige dag, ocharme. Ze krijgt direct eten en water en schijnt er geen complexen aan over te houden.

    Ik trek, gewapend met een blik, rubberhandschoenen, dettol, emmer, spons en een rol keukenpapier naar de mansarde, terwijl ik vruchteloos probeer om niets te ruiken. Netjes in een hoekje ligt een stinkend worstje. Een mooi rugzakje dat op de vloer lag vertoont duidelijk natte plekken en op een grote geruite plastiek zak waar ik oude kleren in verzamel, staat zelfs een grote plas. Yukk!!! Het beestje kan er natuurlijk niets aan doen, 't is al erg genoeg dat ze hier opgesloten zat, maar toch : Ik griezel van het karweitje. Dat is trouwens de hoofdreden waarom ik nooit uit mezelf dieren in huis zou nemen : ik ben er altijd wat vies van. De dieren die we nog hebben, kip en poes, krijgen de nodige verzorging, maar ik schaam me een beetje om het toe te geven : echte vriendjes kan ik er niet mee worden. En toch wil ik niet dat er hen iets overkomt… Ik voel me verantwoordelijk en schuldig als er zoiets gebeurt als wanneer poes niet komt opdagen, of als ze er niet goed uit ziet. Wie kan dat nu verklaren?



    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail
    URL
    Titel *
    Reactie *
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (7)

    01-07-2008
    ..
    Je doet het ..en dat is het voornaamste he Pazke!(Kan me van jou trouwens niet anders voorstellen zoals jij kunt meeleven met iemand) Maar...dat je er vrijdag niet gaat kunnen bijzijn vind ik minder zenne ..deserteur! Toch een heel dikke knuffel van ikke!

    01-07-2008 om 10:11 geschreven door hotlips


    29-06-2008
    ...
    Ach Paz'ke, daar moet je niet te zwaar aan tillen hoor, je bent niet de enige. Veel vaders kunnen de pamper van hun eigen baby nog niet verschonen zonder te braken. Het maakt je niet tot een dieren hater. Je doet het karwei niet graag, maar je hebt het toch gedaan, dat is het voornaamste. Dikke, dikke knuffel

    29-06-2008 om 13:42 geschreven door Ludovikus


    28-06-2008
    Tja
    De keutels en plasjes van hond en kat opruimen is niet bepaald leuk maar je hebt van dieren ook zoveel genegenheid dat je dat erbij moet nemen... wij hebben ook niet voor katten gevraagd maar die beesten komen gewoon aanwaaien bij ons en wat doe je dan... ik heb nu eenmaal geen hart van steen.

    28-06-2008 om 19:40 geschreven door Myette


    ..
    en inderdaad een heel mooie foto - voor wat ben je aan het bidden?

    28-06-2008 om 11:46 geschreven door bojako


    ..
    Wel Pazke, 't is zo'n beetje zoals bij een baby en een heel oud mensje.
    Een baby verschoon je met een lach en een knuffel, maar - alhoewel je het oud mensje ook nog heel graag ziet - is het iets helemaal anders, je moeder wassen en een verse pamper aandoen is een heel raar en ander gevoel.
    Toen onze hond Flor héél oud werd was het ook niet meer leuk.
    Als puppy raapte ik al lachend zijn strontjes op tot hij het na korte tijd doorhad dat hij zijn behoefte buiten moest doen.
    Maar zestien jaar later, toen hij stokoud was, stonk hij vreselijk uit al zijn lichaamsopeningen en lachtte ik ook maar groen wanneer hij af en toe een accidentje had in huis.
    Toch zou dit me niet weerhouden om ooit terug een hond te nemen en dan nog liefst een heel grote.
    Het is de houding van de maatschappij die me wat tegenhoudt, je kan met je hond nog amper ergens komen.
    Hier in België mochten we nog op de zeedijk, niet op het strand! Maar zelfs dat was in Frankrijk op vele plaatsen verboden. Hotels, campings en restaurants moesten allemaal gezocht worden in functie van hun hond-vriendelijkheid. Hij had nochtans betere manieren dan sommige kindjes die ik zie in restaurants.
    Maar het is inderdaad een extra zorg.
    Ik vind dat zelfs van een goudvis of een parkietje en nog erger ... zelfs van planten binnenshuis! Allemaal extra werk en elke keer je een tijdje wegmoet ben je verplicht om iemand om hulp voor de verzorging te vragen. xxx

    28-06-2008 om 11:45 geschreven door bojako


    "
    Pazke die link werkt bij mij niet. Er staat geen afbeelding enkel klik op de afbeelding voor de link???? En BTW je ziet er stralend uit op je blog. Mooie foto!! Liefs

    28-06-2008 om 11:33 geschreven door Natoken


    "
    Verklaren? Jij bent zo'n lieve bezorgde persoon dat alles wat leeft bij jouw in goede handen is. Nu weet ik hoe het komt dat we Witteke vandaag niet gezien hebben, anders komt ze altijd wel even " goede dag" zeggen"!! Slaapwel en tot een volgende keer. Liefs

    28-06-2008 om 00:45 geschreven door Natoken




    Archief per jaar
  • 2013
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008
  • 2007
  • 2006
  • 2005

    Foto

    Foto

    Foto

    Ik ben een vrouw. 
    Paz, de naam die ik kreeg bij mijn geboorte, betekent "vrede". Beter kon ik het mij niet wensen.
    Herman is de schat waar ik al 43 jaar lief en leed mee deel. Samen kregen wij in die tijdspanne 3 zonen, 2 schoondochters, 2 kleindochters en 1 kleinzoon . Die zijn altijd welkom in ons nest in de rand van Antwerpen.
    Mensen, theater, natuur en taal staan bovenaan mijn lange lijst van interesses.

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !


    Laatste commentaren
  • Fubo Tv - Step by Step Guide to Activate Your Fubo (fubo.tv/connect)
        op Lustige weduwe
  • peacocktv.com/tv (cavibe)
        op Lustige weduwe
  • Office Setup (office.com/setup)
        op Lustige weduwe
  • office setup (alex brown)
        op Lustige weduwe
  • MICROSOFT SERVICES AND TOOLS (office.com/setup)
        op Lustige weduwe
  • Office Installation & Setup Guide - Octa One Networks (Jones WIlson)
        op Kleinzoon op bezoek
  • Office Installation & Setup Guide - Octa One Networks (Jones WIlson)
        op Tandarts, shoppen, showen en dettol
  • Office Installation & Setup Guide - Octa One Networks (Jones WIlson)
        op Bezig
  • Office Installation & Setup Guide - Octa One Networks (Jones WIlson)
        op Een logee tussen de rommel
  • Office Installation & Setup Guide - Octa One Networks (Jones WIlson)
        op Hard labeur
  • Zoeken met Google




    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!