|
Een van de klussen die al een poos op de wachtlijst stonden, was : de zolder opruimen.
De laatste keer dat we het deden was in 2002.
Er kon gelukkig heel wat weg, hoewel ik het graag nog iets drastischer had gewild.
Maar een zolder héb je nu precies om dingen te bewaren, die je slechts zelden nodig hebt, vindt Herman.
En hij heeft gelijk; ik wil dingen bewaren die hij met een gerust hart zou wegsmijten en omgekeerd is dat ook zo.
Dus ging er ook heel wat terug naar zijn vaste plekje:
Mijn gedemodeerde lievelingskleren, zijn prentkaartenverzameling (élke ansicht wordt in een doos gestopt!). Glazen, glazen en nog eens glazen (kunnen altijd van pas komen!) Siervoorwerpen die een sentimentele waarde hebben, maar volstrekt niet meer in ons interieur passen, oude brieven, dagboeken, babyspulletjes, een toneelmaquette
En ineens kwam daar weer dat filmdoosje tevoorschijn.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Voor Herman zijn verjaardag maakte ik 11 jaar geleden een primitief maar ludiek tekenfilmpje, het was te bekijken via een doosje waarvan een gedeelte uit het deksel was geknipt, zodat een soort scherm ontstond.
Deze komische visie op Hermans levensloop had ik getekend op een lange papierrol, die bij begin en einde was vastgeplakt aan 2 staafjes, die je aan de zijkant van het doosje kon ronddraaien.
Ik geloof dat hij er toen erg blij mee was, maar nu hij het 11 jaar later weerzag was het effect nog groter. Hij heeft er tranen mee gelachen, gegierd gewoon!
Ben ik blij dat alles hier niet onmiddellijk bij het afval belandt als het een poos niet van de zolder komt.
Dat doosje blijft voorlopig enkele dagen in de living en dan
mag het weer naar de zolder, om over enkele jaren terug op te duiken zodat we er opnieuw verrast mee kunnen lachen.
|
