|
In mijn blog van de maand mei heb ik bij het bezoek van mijn Amerikaanse vriendin enkele bedenkingen gemaakt bij haar fundamentalistisch katholiek geloof. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Vorig weekend werd ik geschokt door de vaststelling van hetgeen een ànder soort religieus fanatisme kan aanrichten bij overigens intelligente jonge mensen.
Vriendin Bojako spreekt vaak lachend over het bezitten van een reizigersgen
naar analogie vraag ik me af of er ook zoiets als een geloofsgen bestaat. Als het bestaat, dan zit het zeker niet bij mij, ook al respecteer ik ieders geloof, zolang de persoonlijke vrijheid van zowel gelovige als zijn omgeving niet in het gedrang komt. Ooit dacht ik een vurig katholiek te zijn, had niet de minste twijfels over geloofszaken en was er vast van overtuigd dat dit nooit zou veranderen.
Door mijn ogen en geest open te houden en innerlijk volwassen te worden -een maturiteit die niets met leeftijd te maken heeft, want ik moet rond de veertig zijn geweest- is geleidelijk het besef gegroeid dat ik een zeer aards wezen ben, niet vatbaar voor het bovennatuurlijke en is zonder heftige persoonlijke crisis mijn geloof weggeëbd. Sedertdien voel ik mij innerlijk sterk en evenwichtig(er).
Het laatste wat ik wil, is het geloof van anderen aan het wankelen brengen. Als Moeke bidt tot de Heilige Damiaan of mijn overleden broer-die nooit een sint zal worden- opdat haar oogoperatie toch maar zal slagen, dan spreek ik haar niet tegen. Wanneer echter iemand mij probeert te bekeren, dan gaan mijn inwendige stekels overeind staan! Iedere keer weer ondervind ik dat die missionarissen van eender welke overtuiging : (antroposofie, katholicisme, pro-en-contra islam, hysterische feministen..) aan mijn lichaamstaal merken dat ik sceptisch sta tegenover hun overtuiging en mij kost-wat-kost in hun kamp willen inlijven. Tenminste : ik denk dat het aan mijn lichaamstaal ligt, hoewel ik daar controle over dacht te hebben, aan mijn mondelinge uitlatingen zal het meestal niet liggen. t Kan natuurlijk ook zijn, dat ze mijn houding uitleggen als belangstellend luisteren en daardoor blijven inbeuken op mijn weigerige maar integere ziel.
Morgen meer details, want ik heb het nog lang niet van me afgeschud : de voorbije gebeurtenissen blijven maar door mijn hoofd warrelen
|
