|
Zoals het een rechtgeaarde gepensioneerde betaamt heb ik het te druk om mijn blog regelmatig te onderhouden.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Omdat het opstarten van onze computer soms zeer lang duurt en het zaakje hier dan ook nog eens geregeld vastloopt, zie ik er soms tegenop om me hier te installeren als er niet al te veel tijd voor is, vandaar mijn slabakken. (Voor de Nederlanders : dit heeft niets met sla te maken, maar betekent : nalatig zijn, laten aanslepen. De klemtoon ligt op Bàk).
Een vrij druk sociaal leven deze dagen dus : familie- en vriendenbezoek, zowel bij ons thuis als op verplaatsing, concert, film, toneelrepetities, klussen- onder andere in het bureautje waar de pc staat, dus werd die nog moeilijk te bereiken ook- en t is nog niet gedaan
Ook het weekend belooft weer een volle agenda. Echt, we vervelen ons niet!
Vanmorgen ging ik voor raadpleging naar de huisdokter.
De wachtkamer zat tjokvol, vooral met hoesters en niezers.
Er scheelt mij niets ernstigs en ik bedacht dat het moment wellicht niet zo goed gekozen was: Dat ik misschien wel kerngezond ben binnengestapt, maar nu wie-weet-welk virus aan het opdoen was.
Toen duwde de tiende patiënt de wachtkamerdeur open.
Ze zuchtte toen ze al haar voorgangers zag zitten. Amai, wéér zoveel volk! Gisteren was het ook al zo druk, toen ben ik maar terug naar huis gegaan
Zou ik wachten?
Er was nog één stoel onbezet en na enig aarzelen nam ze dan toch maar plaats.
Haar monoloog in sappig kempisch ging verder
Misschienst muttek wel ne nieven doktoor zuke
Der zèn der twië nief neffest den Boerenbond gekome, daar waren vruger vetterineirs(dierenartsen)
Ik stikte bijna
het moest eruit : Omgeschoold, of wat?
Heel de wachtkamer, madam vetterineir incluis schoot in de lach. Zelf kon ik niet ophouden, elke keer opnieuw kwam de lachkriebel opzetten en bulderde het gezelschap mee.
Toen het eindelijk bedaard was, hing er een heel andere sfeer in de kamer.
Nooit zon plezante wachttijd gehad.
|
