|
Mijn ouders, beiden 82 jaar, maken nog graag een uitstapje per auto.
Vake draait er zelfs zijn hand niet voor om, om deze zomer nog een autovakantie naar Normandië te maken.
s Avonds laat rijden doet hij echter niet zo graag meer, dus komen ze tegenwoordig meestal in de namiddag naar ons, we eten samen en ze vertrekken om op tijd thuis te zijn voor Thuis.
Ze leven allebei enorm mee met deze Eén-soap.
Het bespreken van het wel en wee van Frank, Simonneke en Co. maakt dan ook telkens een groot part van onze gesprekken uit.
Vake houdt zich stoer en doet alsof het hem minder aangaat, maar ons Moeke
oei-oei
Het lijkt alsof het haar eigen familie is en ze kan zich daar met een verbluffende vurigheid instorten, desgewenst voor ùren.
Dikwijls laat ons vader zich dan toch ook verleiden om met evenveel passie de voorbije en toekomstige verwikkelingen te commentariëren.
Ik ben vaak stomverbaasd, hoe zij zich nog over van alles en nog wat kunnen opwinden : politiek, sport, tv, ook over hun betrokkenheid bij alles wat er in hun zeer grote kennissenkring leeft
.en de laatste jaren helaas ook steeds meer sterft.
De voorbije 2 weken waren ze naar negen begrafenissen geweest.
Ik zou er kapot van zijn. Dat zijn ze soms zelf ook wel, maar ze vinden dat ze elk van hun kennissen evenvéél respect moeten betonen, ook al valt het hen zwaar.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Vader is een zeer kwieke vent, moeder een zeer bezig, in alles geinteresseerd, maar fysiek uiterst kwetsbaar vrouwtje. Ze is sedert haar kindertijd ook slechthorend en kan omwille van haar hoorapparaat geen GSM gebruiken, want die geeft een afgrijselijke fluittoon bij haar.
Met moeke kan je dus geen gesprek via een mobieltje voeren, dat toestel is steeds in vaders handen.
Ik vind al langer dat ze toch eigenlijk een berichtje zou moeten kunnen versturen en lezen, om in nood én in pleziergevallen haar mannetje te staan.
Dus heb ik hen vorige week leren sms-sen, heel rustig, stap voor stap, want ook vake kon er nog niet mee overweg.
Sedertdien heb ik al 10 berichtjes van hen ontvangen: 7 per-ongeluk-lege(ja, dat is leergeld betalen, denk ik) en 3 met een échte boodschap erop !
Het lijkt erop dat ze het leuk beginnen te vinden.
Ik zit hierover te glimmen van plezier terwijl ik dit schrijf.
|
