|
Zaterdag 19 juli
Nog tanken, bandspanning meten, een brief posten en we zijn op weg naar Zwitserland.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het is 11 uur in de voormiddag en 16°, miezerig weer.
Ik kon op de valreep nog even met Wout chatten en Dries een kus gaan geven.
Vanaf Limburg wordt het droog, maar het blijft bewolkt en grijs, een eerste streepje zon verschijnt als we in Luik komen, maar even later volgt toch weer een plensbui.
Nog nooit zag ik zoveel caravans onderweg als nu: het zijn allemaal Nederlanders.
We klimmen over 7 km via de Col du Ballon dAlsace, tot we op 1250 m hoogte komen. Daar vinden we een grote parking, waar al een aantal motorhomes staan. Het is nu halfacht : tijd om het avondeten te bereiden : soep uit een bric-pak, pasta koken, Knorr-saus opwarmen en enkele sneetjes hesp eronder. Voor dessert nemen we een kop koffie en een koek. Geen culinair hoogstandje, maar het smaakt ons niettemin.
Om alles wat te laten zakken en de beentjes te strekken, doen we een kleine wandeling naar de top, waar een beeld van Jeanne dArc staat. We ontmoeten er een koppel Fransen uit de buurt, die telkens als ze uit vakantie komen nog even over de Ballon gaan om daar een wandeling te maken. Blijkbaar kan je hier bij helder weer zelfs de Mont Blanc zien. De Ballon dAlsace ligt op de waterscheiding van Rhône- en Rijnbekken, dwz dat de waters aan de ene zijde naar de Middellandse zee(Rhône), aan de andere naar de Noordzee vloeien.
 foto vergroot als je ze aanklikt
Er staat veel wind, maar het korte wandelingetje heeft ons goed gedaan. Sedert we in bergachtiger streken komen, zie ik overal prachtige stenen liggen voor bij onze vijver
ze liggen hier bij miljoenen voor het rapen. Op terugweg, volgende week moeten we misschien eens langs nicht Eefje in de Ardennen rijden en vandaar enkele meenemen. We kunnen moeilijk nu al onze garage volladen, maar ik kan het niet laten om telkens Hermans aandacht op de mooie-stenen-voor-de-vijver te trekken.
|
