|
Maandag 21 julixml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Op om 9 uur!
Vannacht heeft het nog eens flink gegoten, maar nu is het stralend Zwitsers weer : hete zon en witte wolken in een knalblauwe lucht. Terwijl ik me ga wassen, hoor ik Herman met een gemeente-arbeider praten.
Ze willen de berm wieden, waar wij met onze bumper bovensteken.
We rijden dan maar weg en parkeren achter de Grande salle, waar we in 1981 logeerden tijdens de Europeade.
Vandaar vertrekken we met een piknik op tocht naar Mex (zeg Mè ). Vanaf Evionnaz, dat op 470m hoogte ligt, stijgen we tot op 1185 meter, het is een hele klim.
De grote weg konden we ook volgen, maar dat was saai, dus steken we alle haarspeldbochten af door het bos. Dit is trouwens ook de aangeduide wandeling.
Bij het begin van onze tocht zien twee dames ons op de wandelkaart kijken en ze vragen wat we zoeken. Ze willen ons met de bus naar Mex sturen! We krijgen veel raadgevingen hoe we moeten lopen en ze verzekeren ons dat het een zware tocht is.
Iedereen is hier wel bijzonder behulpzaam; de oudste van de 2 dames wil zelfs met ons tot La Rasse stappen, waar zij de postbus naar boven neemt, maar we lopen haar toch wat te snel.
Iedereen die we tegenkomen, van klein tot groot, zegt Bonjour .
Mex is een piepklein dorpje, met straatjes die slechts een gangetje breed zijn; je zit zó bij je overbuur binnen
Moet gezellig zijn bij harde winters! Hoe hebben mensen het ooit in hun hoofd gehaald om zo ver, zo hoog te gaan wonen
 foto vergroot als je ze aanklikt
We piknikken bij het hoogste punt van het dorp en zien een glimp van de Mont Blanc, die zich na enkele minuten al terug in wolken hult. Ook de Dents du Midi zijn om 3 uur maar héél even te zien.
Het was een prachtige tocht. Om vier uur komen we terug bij de Marlin, drinken een kop thee, eten een frangipane en vertrekken dan naar Martigny.
De eerste die we op de parking van ons hotel tegenkomen is regisseur Roland, hij vertelt ons dat de camionette met alle materialen (o.a.alle onthaalbrochures voor de groepen) aan de Zwitserse grens is tegengehouden, omdat de drankenleverancier foute douanedocumenten heeft meegegeven voor het meegenomen bier!
We laden de nodige spullen uit Marlin naar onze kamer in Hotel du Parc. Er is helaas geen koelkast, we moeten dus al ons overschot van charcuterie, fruit, melk enz
opeten of laten bederven. We halen dan maar een brood en piknikken nog een keer in onze kamer.
Daarna overlopen Herman en ik nogmaals de teksten en het programma en maken de nodige aanpassingen. Het blijkt dat er toch nog programmawijzigingen tussenzitten, waarvoor de tekst nog niet was aangepast.
|
