Dinsdag 22 julixml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Wakker om 8 uur en meteen de douche in : héérlijk water à volonté !
t Is weer eens wat anders dan in de Marlin. We hebben hier een lekker ontbijtbuffet en zitten bij Rüdiger en Dagmar aan tafel. Hij is burgemeester van Frankenberg in Duitsland geweest en voor ons een vertrouwde Europeadekennis. Ze zitten daar te glimmen en te glunderen, vertellen dat ze van allebei hun kinderen gisteren telefoon kregen, dat die gaan trouwen. Broer en zus wisten niet van elkaars plannen !
Herman trekt met het comité naar het CERM (centre dexpos) en ik blijf in de tuin om te schrijven en tekst nogmaals te lezen. Er moet helaas nog een naam bij het In Memoriam gevoegd worden : de zoon van een van de comitéleden is zaterdag bij een verkeersongeval om het leven gekomen. Andreas Zellmann was 22 jaar en werd op het zebrapad voor zijn huis doodgereden. De dader pleegde vluchtmisdrijf, maar werd later wel gegrepen.
Ik zit nu te schrijven en wat te breien bij de mooie hotelvijver, daarna wandel ik de stad in om dikkere breinaalden te kopen, maar de winkel heeft net middagsluiting. Om 11 uur samen met Roland de openingstekst alweer moeten bijwerken; het is nog een vol uur dat we ermee bezig zijn.
Het is mijn laatste rustige dag en ik heb de hele namiddag met Gerda in de tuin bij de vijver zitten babbelen.![Free Image Hosting at www.ImageShack.us](http://img90.imageshack.us/img90/7783/hotelduparcmartignywy1.th.jpg)
Daarna de stad in, papieren naar CERM gebracht, naar Detty in Luzern gebeld : we gaan haar volgende maandag bezoeken.
Herman en ik gaan in Bistro du Rhone eten. Het is lekker, maar een rare toestand met de Visa-kaart : ik moet zowel pinnen als een ticket ondertekenen. Het wordt een hele discussie met de uitbater. Hij zegt dat àls ze me dubbel aanrekenen, hij mijn reis en verblijf terugbetaalt
Een mens zou bijna wensen dat het inderdaad dubbel wordt aangerekend!
We zijn ook nog even het amfitheater gaan bekijken-mijn toekomstig werkterrein verkennen-, waar ze de technische installatie aan het regelen waren, daarna terug naar Hotel du Parc. Herman hoort van Gillian (Engels comitélid) dat ze nog naar de bistro van Pierrot gaat, hij wil er zelf nog met de Marlin naartoe rijden voor een koffie. Een Waalse groep is al aangekomen en zit daar in de kelder te eten. Het is bloedheet en benauwd, ik kan er niet snel genoeg wegkomen. We bestellen onze koffie boven in t café, maar daar ziet het blauw van de rook, we gaan hem dan maar op het terras opdrinken. De Walen en Gillian blijven gezellig verder smelten in de kelder en wij gaan er als alles op en betaald is ook gauw vandoor.
|