|
Zaterdag 26 julixml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Opgestaan met keelpijn en ook die knie heeft me vannacht weer parten gespeeld. Wat er precies mis is, weet ik niet, het doet al wekenlang pijn als ik rust, doktersonderzoek en bloedtest geven geen uitsluitsel, het zal wel weggaan zoals het gekomen is, hoop ik
Ik ontbijt pas om 9u30, heb dan op kamer tekst voor finale doorgenomen, ben naar Fondation Giannada gefietst, om de nog ontbrekende versies van tot weerziens te noteren: enkel het Armeens heb ik nog niet.
Ik vind Adam daar, hij trakteert op lekkere koffie. Daarna rijd ik naar het CERM, eet op mijn eentje tussen enkele duizenden, maar geen bekenden.
Herman heeft een schattig pluche Sint-Bernardshondje gekregen het museum van de St-Bernard en de kennel liggen tegenwoordig ook in Martigny ipv boven op de berg in het hospice St-Bernard. We bezochten dit museum in het najaar reeds, nu zou er helemaal geen tijd voor geweest zijn. Voor de 2 andere kleinkinderen wil ik ook eentje kopen, de knuffels zijn echter alleen in het museum te koop, dus erg duur, maar voor de rest geven we niet veel uit, zodus
De grote is voor onze stoere jongen, voor Jade vond ik een kleinere versie, maar met een puppy in de muil : een magneetje zorgt ervoor dat de grote hond het kleintje oppakt als hij er dichtbij komt. Dat vond ik erg toepasselijk en leuk voor een grote zus. Voor Maura wordt het een klassieke Barry, maar wel geschikt voor kindjes jonger dan 2 jaar, ttz : het tonnetje kan niet afgetrokken worden en uiteraard zijn het allemaal wasbare knuffels.
Ik rijd nog langs een Migros-supermarkt en koop enkele flessen Fendant voor de schatten die mijn Suzyfiets gisteren vonden en breng alles voorlopig naar het hotel. Dan terug naar het stadscentrum voor de stoet; we hebben hier al wat kilometers afgelegd! De tribune staat te trillen in de zonnehitte, er is geen spoor van schaduw! Geen spoor van toeschouwers ook
iedereen zoekt zich natuurlijk een plekje in de schaduw. Tegen dat de stoet aanvangt, verschijnen er plots wolken, het dondert en bliksemt en rechts van ons wordt alles donker : het regent duidelijk in de bergen.
Omdat er geen felle zon meer is, ga ik toch naar de tribune die nu stilaan volloopt. Het wordt een fijne stoet, die door de Zwitserse groepen wordt aangevoerd met als grote blikvanger : houten karretjes waarin kindjes in klederdracht, die worden voortgetrokken door spannen Sint-Bernardshonden. Af en toe krijgen we een drupje regen, maar die verdampt al voor we er nat van kunnen worden.
Na afloop ist picknick in CERM. We zitten aan tafel met fotograaf Koen V, die hier met zijn vrouw en 3 kindjes is, echt een mooie, warme familie
Als we willen vertrekken zien we enkele tafels verder Adam, Tineke en een Zwitserse vriendin zitten.
We drinken samen koffie en blijven nog wat op het openlucht volksbal. Weer stap ik mijn fiets op om de wijn voor de regieploeg op te halen en naar hun slaapplaats in de voetbalkantine te brengen. Ze zetten hem in de koelkast voor hun slotfeestje morgenavond. Hun hoofdkwartier is een ware chaos : computers, draden, dozen, slaapzakken, bagage, knutselmateriaal, etenswaren in en rond de open keuken
allemaal van de 25 personen die daar verblijven en het ongelooflijk druk hebben.
Als Adam en Tineke Anouk naar de trein brengen, gaan wij ook naar ons hotel. We blijven wat drinken op het terras en het wordt nog heel gezellig met de enkelen die daar nog zitten. Om 10 uur gaan we naar onze kamer en doe ik nog wat aan mijn verslag. Hopelijk is mijn stem morgen OK.
|
