|
Zondag 27 julixml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Nauwelijks geslapen door zeer been. Er was ook een bruiloft in het hotel, waardoor er veel lawaai was. Ik moest het raam sluiten, maar dan werd het weer te warm. Dus ben ik opgestaan in slechte vorm : keelpijn, koortsblaas op mijn lip, afgezakte en gezwollen oogleden, zeer been
Herman is naar de speciale misviering met de prelaat in het centrum van de stad, ik repeteer en probeer nog wat te rusten.
Tegen de middag rijden we met de mobilhome naar CERM voor het eten. Ik kleed me om voor we om half twee in het amfitheater zijn.
Wat een prachtig kader is dit toch : een tweeduizend jaar oud openluchttheater met rondom dat magnifieke berglandschap...
Het is wél eens te meer bloedheet en er is hier niks van schaduw. De mensen zitten er al een uur op voorhand.
Ondanks mijn slechte vorm start ik foutloos. Vandaag waren er nog zeer veel wijzigingen en moest ik zelfs nog nieuwe franse tekst bijmaken, één minuut voor de kindergroepen optraden, maar ook de andere improvisaties liepen perfect. Plots stonden er Hongaren op de podia, terwijl ik zoals op het program stond- Zweden had aangekondigd. Ook de Basken waren niet verwacht. Ik heb de ontbrekende stukjes nog goed kunnen inlassen en veranderen of oplossen nadien, maar was wel totaal uitgeput toen het spel ruim drie uur later afgelopen was. Heb wel gevoeld dat het publiek volledig stil werd telkens ik begon te spreken
Het is toch een bijzonder gevoel om voor duizenden te spreken en eventjes te kunnen boeien.
Later word ik langs alle kanten gefeliciteerd. Blijkbaar doet mijn stem het goed en men was tevreden over de bindteksten. Iedereen denkt dat ik het volgend jaar terug doe, maar ik wil er toch serieus over nadenken. t Is een hele stresstoestand ik weet het echt nog niet.
Halfweg het programma begonnen er wat wolken te komen, al maar goed, want meerdere mensen zijn door de hitte bevangen en moesten verzorgd worden. Als we na afloop naar het hotel gaan, begint het te regenen en t wordt zelfs een fikse bui. Geluk dat wij gehad hebben!
Tegen achten rijden we weer naar het CERM voor een diner, aangeboden door de stad en overhandiging van cadeaus aan de plaatselijke medewerkers.
Tof! : Wij zitten aan een gezellige tafel met acht mensen die ons na aan het hart liggen. Het eten was lekker en nadien nemen we afscheid van velen.
Jean-Maurice, financiëel medewerker en grote fan van ma belle voix avec beaucoup de chaleur et démotion zegt dat we ten allen tijde mogen komen. Met de Zweedse Marianne heb ik ook meermaals fijne contacten gehad. Alles bijeen is de hele zenuwentoestand toch positief uitgevallen. Eindelijk rust nu! Dat is nóg beter.
Hopelijk heb ik vannacht minder pijn en kan ik wat uitslapen voor we naar Detty in Luzern vertrekken. Er moet nog heel wat naar de mobilhome verhuizen : onze kamer is momenteel een puinhoop.
|
