|
Het was enkele weken geleden, maar vandaag kwam het er nog eens van : met Maité en Mia
gaan wandelen.
Onze straat grenst aan een natuurreservaat en meestal maken we daarin onze dinsdagwandeling.
Nu verliep ons programma enigszins anders.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Mias zoon heeft nabij het dorpscentrum een huis gekocht en samen met haar man volledig gerenoveerd.
Nu hij er ingetrokken is, waren we uitgenodigd om het eens te komen bekijken.
Het was sowieso al een zeer charmant vrijstaand landhuisje uit 1948.
Het buitenaanzicht is zo goed als ongewijzigd gebleven, maar binnen werd alles uitgebroken en zeer hedendaags en comfortabel gerenoveerd.
Ik vind het altijd zalig : huisjes kijken!
Dus fietsten we met zijn drieën naar het dorp, kregen een rondleiding in het huis van de zoon en maakten aansluitend van daar een wandeling van 7 km .
Wind, wolken en af en toe wat zon
het was heerlijk om te stappen.
Aan gespreksstof is er nooit gebrek op onze wandeluren.
Omdat Maite Mexicaanse is en Mia en ik ook bij haar Spaanse les hebben gevolgd, spraken wij ooit af, dat we één op drie wandelingen Spaans zouden spreken.
Meestal beginnen we er vol goede moed aan, maar steeds komt er een moment waarop we zo vol zijn van iets dat er meteen uit moet, dat er naar Nederlands wordt overgeschakeld, omdat het zo frustrerend is wanneer je de juiste woorden niet direct vindt.
Volgende wandeling vertrekken we bij Maites huis, ik neem me nu al voor om het Spaans spreken eens een keertje vol te houden.
Ik vrees dat ik niet zoveel zal babbelen als vandaag
Toen we terug aan het huis van Mias zoon kwamen, werden we door hem opgewacht met koffie en heerlijke frangipanekes!
Daarna weer met de fiets naar huis, nog een boke gegeten en komen bloglezen/schrijven.
Morgen rijden we naar Leuven voor Thuis-opnames.
Deze keer krijg ik iets meer tekst, ik moet ook naar de make-up, er zal dus iets meer dan
een flits te zien zijn.
k Ga zo dadelijk mijn tekst instuderen/uitproberen.
|
