|
Dit is toch wel echt een periode van nieuws en grote veranderingen in onze familie, vooral dan op het gebied van huisvesting.
Neenee
wijzelf gaan niet verhuizen, gelukkig maar!
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
We bezitten echter een appartement dat Herman met zijn eerste spaarcenten aankocht. Het was pas afgewerkt en onmiddellijk verhuurd toen ik hem leerde kennen. Zelf hebben wij er nooit gewoond.
Enkele weken geleden kregen we bericht van de huidige huurders, dat ze per 1 juli willen verhuizen naar een eigen huis. Het is vroeger dan verwacht, ze woonden er pas 2 jaar, dus moesten wij terug beginnen adverteren.
Lang duurde de zoektocht naar een nieuwe huurder niet : nichtje Y kwam kijken en was er helemaal voor te vinden. Fijn voor haar en ook voor ons!
Het bordje Te Huur werd dus van de inkomdeur gehaald, de verhuis volgt over 2 maanden.
Zaterdagochtend gaat de telefoon.
Het is Mevrouw S, een huurder in het gebouw, dat in totaal 10 appartementen telt.
Mevrouw S ziet en weet alles en bovenal : moeit zich overal mee.
Van zodra ik haar stem herken, ben ik op mijn hoede en vastbesloten vriendelijk te blijven maar niet de pieren uit mijn neus te laten halen.
Om te begrijpen wat haar bedoeling was, is het nuttig om weten dat ze zich van meet af aan zeer fel verzet heeft tegen de komst van onze vorige huurders, een keurig jong stel van Kaap Verdische afkomst.
Zij verlaten nu ons appartement omdat het met een derde kindje erbij te klein wordt.
Het enige wat Mw. S in het begin opviel was de bruine huidskleur van de nieuwe bewoners en vanaf dat moment was elke kleinigheid genoeg om onze huurders lastig te vallen en ons op te bellen.
Nooit heeft een andere bewoner van het gebouw klachten geuit en toen wij er onlangs binnenkwamen, was het er smaakvol ingericht en absoluut proper. (Een groot contrast met onze vorige witte huurder, die het schandelijk verwaarloosde en die wij uiteindelijk met achterstal van vele maanden huur hebben kunnen uitzetten).
Hierna woordelijk verslag van het telefoongesprek
We waren poeslief, allebei.
-Aaaa, Madame D, het is hier met S eeeh, ge weet wel, van de
laan.
-Goedemorgen, Mevrouw S!
-Wel, Madame D, ik geloof dat het appartement verhuurd is eeeh?
-Dat is inderdaad zo, mevrouw.
-Naa zoo ik es iet willen vroage
(ze is van het waasland afkomstig)
Ik bal omdat ik daarjuist bij menier van t derde moest zijn, just onder t uwe en dat es toch gien doen, met die kinderen daarboven, vind ik, en daarom heb ik gezee on die mens, dat ik wel es met u zoo bellen
Komen er jonge mensen in?
-Ja. (dat het een rustig jong meisje van 21 is, zeg ik niet)
-En zijn er kinderen? (wonder boven wonder heeft ze ons niet gezien toen we met Y voor de rondleiding kwamen)
-Neen.
-Maar ja, die kunnen nog
??!!Enfin, dus geen kinderen, ik ga dat direct aan menier van t derde zeggen, die zal blij zijn. (menier van t derde heeft nooit geklaagd, noch bij onze huurders, noch tegenover ons)
-U gaat er content van zijn, Mevrouw S. Goeiedag nog!
Mevrouw S heeft de brandende kwestie van de origine van onze nieuwe huurder niet durven aansnijden.
Als ik later aan Herman verslag uitbreng, vindt hij het jammer dat ik niet heb gezegd dat er een zwarte drugsverslaafde prostituee met een drieling van 18 maanden komt wonen
|
