Als de zon schijnt is het altijd prettig om met water te spelen.

Het tuinpad en de oprit hebben een opfrisbeurt nodig, samen zijn ze goed voor zo’n 120 m2.

 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Dus trek ik een T-shirt en een shortje aan, opdat mijn witte winterbenen ook wat van het zonneke zouden kunnen profiteren, rol de hogedrukreiniger naar buiten, en begin blootvoets en met veel plezier aan het grote gespetter.

Herman geniet van het mooie weer op zijn manier : hij trekt er met de fiets op uit en zegt dat hij omstreeks half zeven terug zal zijn. De perfecte huisvrouw begrijpt dan dat hij bij zijn thuiskomst graag de soep opgediend ziet.

Ik vergeet alle tijd en spuit lustig de uren en de aanslag van de stenen weg. Mijn waterpret is onbetaalbaar en nuttig. Een vervelend insect bijt nijdig in mijn blote bil : een blinde paardenvlieg, zo vermoed ik, want het verschil is toch duidelijk. H et gebeurt gelukkig slechts éénmaal. Paard is vast lekkerder dan mens.

Onder al dat grijs en groen komt weer de mooie zandkleur van de klinkers tevoorschijn.

En ook mijn benen zien er na enkele werkuren buiten al helemaal anders uit…Helaas niet mooi gebronsd, maar nog altijd even wit onder een dikke laag slijkspetters.

Plots staat onze Dries voor mijn neus : hij heeft gedaan met werken.

Bijna tegelijkertijd komt ook Herman de oprit opgereden.

Er blijven nog ettelijke metertjes schoon te spuiten, maar het blijkt reeds halfzeven te zijn.

Aaaah!!!…ik heb een hekel aan stoppen vooraleer een taak helemaal afgewerkt is!

Maar de 2 mannen staan daar als hongerige vogeltjes in een nest op hun maaltijd te wachten, in hun ogen lees ik een stil verwijt….

Dus spoel ik gauw mijn benen weer papierwit, ren naar de diepvriezer waar ik nog een portie Adobo voor 3 vind, evenals een groentenstoomzakje. Er zijn nog wat gekookte patatjes om te bakken, een courgette is snel gewassen en in blokjes gehakt, die gaat ook de wok in, zakje rijst is in 10 minuten gekookt, nog een minuutsoepje uit een pakje voor Herman die zonder soep niet leven kan en Hocus-pocus-pats! Na een kwartiertje zitten we aan tafel – buiten natuurlijk!

Met buurvrouw ruilde ik gisteren eieren voor rabarber uit haar tuin. Dus is er rababermoes met slagroom voor dessert.

In mijn haast om het allemaal snel op tafel te krijgen, werk ik het eten aan datzelfde tempo ook naar binnen, wat niet mijn gewoonte is.

Hèhe : na het eten kon ik toch nog enkele metertjes klinkers reinigen. Wat overblijft is voor morgen.

04-05-2006 om 11:52 geschreven door Ludovikus