Al van s morgens vroeg stond deze dag in het teken van babys.
Om 11 uur zouden we samenkomen bij Il piccolo peccato, de wijnbar in Berchem, waar fotos voor zowel de affiche van ons volgend toneelstuk moesten geschoten worden, als voor de website van de wijnbar.
Het was maanden geleden dat ik Judith nog had gezien, de begroeting is zoals steeds heel hartelijk.
Als ze me een knuffel geeft, gaat het door me heen : Judith wil iets vertellen, ze is zwanger.
Maar ik verdring die gedachte onmiddellijk omdat die mogelijkheid bij mijn weten onbestaande is.
We babbelen druk door elkaar met alle aanwezigen, maar een poos later volgt werkelijk de blije aankondiging : er zal bijna negen jaar na haar eerste, opnieuw een kindje komen in december. Mirakels bestaan!
Iedereen is meer dan verrast en blij voor Judith en voor haar man en zoontje.
Zelfs ons toneel hoeft er niet voor in het gedrang te komen : we beginnen weliswaar in november te repeteren, maar de opvoeringen zijn voor april-mei, er is dus ruimte voor pauzes in de repetitieperiode.
Na de fotoshoot rijden we naar Hemiksem, parkeren aan het veer en steken de Schelde over . Het krioelt van de fietsers op deze prachtige zomerdag. We stappen over de belommerde dijk naar Bazel, Zo mooi dat het daar is!, toeren door het kasteelpark 
met zijn eeuwenoude dikke lindes, beuk en kastanje , ontdekken de duiventoren en belanden op het schilderachtige dorpsplein met een schitterend gerenoveerde St-Pieterskerk : ze straalt in blonde zandsteen en zit als breed-gehurkt in het midden van het plein, tussen de oude trapgevelhuisjes.
Er komt juist een gezelschap naar buiten, er werd een kindje gedoopt. Wij nemen een kijkje binnen in de kerk, waar de pastoor het volgende doopsel voorbereid : 3 zijn er vandaag, allemaal meisjes, vernemen we.
Babys -babys - babys vandaag
Tegen vier uur komen we zoals afgesproken bij Wout en Frauke aan. We krijgen eerst nog eens de volledige toer van het huis, ook de babykamer is nu zo goed als helemaal klaar. Het huis is echt een droom. Jade troont ons mee naar het zwembad. Op deze warme zomerdag is zon plonspartij een meer dan welkome traktatie . Ik probeer me op een luchtmatras te hijsen , gil, spetter, plons, duw me af om erop te kunnen springen en in al dat watergeweld trap ik met mijn rechterhiel keihard tegen mijn linkerscheenbeen. Auwww! Ik wacht stilletjes tot de nijdige pijn wegtrekt, maar dat gebeurt niet. Er verschijnt een blauwrode bult op mijn scheenbeen. Wout holt naar de keuken om een ijs kompres, dat ik er minutenlang opleg. Het blauwrode is verdwenen, maar de pijn blijft en nu is er een deuk zichtbaar. Maar goed, ik kan nog lopen en ga dan maar wat rustiger zwemmen.
Wout bereidt een feestelijke barbecue en verwent ons allemaal. Frauke is nu 7 maanden zwanger en natuurlijk is de baby onderwerp nummer één ! We blijven tot laat buiten op het terras zitten en gaan tenslotte binnen de DVD bekijken waarop de laatste echografie staat : gedeeld scherm met aan de linkerkant de klassieke echografie en rechts een 3D echo. Fantastisch dat we dit nu allemaal kunnen zien! En echt : ik vind dat je al trekken kan herkennen. De 3D-weergave doet soms aan een smoutebolleke denken (sorry kinderen), maar af en toe verschijnt er werkelijk een prachtig kinderhoofdje
.Hoe wonderlijk : Frauke zit hier op de zetel naast ons, met in haar buik het kindje, nog door niemand gezien en toch zien we het op het televisiescherm geeuwen, drinken, slikken, kusjes geven lijkt het soms wel
Thuisgekomen nog vlug even gaan kijken of Bojakos kleinkind al is gearriveerd en ik lees dat het nu toch echt menens wordt.
Dit was feitelijk vaderdag, maar voor mij een echte kindjesdag!
