Gedicht:

Luister alsjeblieft naar wat ik NIET zeg

Smeekbede van een kind in de kerker van zijn hechtingsstoornis

laat mij je niet voor de gek houden

laat je niet door mijn gezicht in de luren leggen

want ik draag een masker

een masker, dat ik niet durf af te zetten

“doen alsof” is een kunst en mijn tweede natuur

maar laat je alsjeblieft niet voor de gek houden

ik geef je de indruk dat ik zelfverzekerd ben

dat alles zonnig is, zowel binnen in mij als buiten

dat Vertrouwen mijn naam is en ik echt “cool” ben

dat ik niemand nodig heb

maar alsjeblieft geloof me niet . . . . . !

mijn uiterlijk lijkt onberispelijk

maar daaronder borrelt de verwarring, de angst

de eenzaamheid, de pijn

maar dat verberg ik, want ik wil dat niemand dat weet

mijn zwakte veroorzaakt paniek in mij

bang dat ze mijn angst en pijn kunnen zien

daarom heb ik een masker

help me . . . . !

ik heb hulp en zorg van mensen nodig

die genoeg van mij houden om te blijven helpen

dat is het enige wat me kan redden uit mijzelf

hulp en zorg is het enige wat mij bewijst, dat ik er werkelijk toe doe . . . . .

maar dat vertel ik je niet, want dat  durf ik niet, mijn angst blokkeert

ik ben bang dat jij me minder waard zult vinden en om me zult lachen

en je lachen doet me zo zeer

ik ben heel bang dat ik niets ben

dat ik slecht ben

en dat jij dat zult zien en me zult afwijzen

net als toen . . . . . . . .

dus speel ik mijn spel, mijn wanhopige spel

ik houd niet van verstoppen, echt niet . . .

ik houd niet van die oppervlakkigheid, dat stomme spel

ik wil liever gewoon zijn en blij . . . . . en mezelf

maar jij moet me daarbij helpen, ik kan het niet alleen

jij moet je hand naar me uitsteken, ook al lijkt dat het laatste wat ik wil

jij alleen kunt mijn leegte en mijn pijn wegnemen, de pijn die ik niet wil voelen

jij helpt me elke keer als je lief en bemoedigend naar mij bent

elke keer als je probeert me te begrijpen, omdat je echt om me geeft

dan begint mijn hart vleugels te krijgen

hele kleine vleugels, maar toch, vleugels . . . .

met je aandacht en je begrip, kun jij leven in mij blazen

ik wil dat je dat weet, dat is heel belangrijk voor mij

hoe jij een mens in mij kunt scheppen, als je daarvoor kiest

en, alsjeblieft, kies voor mij . . . .

jij bent de enige die de muren om mij heen kunt afbreken

de muren waarachter ik angstig trillend woon

jij bent de enige die mijn masker kan afnemen

en me kan redden uit de schaduwwereld van onzekerheid en paniek

ga alsjeblieft niet aan mij voorbij, alsjeblieft, loop niet door

ik zal niet gemakkelijk voor je zijn

een lang gevoel van waardeloosheid bouwt nou eenmaal sterke muren

hoe dichter je bijkomt, hoe meer ik blindelings naar je zal slaan

dat is irrationeel . . . soms ben ik gewoon irrationeel

ik vecht precies tegen datgene waar ik naar uitschreeuw

liefde en vriendelijkheid zijn sterker dan de sterkste muren

daarin ligt mijn hoop, mijn enige hoop . . . .

alsjeblieft, breek die muren af met je sterke handen

met je zachte handen . . . .

want het kind in mij is beschadigd en heel gevoelig

heb mij lief . . . . .

blijf je liefde geven, tegen de stroom in, al is het vaak heel zwaar

laat mij niet vallen . . . .

ook niet als anderen jou laten vallen, gewoon om wie jij bent voor mij

laat het kind in mij niet verdrinken in verdriet en eenzaamheid en angst

help die muren af te breken, zodat wij elkaar mogen ontmoeten

in rust en vertrouwen, eenheid en liefde, gewoon zoals we zijn

zonder angst voor verlies en wéér die pijn

eens heb ik geleerd dat liefde alleen maar pijn kan zijn

leer jij mij alsjeblieft dat liefde fijn mag zijn

Mama . . . . . . help . . . !

En voor alle anderen:  Help Mama . . . . !

http://www.sensibas.com/

Uit het engels, naar Charles C. Finn, vertaald en uitgebreid door Kees de Vries. Verspreiden is toegestaan. © 2007 Kees de Vries