“Waar nu de vors in modder wrokt".

“Ze zullen hem niet temmen,” olé, er is weer ‘ne Leeuw in Vlaanderen! Maar in plaats van Leo of Nobel heet hij nu Rick. Met ck, jawel, zoals Rick de Kikker, het dappere en intelligente vorsje, over wie ik op zolder nog een paar leuke stripverhaaltjes liggen heb. “Rick en de gestolen gemeentekas” bij voorbeeld, met als nevenfiguren de plompe kozijn Padde, de statige burgemeester Drilsma, de eeuwig verkouden agent Snuf en de onderwereldfiguren Tony Ratteketat, Tinus Radt Draaier en Akwa Ratti.

Rick de Leeuw komt (net zoals Rick de Kikker, wiens geestelijke pa Joop Geesink heette,) uit Kikker- of zeg maar Neder-land, waar het krioelt van de kwakers. Een paar eeuwen geleden was het al zo, toen de romantische dichter en verteller Antony Christiaan Winand Staring (1767-1840) op zijn op zijn landgoed De Wildenborch (Vorden) door “het gerotel van de vorsen in den plas” er zijn nachtrust bij inschoot

"Een kracht die graan zou voên
wordt door de bries verslokt.
De kruipwilg rooft een gunst
waarvan ons ooft zou gloeien.
Het zuiglam kan op malse beemden stoeien
waar nu de vors in modder wrokt".

Een punkband met biscuitjes

Maar wie is die Rick nu eigenlijk? Volgens zijn website zou hij bekend geworden zijn als zanger van de Tröckener Kecks, een Amsterdamse rockgroep die haar naam ontleende aan… een pak biscuitjes. Rick zou daar 20 jaar actief zijn geweest en toen begon hij dus romans en gedichtjes te schrijven. En voor te dragen ook, want dat “vindt hij nog veel stoerder dan rock-'n-roll”.

En toen hij al 45 was, werd hij ‘ontdekt’ door onze enige echte Marc Uytterhoeven, die hem via ‘De Laatste Show’ in Vlaanderen binnensmokkelde. En daar kwam hij dan duurbetaald zijn de op de trein ineengeflanste rijmpjes voorlezen. Enfin, voorlezen is wat veel gezegd, voorbrabbelen zeg maar, want van zijn vuil Amsterdams accent en zijn binnensmonds gereuteteutel verstaat geen éne Vlaam de ballen.

Import uit Holland

Op een leeuw gelijkt De Leeuw wel niet erg. Tenzij misschien met zijn manen die o zo nonchalant voor zijn open wapperen. Of wapperen is eigenlijk niet het goede woord, ze ‘kliederen’ tegen zijn gezicht, want van shampoo schijnt die Hollander nog nooit gehoord te hebben. (Of misschien kost het teveel, hoewel… met die witte producten.)

In ‘De Laatste Show’ zat Rickie altijd op een quasi-non-chalante manier met zijn ene been onder zijn gat, (misschien om de lucht niet uit zijn anus te laten ontsnappen omdat er anders vanboven niks meer uit zou komen?). En dan neuzelde hij bij voorbeeld zijn nieuwste creatie: “Wij, jij en ik, Jij en ik, wij, Jij vooral, Maar zeker ook ik, Wij, jij en ik, Hier samen, jij en ik, Tijd genoeg, Hier voor ons, samen, Voor jou en mij, wij, Jij en ik, samen, wij, Plek zat, Hier voor ons, samen, Voor jou en mij, wij, Jij en ik, samen, wij, Wij, jij en ik, Als nu eens heel misschien, Eerst jij, of ik natuurlijk…” enzovoort. Dat noemde hij dan poëzie en er volgde gegarandeerd een applaus zonder dat het publiek een vinger verroerde.

Maar alsof dat nog niet genoeg was, gaven ze de ouwe rocker ook nog een eigen programma over de Vlaamse cultuur: ‘De Leeuw in Vlaanderen’. Een “culturele talkshow”, zo heet dat, waarin Rickie in een hyperventilerend tempo en in zijn onverstaanbare koeterwaals zijn vragen afvuurt. Hij wordt daarvoor bijgestaan door Wouter Deprez, “niet alleen de slimste, ook de meest complete komiek” van het Vlaamsche land (website), die zowat een beetje de onverbeterlijke lolbroek komt uithangen met als humor aangekondigde totentrekkerij.

Vandeloo, nog noo van gehoo

De eerste feestvarkens van De Leeuw waren Dimitri Verhulst en Luc Tuymans. Bij Dimitri zou het gaan over zijn (inderdaad mooie!) boek ‘De helaasheid der dingen’, bij Luc Tuymans over god-mag-het-weten. Zo diep ging Rick op Dimitri’s boek in dat de titel ervan amper werd genoemd? Toen Dimitri de naam van Jos Vandeloo liet vallen, zat De Leeuw daar te kijken als een koe voor een muizenhol. “Vandeloo?” vroeg hij, ach zo, nog noo van gehoo.

Met de peperdure commerçant-schilde-raar Tuymans, die zopas door de Universiteit Antwerpen met het eredoctoraat was omhangen, verliep het een ietsje vlotter. Die goochemerd kent immers het klappen van de zweep. Toen Rick hem de pregnante vraag stelde: “Jij schildert dus?” en er geen antwoord kwam, schakelde de culturele talker vlug over naar een nog dieper niveau. “Dans je graag?” wou die lepe Rickie weten, en de eredoctor repliceerde: “Ja, ik dans graag en ik laat ook scheten.” Rick vergat zowaar te lachen en boorde voort: “Je bent wereldbe-roemd?” wat de eredoctor de gevleugelde woorden in de mond gaf: “Ja, wel ja.”

Over die ‘wereldberoemde’ kunstenaar kwamen we ook nog te weten dat hij ooit naar een concert van de hiphop-groep Salt ’n Pepa was geweest en dat zijn fabricaten “waanzinnig veel geld” kosten. Onlangs bij voorbeeld had hij op anderhalve dag in Amsterdam een muurschildering gemaakt (die een jaartje later overschilderd zou worden) voor de ronde som van 100 000 euro ofte 4 miljoen bef. Als we aannemen dat hij pakweg 18 uur aan het ding arbeidde, lijkt dat een vrij democratisch honorarium van… 222 222 bef per uur!

‘Succes & Volk’ of ‘Respect & Elite’

Maar terug over naar Dimitri, aan wie de dag vóór de uitzending gevraagd werd hoe het geweest was bij de opnames. “Nou,” zei de romancier, die toen nog niet wist dat de uitzending door alle kranten en weekbladen zou worden afgekraakt, “nou, ik moet zeggen: het was goed.” Bij de vraag “Heeft De Leeuw uw boek gelezen?” aarzelde de trotse Dimitri niet om te zeggen: “Meerdere malen zelfs. Dat helpt voor een goed gesprek.”

Origineel als hij is, laat De Leeuw op het eind van zijn ding de invités kiezen tussen twee dilemma-exits om het in kaarslicht badende decor te verlaten: ‘Succes & Volk’ of ‘Respect & Elite’. Het siert Dimitiri dat hij voor het eerste koos, hij kon ook moeilijk anders met zijn hypervolkse ‘De helaasheid der dingen’. De eredoctor-charlatan Tuymans koos met opgeheven hoofd voor ‘Respect & Elite’, wat dankzij de extravagante duurte van zijn producten geen enkel probleem voor hem opleverde.

Een soort singersongwriter

In De Standaard (18.03.06) werd van snuggere Ricky een test afgenomen. Op de 10 multiple-choicevragen over Vlaamse cultuur die hem gesteld werden, gaf hij… 4 correcte antwoorden.

Voor “Wie is de man die zijn haar kort liet knippen”? waren de mogelijkheden: de hoofdfiguur uit een roman van Johan Daisne, de geuzennaam van Filip Kowlier, de titel van een film van Lieven Debrauwer, een satirische musical naar De Barbier van Sevilla. De enige die Ricky wellicht kende, was Kowlier, “de rapper van de hiphopformatie ‘’t Hof van Commerce’, die op een gegeven dag een gitaar in handen kreeg en van alteratie ook al een soort singersongwriter werd, en die als dusdanig gemedailleerd was tot ereburger van de stad Izegem. Ricky antwoordde dus: “Filip Kowlier is van nature kaal, die kan het niet zijn. Die Debrauwer dan maar.”

Op de vraag van wie de versregel is: “Waarom schuiven de maan en de man getweeën gedwee naar zee?” kreeg slimme Ricky vier namen geserveerd: Guido Gezelle, Paul Van Ostaijen, Karel Van de Woestijne, Ramsey Nasr. “Ik gok op Gezelle, een van mijn favorieten. Ik ken enkele van zijn gedichten uit de bloemlezing De dunne Komrij,” zei hij. Als ultiem bewijs van zijn Vlaamse-cultuurkennis kan zo’n antwoord gelden!

De Leeuw in Vlaanderen, jawel. Een Hollandse nitwit die bij ons eens zal komen praten over Vlaamse cultuur. Want dat Rick de Kikker zoveel van Vlaanderen afweet als een os van het kalveren is ten overvloede bewezen.

Stel je eens het omgekeerde voor!… Dat Sergio bij onze buurlui de Hollandse cultuur zou gaan betalken.

Blikken potten aan zijn staart

Jaja, die VrrrT, die het altijd heeft over “een degelijk cultuuraanbod”. En die zich ondertussen niet schaamt om op zijn website uit te klepelen:

“Vanuit het Brussels-Galicische centrum La Tentation breekt Rick de Leeuw een lans voor artistieke schoonheid en creatieve durf in Vlaanderen. Aan de hand van pittige gesprekken, spitante reportages, hoogst persoonlijke bedenkingen en opmerkelijke interventies onderzoekt de Leeuw eigenzinnig, gedreven en begeesterd de culturele hartenklop van onze gewesten. () Vol verwondering én bewondering kijkt de Leeuw in Vlaanderen naar zijn gasten en stelt scherpe vragen.”

Het moet gezegd: Bij één bewering hebben ze gelijk: “De Leeuw in Vlaanderen, dat is 10 weken lang heldenmoed op Canvas.” Maar ik vermoed halveling dat ze ginder op de Auguste Reyerslaan 52 daar wel iets anders mee zullen bedoelen dan Frans Depeuter..

Weet je wat ze moeten doen met die importleeuw?… Hem een resem blikken potten aan zijn Hollandse staart binden en terug de grens over jagen!…

Frans Depeuter