Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben henri, en gebruik soms ook wel de schuilnaam henri1955.
Ik ben een man en woon in limburg (belgie) en mijn beroep is invalide.
Ik ben geboren op 26/01/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: van alles.
waterman
30-12-2020
terwijl ik naar buiten staar
Terwijl ik naar buiten staar en de sneeuwvlokken zie neerdalen ervaar ik, zoals elk jaar, het grote loslaten. Loslaten geeft me inzicht over hetgeen ik stevig vasthoud (men nuchterheid ). Het zijn geen grote zaken, die ik in mijn bezit wil houden. Het zijn eigenlijk die kleine dingen, die zoveel groots vertegenwoordigen. Eén ervan is dit jaar, dat weer voorbij is gegaan. De tijd die steeds maar de aandacht vraagt. Wat hebben wij beleefd. Wat is er gebeurd en wat zal de tijd brengen. Tevens is elke dag die voorbij gaat, weer een dag, zonder alcohol . De leegte is door dezelfde tijd verweven in mijn leven en heb ik dikwijls weer vrij moeten geven. Ik heb daarbij geleerd me over te geven aan wat er is. Niet meer met heimwee terugkijken naar een onbezorgde tijd, niet meer kijken en dromen van een toekomst. Ik heb geleerd in het NU te zijn. Ik leerde om vast te houden aan vandaag. Met mijn programma verbind ik de dagen aan elkaar en laat deze 12 stappen nooit los. Ik hou het vast want daarmee ben ik verbonden. Vandaag is nu en door de rode programma voel ik wie ik ben en welke ervaringen ik heb opgedaan. Dit programma is mijn leidraad, verbonden met de liefde. De liefde voor het leven. Ik heb de pijn van alcohol losgelaten. Ik heb de eenzaamheid achtergelaten. Ik heb de wond verzorgd en de tranen laten stromen. Succes heeft een andere betekenis gekregen, voor mij geldt op dit moment, “er het beste van maken”. In elke situatie kijken en voelen wat er mag komen. Is het de bedoeling om mezelf te blijven en enige afstand te houden, dan probeer ik daar het beste van te maken. Wordt er van mij verwacht om me min of meer aan te passen, dan probeer ik daar het beste van te maken.. Henri
. Hoe dikwijls heb ik tijdens mijn drankperiode klusjes ontlopen, omdat zij zo groot leken? Is het te verwonderen dat ik, ondanks dat ik al een tijdje nuchter ben, nog steeds op dezelfde manier reageer wanneer ik geconfronteerd word met wat een enorme klus lijkt, zoals een diepgaande en onbevreesde morele inventaris opmaken? Ik ontdek anderzijds dat, wanneer mijn inventaris voltooid is, de verbeelding groter was dan de werkelijkheid. De angst mijzelf onder ogen te zien hinderde mij en tot ik bereid was mijn pen op papier te zetten, vertraagde ik mijn groei die gebaseerd is op het ongrijpbare. Bijna iedereen wil in zijn leven verbeteringen zien en dat is een verstandige keuze alleen dat is eenvoudigweg niet zo probleemloos als dat het in onze gedachten opkomt. Vooruitgang zullen we door het ontwikkelen van onszelf en met de hulp van AA geeft ook een zelfverzekerd gevoel waardoor we beter in ons vel zitten en bij machte zijn om sneller beslissingen te maken. Op ieder potje past een deksel en een ieder zal krijgen wat hen toekomt dat is iets waar wij ons eigen aan vast kunnen houden, want geduld overwint alles. Dus wees geduldig met een positieve en correcte houding dan zal de kans vergroot worden met der tijd om de eindzege te kunnen zegevieren als de klok blijft tikken. Haastige spoed is zelden goed, maar iedereen heeft liefde en geluk in zijn leven nodig dus hoe eerder het arriveert bij ons hoe trotser we zijn als we gaan juichen van karakterontwikkeling . Sommigen moeten daar een groot deel van hun leven op wachten maar als het eenmaal aanbeland is kan de vreugde niet op en start de rijkdom van gelukzaligheid. Wij kunnen overal naartoe gaan en hopen daar samenkomsten te kunnen vinden voor een gelukkiger leven, maar moeten constateren en komen dan tot de ontdekking dat de plaats niet een indirecte invloed heeft. De geluksfactor kan vergroot worden doordat we actief zijn en een vliegende arend kan overal een muisje tegen komen, maar het kan evengoed ook aan onze eigen voordeur zijn. Een geluksgevoel ontstaat als wij tevreden zijn met wat we nu op dit moment bezitten zowel innerlijk als geldelijk voelen wij onszelf zodoende fortuinlijk. De wegen naar geluk zijn soms erg ver, maar iedere keer weer de moeite waard om het geduld op te brengen om te wachten
Doorgaan. Doe vandaag alles met onze beste inzet, dan zitten we in de besturingsstoel voor de perfecte Richting voor een beter morgen want wat onze voorouders hebben geplant oogsten wij vandaag. Deze gedachte die ik ergens opgenomen heb doet me terug denken aan de periode dat ik nog bezig was aan 75 dagen revalideren aan mijn herstel en te blijven waar ik nu sta. Het was pas erg spannend als het me gelukt was en om samen met anderen hetzelfde te bereiken. Vooral de vele gesprekken en ideeën die we uit probeerden en opvolgden, gaf aanleiding tot een boeiende en spannende periode. Ook nu nog hebben we contact, maar niet meer zo vaak als in het verleden want beiden zijn we gestabiliseerd en gaan we onze weg. Door mijn hartinfarct is het moeilijker om nog geregeld aanwezig te zijn. Toch doet het deugd om dan nog geregeld een mail te ontvangen en te lezen hoe alles zijn gang gaat en ook van de dingen te genieten die gelukt zijn. Het delen van successen is net een stimulans om verder te doen en ik raad iedereen aan om ook de jongeren te steunen en te helpen, want je helpt vooral jezelf en geniet mee van hun succes. Ik ben er zeker van dat je het als een positieve ervaring gaat beleven en er met veel plezier aan terug denkt. ''Logica brengt je van A naar B. Verbeelding brengt je overal.''
Een nuchter leven geeft ons vele kansen met oneindig veel mogelijkheden maar we moeten wel zelf de juiste weg creëren om op dat doeltreffende punt uit te komen wat het leven zal verbeteren. Er zijn verschillende invalswegen net als bij een doolhof om daar te komen maar een verkeerde beslissing zal ons nergens brengen en alleen maar veel ergernis geven en tijd doen verliezen. De volhouders met de gedachte ik drink vandaag niet zullen blijven zoeken met de hulp van de twaalf stappen naar dat belangrijke punt en door hun doeltreffende doorzettingsvermogen een grotere kans maken om daar te geraken maar kunnen ook falen. Blijven volharden aan een droom of wens om daar te geraken geeft hen de moed om te blijven proberen en het zoeken niet op geven, maar door gaan met de hoop en vastberadenheid om het ooit eens te zullen bereiken. Door het leren van de vereiste kennis van twaalfstappen en de praktische ervaringen zullen zij vorderingen maken die hen dichter bij hun doel zullen brengen en het geloof erin doen vermeerderen. Tegenslagen door hindernissen accepteren zij door daar positief op te reageren en met een geschikte oplossing daar mee voor de dag te komen, om de reis naar het doel verder voort te zetten met een nog sterkere wilskracht. Als wij een richting en doel hebben maar het te bereiken einddoel niet in zicht hebben kan dat onzekerheden creëren die we moeten overwinnen door ons sterke karakter te tonen. Iedereen is vaak veel sterker en meer begaafd dan wij soms denken en dat zal blijken als we in een positie of situatie komen dat er keuzes gemaakt moeten worden en daartoe dan gedwongen worden. Wat moeten we dan doen naar, links, rechts naar beneden of omhoog is dan een vraag die in onze gedachten een belangrijke rol zal spelen en uiteindelijk de perfecte of niet direct slagende beslissing teweeg brengen. Op dat moment zullen we nooit weten en alleen maar hopen dat wij de juiste beslissing hebben genomen in het doolhof op weg naar het toekomstgerichte punt voor ons herstel.Zo vliegt ons nuchter leven voorbij en als we vooruit kijken lijkt alles langzaam te gaan maar bij een terugblik op ons leven is alles veel te snel gegaan.Sommige dingen zouden we zo weer over willen doen, maar andere voorvallen als wij daar nooit meer aan hoeven te denken en zeer zeker geen tweede keer van plan zijn om mee te maken.
Het leven kan zo mooi zijn als wij maar blijven er aan werken en dromen daarmee dan het geluk hebben dat sommige dingen ook goed gaan zodat wij daar weer nieuwe energie uithalen om verder te gaan. Vreugdevolle ogenblikken daar verlangen wij allemaal naar of willen die graag aan anderen toewensen met een goede gezondheid tezamen gebruikmakend van een nuchter leven om dat dan te kunnen verwezenlijken in harmonie. Allemaal hoopvolle begeerten waar velen naar opzoek zijn doordat zij nog steeds niet de juiste balans gevonden hebben of al tevreden zijn maar toch nog iets extra’s willen. En vaak is dat behoorlijk moeilijk om dat evenwicht te vinden dus dat neemt tijd in beslag of sommigen hebben de hoop al opgegeven en accepteren te leven met deze omstandigheden. We hoeven toch ook onze tegenwoordige of vroegere verlangens niet op te geven als wij denken dat het nog steeds een beduidende of doorslaggevende plaats in ons leven inneemt. Laat onze dromen nooit verwateren en als het nodig mocht zijn om het een verlengstuk van ons bestaande leven te laten bevatten is de moed opgeven om dit onderdeel te vergaren zonde een betreuren waardigheid. Om te vechten voor iets wat wij belangrijk vinden in ons leven is het nooit te laat.
Soms word ik geraakt door een mail verhalen die ik hoor aan tafel van lotgenoten. Dat is precies waar ik van houd, post lezen, die mij raken. Maar soms gaat dat verder dan mij lief is. Omdat het mij doet schudden op mijn stoel . Zo geraakt dat ik er niet meteen op gereageerd heb (wat ik dus meestal wel doe als ik wil reageren op een post..). Vanochtend nog een keer gelezen en wel gereageerd. En in die reactie aangekondigd dat ik deze post zou schrijven… Over mezelf? Ja, ook. Over alcoholisme? Ja. Over gevolgen van alcoholisme? Ja, vooral dat. Over MIJN alcoholisme. Door het lezen van de weerspiegeling 05/06 dit heeft me aan het werk gezet waar de iets meer dan 600 mails waar mijn schrijven inmiddels uit bestaat, zo ben ik in deze coronatijdperk ze eens samengebundeld, raak ik af en toe en meestal zijdelings aan mijn alcoholprobleem. Waar ik nu van kan zeggen dat het op zichzelf geen probleem is, omdat ik sinds januari 2003 geen alcohol meer drink. Misschien zou ik een boek kunnen schrijven, zoals over X. of zoals over anderen, die door alcohol en/of andere drugs zijn aangetast of naar de kloten zijn gegaan . Ach nee. Een boek schrijven over alcoholisme, MIJN alcoholisme, dat kan ik niet, dat wil ik niet. Onvoorstelbaar dat je zo stoer kunt doen over een ziekte… Een ziekte, die jezelf aantast, en dat is nog tot daar aan toe. Daarvan kun je zeggen dat je daar zelf voor kiest, zoals Bob en Bill dit deden. Wat de ziekte alcoholisme doet met je omgeving, dat is uiteindelijk veel belangrijker. Vind ik.
Ik heb namelijk wel wat te stellen gehad met mijn verslaving. Niet dat ik de boosdoener was maar er werd en wordt in mijn familiekring nogal eens een biertje gedronken, zullen we maar zeggen. Dat heeft een groot effect op een kind en volwassen mens, kan ik je meedelen. Dus soms met pijn maar ook met wantrouwen.’In en in triest is het eigenlijk. De ander zo zien aftakelen. Er niets aan kunnen doen. Helemaal niets. Elke arts die je bezoekt zal het zeggen: ‘Zolang de persoon niet geholpen wenst te worden, heeft het geen zin.’ Je staat met je rug tegen de muur. Je ziet de veranderingen; hoe er twee mensen ontstaan in plaats van een. Dat is vreselijk eng kan ik je meedelen. Het meest enge aan verslaving is dat iemand onvoorspelbaar wordt. In je eigen huis . Een tikkende tijdbom. Een vuurpijl zonder sier. Niemand is zo belangrijk als het middel de alcohol. Zelfs je kinderen niet. Je kinderen staan ergens onderaan de ladder. Misschien staan ze niet eens meer bij die ladder en zijn ze vertrokken. Logisch eigenlijk, wat moet je met een vader die je niet meer hoort en ziet en je zelfs niet aardig meer vindt omdat je zeurt over zijn gedrag. En dan heb ik het over oudere kinderen want de allerkleinsten voelen wel dat papa vaak niet zo aardig is en raar doet als ie thuiskomt en waggelend de trap op gaat om de volgende dag zijn gezicht pas te laten zien als het al middag is en je net thuiskomt uit school, maar verder kan zo’n klein kind er helemaal niks mee.
Ik weet dat 17 jaar niet meer drinken de onuitwisbare indrukken van laat, maar er achter raden ik weet niet meer dat 20 jaar wel drinken niet kan wegnemen. Ik heb (hard) gewerkt, Niet om af te kicken, dat heb ik zelf van de een op de andere dag gedaan toen ik te verstaan kreeg dat ik moest kiezen tussen mijn koffers pakken en stoppen met alcohol drinken met hulp zoeken. Ik koos het laatste. Ik dacht toen dat er iets recht te zetten viel, uit te gummen, te archiveren, te vergeten. Dat is uiteindelijk niet zo. Waar ik verantwoordelijk voor ben is de onherroepelijke schade. Ik denk dat dat is waardoor ik zo geraakt wordt door de woorden die worden gezegd of geschreven.
Inmiddels gaat alcoholisme allang niet meer over mij . Het is een stuk van mij. Maar een voor mijzelf aanvaardbaar geworden stuk. Een stuk waar ik zelf mee kan leven. Wat ik als vluchtgedrag achter me heb gelaten. Maar waar ik gaandeweg ook steeds meer verantwoordelijkheid ben gaan voelen. Voor dat vluchten, maar vooral voor de schade die het aan anderen heeft toegebracht. Wat ik misschien voor mijzelf in een veilig archief heb opgeborgen, dat wordt richting dierbaren feilloos geraakt en ontbloot. En dat boek komt er misschien wel van en doe nu rustig verder waar ik me goed bij voel.
Een tijdje terug heb ik een knipoog geschreven over meer ‘mogen’ voor mezelf kiezen en niet meer ‘moeten’ voor mezelf kiezen. Daarin leg ik uit dat je vanuit liefde voor jezelf iets mag gaan doen, en niet vanuit je ego, want dan krijg je eerder moeten iets doen of iets niet doen.
Een hele openbaring voor mij, maar nadien was er toch nog een klemmend stukje in mij dat zich afvroeg waarom ik zo nodig ‘MOEST’ iemand helpen of iets oplossen...
Ook in deze knipoog wil ik graag met jullie mijn stukjes delen. Hopelijk mogen ze voor jou ook aanvullend zijn beste lotgenoten.
Waarom zouden we iets moeten doen?
Dus, waarom had ik zo een drang om die ene persoon te helpen of wijzer te maken en tot inzicht te brengen. Na een nachtje slapen besefte ik dat ik met een enorme zorgreflex zat naar die persoon. Ik zoomde even uit en besefte dat ik als lotgenoten” dit doen naar iedereen”...
En op hun beurt zijn deze ook aangetrokken tot mij en dumpen hun bak bij mij. En ik maar het beste van mezelf geven. Hun bakje leeg, het mijne boordevol… en mijn energie weg...
Herken jij dit ook? Dan nodig ik je uit om verder te lezen.
Ik hoef niet meer te zorgen voor anderen, ik moet niets meer oplossen, want ik mag vanaf nu dit deeltje van mezelf loslaten en meer voor mij zorgen , zo zij zien hoe ik het heb gedaan . Wat niet wil zeggen dat ik anderen niet meer ga of wil helpen. Ik blijf dat doen, maar ik wil het niet meer in mijn handen nemen, ik laat het in hun handen. Op die manier moet ik ook niets terugleggen, want ik eigen het mezelf in de eerste plaats niet meer toe. Snap je?
Je mag als lotgenoten je medemensen begeleiden, maar je kan het niet voor hen oplossen. En zelfs als je het zou kunnen, moet je het voor hen niet gaan oplossen, want dan gaan ze aan hun levenslessen en groeiprocessen voorbij en dat zou zonde zijn. Je mag dit gewoon lekker loslaten.
Hun problemen zijn niet jouw verantwoordelijkheid. Dat is iets wat volledig bij hen ligt. En je zal dit vast wel weten, maar toch heb je je vaak onbewust verantwoordelijk gevoeld om het voor hen op te lossen of voor hen te zorgen.
Geloof me, hierin zit een win-winsituatie voor alle betrokkenen. De begeleider mag begeleidend advies geven en de juiste vragen stellen. De persoon die begeleid wordt MAG (lees goed!) het dan zelf oplossen. Op die manier treedt het zelfhelend vermogen van deze persoon in gang en dat is nog altijd het meest krachtige wat die persoon kan ervaren. Vanuit de eigen groei en expertise, zo word je tenslotte een nuchter persoon en zo kan je je verhalen delen met anderen. Mooi toch hoe wij mensen elkaar kunnen helpen!
Dus wanneer jij iets denkt te ‘MOETEN’ doen, probeer dan eerst over te gaan naar ‘MOGEN’
Zodra je die klik hebt gemaakt, probeer dan ook eens te kijken vanwaar die oorspronkelijke MOETEN kwam. Misschien zit er bij jou ook een helperscomplex? Misschien wil jij ook heel graag zorgen voor anderen en dingen oplossen voor hen?
Ik hoop dat je dichter bij jezelf kan komen met deze knipoog . Voor mij was het althans een hele openbaring. Ik mocht een oud hoofdstuk eindelijk afsluiten, de pagina’s omdraaien en weer aan een nieuw hoofdstuk starten.
Welke levenslessen komen er nu op mijn pad? Spannend!!!
Wat leef ik mee ,met al deze die moeten op nieuw herbeginnen maar niet getreurd in het leven zijn de volhouders meestal de overwinnaars. Het is altijd gemakkelijker gezegd dan gedaan. Maar het verstandigste is toch om dan die woorden om te zetten in daden en resultaten. In het leven gaat niets zonder hindernissen en we denken vaak dat het alleen bij ons is. Dat wij de pech vogels zijn waarbij alles niet soepel verloopt. En wij te maken krijgen met meerdere problemen voordat wij ons doel bereiken. Maar dat is alleen maar omdat wij niet verder kijken dan onze neus lang is. Maar sla maar een krant open of volg het nieuws en zie wat er zich allemaal afspeelt in de wereld. Velen hebben te maken met hindernissen voordat zij bereiken wat ze willen. Als wij dan in de spiegel kijken en eerlijk zijn tegen ons zelf, valt het met ons best wel mee. Wij moeten bij tegen slagen gewoon blijven proberen en vooral volhouden aan onze wensen en behoeftes om dat te bereiken wat in onze gedachten is. Ons eigen niet op andere gedachten laten brengen en vooral niet opgeven. Want iemand die opgeeft zal nooit winnen en een winnaar geeft nooit op.
Toen we klein waren was alles zo gemakkelijk en ontspannen, we hadden geen zorgen en onze ouders waren diegenen die voor ons streden als de besten om ons alles te geven wat hun tekort waren gekomen, zelfs in die tijd als ze worstelen met een financiële crisis. Maar nu is alles anders en hebben we onze eigen verantwoordelijkheden en zorgen, strijden om te overleven en proberen aan alle verplichtingen met regels te voldoen. Regelmaat in ons leven is een belangrijke factor, want onzekerheid kan onrust veroorzaken en is een zwakte voor onze gesteldheid die ons kan stoppen om succesvol te zijn. En soms kan deze regelmatige levensstijl ons ook niet bevredigen en zijn we niet tevreden met hetgeen waar we mee bezig zijn en bevalt de regelmaat niet. Zo'n dag of zulke dagen, weken, maanden, jaren zijn zeer vermoeiend en moeten we strijdlustig zijn om die te overwinnen voor een beter morgen. Iedere dag maar weer worden we geconfronteerd met dingen te doen tegen onze zin in maar we hebben soms geen keuze en moeten wachten op een goede kans. Omdat het leven nu eenmaal niet is gebaseerd op alleen maar vandaag, want dan was het makkelijk als er eenvoudigweg geen morgen was. Helaas is het juist dat de strijd die we vandaag leveren ons een beter morgen kan geven, dus hoe meer we vandaag ons best doen hoe meer verbetert het morgen kan zijn. Geef deze strijd nooit op hoe moeilijk het soms ook kan zijn, want dit kan een bepaling zijn van onze volledige levensloop. Laat deze strijd ons de kracht geven om morgen een verbetering te zien in onze toekomstmogelijkheden.
Om het leven zo te combineren dat wij iedereen blij en gelukkig kunnen maken is niet mogelijk. Dus het beste is om ons eigen leven te leiden zoals wij zelf denken dat we het goed doen. Problemen zullen er altijd blijven in het leven zoals ook geweldige goede tijden met overdreven fijne gevoelens. Dat op die momenten in onze gedachten de tekst Luid wat hebben wij toch geluk en een zo goed leven het kan bijna niet beter. Maar er zullen ook momenten zijn dat er een andere woorden in onze gedachten zullen zijn zoals waarom moet dit nu bij mij gebeuren waar hebben we dit aan verdient het maakt me zo ongelukkig met veel verdriet. Als we het nu allemaal beter doen dan onze ervaringen van gisteren en dat vandaag verbeteren terwijl wij tegelijkertijd dromen over de dag van morgen met een verbeterd eind resultaat aan het einde van de dag. Dan moeten we toch zelf ook beseffen dat een goed leven met veel geluk en een goede gezondheid niet ver weg meer kan zijn.
Nu we al enkele jaren nuchter zijn en een andere kijk op het leven heb zie ik dat de tijden zijn veranderd vergeleken met het verleden en nu is alles meer gebaseerd op individueel dan voor gemeenschappelijke samenwerkingen. De meesten denken aan eigenbelang en dan is het niet gemakkelijk om in groepsverband iets samen te organiseren alleen maar wanneer er gelijkwaardige profijten worden verkregen. Tegenwoordig wil het grootste deel van de bevolking niets meer doen om gratis te helpen en verwachten van alles wat zij doen iets terug en hoe meer des te beter. Iedereen kan meestal oogsten wat hij zaait, behalve degenen die alleen maar willen afwachten zonder moeite te doen door altijd te dagdromen en gewoon wachten op hun gratis maaltijd. Sommige hebben een onedelmoedige begeerte naar eigen voordeel en zijn inhalig maar kunnen nog delen vanuit hun hart. Een ander is op zoek naar voordelen hoe klein ze ook zijn ook al moeten ze anderen benadelen door hun overdreven hebzucht. Diegene die denkt alleen maar aan eigenbelang kan zichzelf bevredigen door anderen hun belangen te verwaarlozen en te gebruiken om zo bevoordeeld te worden. De opportunist die alleen maar door eigenbaat gedreven word en zo door alles voor te bereiden en berekenen om zelfs ten kosten van anderen zijn voordeel te behalen zonder enige spijt. De sociale persoon is daar voor anderen om een helpende hand te bieden en bouwt een vriendschappelijke relatie op met wederzijds respect om zo samen voordelen daarvan te hebben. Als er gezamenlijke belangen mogelijkheden zijn kunnen we de eerste stap zetten door iets te ondernemen of te bespreken waar een ieder een respectieve taak vervult die voor wederzijds belang is en beiden voordelen brengt. Maar als we niks voor een ander willen doen moeten we ook geen gunsten gaan verwachten maar zullen we zelf eerst indicatieve taken moeten verrichten om zo de balans te compenseren tegenover elkaar. Communicatie is zeer belangrijk in zulke gevallen bij ontevredenheid, omdat begrip niet altijd op afstand getoond kan worden maar wel in een gesprek of chat uitgelegd kan worden. Waardoor waardering en begrip over de situatie met respectvolle woorden verstaanbaar kunnen worden gemaakt en oplossingen zo worden verkregen. Zo kan een misverstand en denken aan termen als egoïsme worden verholpen en kunnen door samen te communiceren eensgezind de samenwerking hervatten en voortzetten voor verenigde belangen. Wie niet zaait zal ook niet oogsten in een bondgenootschap met solidariteit tegenover elkaar.
Als we Doorgaan met het Planten van de Zaden voor Morgen, Zullen onze Dagen de Moeite Waard zijn om te Herinneren. Als We het Verleden Blijven Herlezen, Kunnen we een Nieuw Hoofdstuk in ons Leven niet Starten. Henri
Ik ga er mee stoppen… loslaten betekent iedere keer weer jezelf confronteren met het verleden…iedere keer het verwerken…. iedere keer weer de pijn…. en iedere keer weer blijven werken om het een plek te geven….Als hoog gevoelig persoon is loslaten wellicht nog lastiger. We zitten vaak meer in ons hoofd dan in ons hart dus blijf je maar malen….
Loslaten is onderhand een soort modewoord geworden waarin we allemaal mee “moeten” doen om het geluk te vinden in het hier en nu en voor de toekomst. Loslaten kom je overal tegen. In artikelen over verwerken van pijn, in quotes op internet en iedereen heeft het er over.
Loslaten is HOT…
Ik ga het nu anders doen en dat deed ik eigenlijk al een tijdje…. het heeft mij namelijk gebracht waar ik nu ben en dat heeft me veel gegeven….Ongemerkt ben ik steeds vaker uit mijn comfortzone gestapt waardoor ik nieuwe dingen ontdekte en in nieuwe situaties kwam. Ik leerde nieuwe mensen kennen, liet deze mensen in mijn leven en deze mensen accepteerde mij om wie ik ben. Ik kwam op nieuwe plekken die mij anders tegen dingen lieten aankijken. Oud aangeleerde patronen werden nieuwe patronen en ik kwam er langzaam achter dat dit mij als persoon veel gaf….
Ik ging mij steeds rijker voelen….Hoe dit kwam? Ik was niet bang om fouten te maken… en ook realiseerde ik mij dat ik steeds meer pijn ging verwerken…Of anders gezegd…”het mocht er zijn”…..Dit alles kwam omdat ik open stond voor iets nieuws…Ik was aan het toelaten….Toen ik mij dit ging realiseren ging bij mij het lampje branden….Ik ga niet meer loslaten…
IK GA MEER TOELATEN…..
ik ga meer mijn angsten toelaten, ik ga meer toelaten dat ik niet alles weet en/of begrijp, ik ga meer het vertrouwen in mezelf toelaten, ik ga meer het leven toelaten, Ik ga meer toelaten dat het er allemaal mag zijn….. Ik zal er nog wel een paar vergeten….maar wellicht komen die inzichten later nog wel….
Zo heb ik toegelaten dat ik nog heel veel van iemand houd…. Iemand die mij nog heel dierbaar is en waar ik een hele mooie tijd mee heb mogen beleven in mijn leven…. Een gevoel voor haar die nog diep in mij zit maar weten dat het niet meer zal werken samen…. Dat gevoel van binnen kan ik proberen los te laten, er tegen vechten, het mag er niet zijn, ik moet daar vanaf, ik moet het vergeten…. Ik kan ook toelaten dat dit alles er mag zijn… Ja, zij is belangrijk voor mij geweest. Ja, Ik voel nog diepe liefde voor haar….Ja, ze is mijn tweelingziel. Nee, het werkt niet in het aardse tussen ons….maar wat er is, dat is mooi en dat wil ik een mooi plekje geven in mijn hart….
Daar is een mooi plekje wat warm is en veilig en dat plekje is voor haar…. Ja, het is fijn zo nu en dan even met mijn gevoel naar dat plekje te gaan en dan weten…..” ze is er nog “…. wat was het een fijne tijd en wat zijn we belangrijk voor elkaar geweest…..
Ook toelaten dat de tijd met mijn vrouw kinderen in er mag zijn… Ja, ik heb veel pijn gehad…Ja, ik heb nog pijn…en ja, die pijn mag er zijn….Het geeft mij het besef dat ik leef…dat ik een mens ben met gevoel en dat ik geluk mag ervaren en pijn….
Die pijn is een litteken, een litteken wat broos is….Als ik dit wil vergeten (loslaten) en er gebeurt wat in mijn leven wat mij confronteert met die “oude” pijn dan kan het zomaar zijn dat dit litteken weer een open wond wordt terwijl als ik die pijn heb toegelaten en heb omarmt, je weet dat het goed is en dat het mij ook veel heeft geleerd. Dat litteken wordt dan door het toelaten geen open wond meer maar het blijft een litteken ( hooguit licht beschadigd )
Toelaten heeft mij veel gebracht en ik denk dat ik daar maar eens veel bewuster mee aan de aan de slag ga….. het heeft mij namelijk heel veel moois gegeven…. en dat heb ik zelf toegelaten….
Weer een mooie omschrijving deze spreuk "Sta vandaag even stil zodat je ziel weer kan terug halen " De tijd staat niet stil en iedere seconde die voorbij gaat komt nooit meer terug en is verleden tijd. Als we de vergane tijd goed besteed hebben met lachen van vreugde en vooruitgang voor de toekomst dan hoeven we niet te klagen. Maar om de tijd die beperk is voor iedereen doordat we nooit weten wanneer onze laatste dag is en het dan niet nuttig te gebruiken lijkt een onverstandig iets. Soms denken we de tijd nuttiger te kunnen besteden, maar offeren het op om iets nuttigs te doen voor de verbetering van de maatschappij. We kunnen de tijd ook opofferen om ons tevreden en gelukkig te voelen, wat natuurlijk onbetaalbaar en belangrijk in het leven is. De tijd combineren met iets waar wijzelf veel plezier aan beleven vanuit ons hart en daar ook nog ons levensonderhoud mee kunnen voorzien is een wens die iedereen graag in vervulling wil zien gaan. Zinvolle dingen doen in ons leven is datgeen waar wij goede gevoelens bij hebben en of die nu nuttig zijn of onnuttig in de ogen en gedachten van andere mensen is overbodig voor ons. Ons tijdsverloop invullen met bezigheden waar wij gelukkig van worden is waar het leven om gaat of het nu een opoffering is voor een ander of onszelf maakt niet uit. Meestal met offers kunnen we financieel niets verdienen maar dat is niet altijd belangrijk in een mensen leven, een goed gevoel zal de weg vrijmaken voor een zinvoller leven met plezier en een glimlach. Henri
Het jaar 2019 is achter de rug , nu kunnen we de deur sluiten of er een les van leren en er een andere indruk over verkrijgen waar onze toekomst op gericht is. Vooruitzichten zoeken dat is waar ons leven uit bestaat om met een ontspannen omgangsvorm keuzes te kunnen maken. Zo moeten we onze positieve en emotionele gevoelens aanpassen om te kunnen overleven in deze maatschappij met geven en nemen. Een evenwicht vinden die ons kansen bieden om toekomstgerichte perspectieven te kunnen vervullen door onze keuzemogelijkheden. En zodoende daar dan onze voordelen meedoen voor een goede samenwerking of dagelijkse activiteiten voor levensonderhoud. Die een totstandkoming verwezenlijken voor een vooruitgang en waardoor we een aaneenschakeling met lotgenoten vrienden creëren. Waarmee we dan een relatieverbinding versterken en samen de kans om werkzaamheden te kunnen uitvoeren met een voordeel. Iedere gelegenheid aangrijpen en gebruiken om verder progressie te maken voor een gezamenlijke en verbeterende toekomst. Door eigenwijs te zijn en niet menselijk omtrent de realiteit zullen we voor dichte deuren blijven staan met een valse hoop zonder verdere kansen. Nimmer alleen maar staren naar een gesloten deur als we in geestelijke en radeloze toestand zijn, ben niet ziende blind. Open de deur ook voor anderen of kijk ook naar een raam of deur die al open is en mis het niet om zo ons geluk tegen het lijf te lopen. Onze persoonlijke handelwijze zal daar de grootste uitwerking over hebben. Bovendien is een direct optreden en snel maatregelingen nemen bij een inzinking of terugval vereist voor het aaneen lopen van onze reputatie. Als er bij de bakker geen brood meer is dan kunnen we naar de supermarkt gaan om daar de deur te openen en het te kopen. Maar om dan op zo’n moment bij de slager de deur te willen openen is waanzin, aangezien wij daar nooit succes zullen boeken voor brood. Onze levensloop is geheel afhankelijk van onszelf en genomen acties plus hoeveel moeite wijzelf ervoor willen doen om de dingen gedaan te krijgen. Namelijk zonder het starten en uitvoeren van manoeuvres in ons leven zal er niet veel veranderen, alles zal zelfs verminderen. Als wij onszelf willen verlossen van een teleurstellende, trieste of wanhopige bui, moeten we bij het bewandelen naar iedere gesloten deur of raam (tegenslag, pech, tegenspoed, tegenvaller, tegenwind). onmiddellijk uitkijken naar een volgende toegang om het te openen Daarmee zo het probleem te stoppen om de noodzakelijke behoeften in ons leven toch te kunnen ontvangen. Open de deuren van 2020 voor iedereen die komen met een goedhartig voornemen bij hun binnenkomst heeft altijd een goede afloop.
Onszelf aanvaarden en observeren over ons doen en laten of we het daar wel mee eens zijn, geeft ons de kans om een metamorfose een verandering aan toe te passen als dat nodig is. Willen we altijd gelijk hebben en streven wij daar ook naar of begrijpen we het leven en zien we de realiteit dat er niet altijd een gelijk hebben is. En we er vaker naast zitten dan we zelf in de gaten hebben door de aangenomen karaktereigenschappen van enkelen onder ons waar macht grote invloed heeft op een beslissing. Vel geen oordelen over anderen, terwijl wij niet in hun schoenen lopen en de levensloop van hun ervaringen niet weten, wat wel eens schrikbarend kan zijn als wij het te horen krijgen. Een ieder heeft zijn rugzak met goede en slechte tijden waar het op en af gaat is dit niet financieel dan wel lichamelijk waar onze geest 24 uur per dag aan werkt zelfs in dromen. Bij teveel geluk of tegenslag komen er weer andere gedachten tot stand met iedere keer weer de ontsteltenis van hoezo en hoe het soms mogelijk is. Waarom dat het zo voorvalt en wat is de reden dat wij daarvoor zijn uitgekozen om dat te moeten meemaken geeft telkens weer vraagtekens zowel over goed of slecht. Voortdurend zijn wij opzoek naar een nieuwe sleutel om het morgen weer beter te doen dan vandaag en geven daarmee bij voldoening aan onszelf een toegevoegde waarde. Bij tijd en wijle denken we een sleutel gevonden of ontdekt te hebben in onze gedachten en dat laat ons niet los Maar weten niet in welk slot (levens gedeelte, mogelijkheid) we het kunnen gebruiken of waar het in past. Weten er niet mee om te gaan en waar we moeten beginnen, dus dit geeft raadsels in onze hersenpan en dat maakt het ingewikkelder. Terwijl een andere keer alles van zelf gaat en het geluk bij ons is en we gelijk weten hoe ermee om te gaan en wat te doen, dat zijn van die gelukzalige momenten. Alleen daarbij komt dat er na 24 uur weer een volgende dag start en we weer een nieuwe sleutel nodig hebben voor geluk of om tegenslag te verhelpen. Een mensenleven bestaat uit zodanig veel variaties van dagelijkse ervaringen dat om de juiste balans in ons leven te vinden door beperkingen en overdadigheid ingewikkeld word. Een ieder heeft een andere zienswijze en soms komen er goede onderwerpen in ons op, maar in het alledaagse leven gaat het meestal anders door onze mogelijkheden of onvoorziene perspectieven. Als we alleen maar op de wereld zouden zijn ingeval een eenling kwamen er alleen maar positieve gedachten in ons op wanneer alles voorradig zou zijn. Maar dat is gelukkig niet het geval, het zou eenzaam worden, maar door anderen hun gedachten te beluisteren ontstaan er weer doorkruisende meningen. Mens eigen is dat wij onszelf graag overtreffen en dingen willen perfectioneren om vooruitgang te behalen met een goede verstandhouding in de maatschappij. De meesten willen een wereld verbeteraar zijn en dat begint bij hunzelf met de 12 stappen deze zijn gedragscode en vooruitzichten met aanleiding voor herstelling in toekomstmogelijkheden en vervolmaking. Het zou perfect en volmaakt zijn als we in de ochtend opstaan en in onze ziel de zon schijnt terwijl het regent dat zal ons de voldoening geven die we de hele dag nodig hebben. Zo’n ochtendgloren laat ons de vogels horen fluiten in de noord en zuidpool wat een genot zalig gevoel zal geven en dan hopende dat het tot het slapen gaan voortduurt. En dan ook zo positief zijn dat wij in slaap vallen met de gedachte dat we opstaan en deze dag beter word dan gisteren, als dat dan geen toekomstperspectief bied is er iets mis. Altijd opzoek gaan naar de Moedersleutel (AA) die past op meerdere sloten, wat onze kansen van slagen vergroot en dat zal zeker een supplementair effect voor ons geven. Courage ontstaat als we het vandaag beter doen dan gisteren, daar staat tegenover dat we het helaas niet zonder krachtsinspanning voor ons zal verwezenlijken.
Kronkels in het hoofd ,hoe hebben jullie dat ervaren? "
In 't kort , onvolledig dus en eerder algemeen . Mijn Eerste jaar nuchter doorbrengen noem ik gemakkelijk halve mijn jaar van het nuchter worden . En ' gewoon ' omdat ik ook eerst alle gebeurtenissen die op een jaar zoal tevoorschijn komen sowieso voor de eerste maal zelf nog nuchter moest beleven . Bijvoorbeeld dan : - Alle feestdagen , - alle verjaardagen , - mijne verlof , - enz ... , - enz ... , - enz ... .
Het tweede jaar was dan voor mijzelf weer de start van het nuchter blijven . En niet om iemand , wie dan ook ? , te willen ontmoedigen was dat eigenlijk , en tot hiertoe , nog mijn moeilijkste jaar .
Niet omdat ik dan ' toen' eventueel terug zou willen gaan drinken . Zeker niet !!!
Maar toen kwam het wel duidelijk naar voren dat - Nuchter zijn en blijven - , en daar dan nog content mee kunnen zijn ook , meer inhoud dan dat - niet drinken - alleen .
Vanaf het derde jaar , en tot hiertoe dan , is het - meer en meer - echt kunnen genieten geworden van mijn eigen nuchter zijn , maar wel met het besef dat het nuchter leven een leven van - DOEN wat nodig is - inhoud .
Alert blijven inbegrepen !!!
Toch is dat nog steeds geen onoverzichtelijk gebeuren want ook nu kan dit met alle gemak - Dag per Dag - bezien worden .
- Dag per Dag - blijvend mijn eigen nuchterheid verlengen bijvoorbeeld . Dat is nog steeds het plan .
En zowat ' niets' komt ' zomaar' vanzelf !!! En het leven zelf , zelfs nuchter , is geen leven van : " enkel maar Rozengeur en Maneschijn . "
Maar ' Ook vandaag ' is mijn vertrouwen in mijn eigen planning om ZELF nuchter te kunnen blijven weer zeer groot .
En dat gaat me op deze manier dan ook veel beter af sinds ik , en dankzij dat blijvend volhouden , die schrik om eventueel weer te hervallen - vooral in mijn begin dan - en de vraag : " Zal ik dit wel kunnen ? " ondertussen achter mij heb kunnen laten .
Maar ook dat kwam niet 'zomaar' vanzelf . Ook dat was dan ' gewoon' een kwestie van blijven DOEN en blijven volhouden .
Ook dit houdt me echt wel alert . Zonder dat het me ( nog) schrik aanjaagt .
Er zijn immers voorbeelden van ' lotgenoten ' die - zelfs na jaren niet meer te drinken - toch terug hervallen . Wie het zou willen , en met alle respect en zonder verwijten naar die mensen toe , vind er ook op dit forum voorbeelden van . En dat dan omdat die mensen zo moedig en fair zijn geweest om dit hier te willen plaatsen . Ook dat respecteer ik dan enorm .
Met kronkels in ons hoofd zijn we bezig om ons te ontwikkelen met fantasieën over de toekomst en spelenderwijs komen we op een punt dat we het weten en moeten besluiten nemen. Maar we zijn 65jaar en zoals we nu weten kan er ook na onze besluiten nog van alles veranderen maar om dat besluit te nemen is moed en zelfverzekerdheid nodig. Een wijs persoon is ook een gewoon mens alleen één met buitengewone vastberadenheid en een richtpunt om op te focussen. Het ingegeven ogenblik weten we het volledig en hebben direct bepaald om iets te doen, we zullen daarna altijd 100% inzet geven, zodat niemand ons gemakkelijk meer kan stoppen. Onvermurwbaar is het in onze gedachten en gaan we het ten uitvoer brengen met een doordacht plan waar we niet meer vanaf gaan wijken. Enthousiasme en krachtsinspanningen geven ons de moed om het doorzettingsvermogen dat wij hebben maximaal te gebruiken. Zo bepalen wij wat we willen en bereiden alles voor om tegenwerking te vermijden zodat er met goede ambities kan worden door gewerkt. Wat nodig is om ons doel te verwezenlijken en we niet zullen afwijken van ons opgezette plan en dit zo gestructureerd kunnen voortzetten. Volgens een uitgestippeld plan werken in combinatie met de 12 stappen een uitgedokterde formule zal dit onze inspanningen uiteindelijk belonen bij ons bereikte doelwit.
Iedereen weet dat er aan ons leven een einde komt dus onze gegeven tijd daarvoor is kostbaar en is beter wijselijk te besteden met veel vreugde met een traan. Het is telkens beter om vooraf de juiste keuzes te maken dan achteraf te moeten veranderen maar daar hebben we niet voortdurend kansen of geluk voor daarin heeft iedereen beperkingen.
Vergevensgezind zijn is een belangrijk iets en als wij onszelf een tweede kans wensen moet we die ook aan een ander gunnen. Wij allemaal maken bewust of onbewust fouten en daar zullen we voor moeten boeten en hopen dat de meesten daar ook van leren met verbeteringen en een ook nieuwe kans krijgen.
Er zijn veel dingen in het leven die wij graag willen maar niet eens de moeite voor nemen om het te doen of het proberen door faalangst, kennis, luiheid, geen tijd of kansen, mogelijkheden. Daar besteden wij dan niet genoeg aandacht aan, want als wij echt graag iets willen dan zullen wij er voor gaan en er alles aan doen om het voor elkaar te krijgen.
Alle mogelijke kansen dienen wij dan te benutten en daar volledig onze inzet aan geven om het te laten slagen met een goed eindresultaat. Probleemloos is er bijna niets in het leven, dus iets blijven volhouden wat moeilijk is daar kunnen wij die nodige ervaringen mee op doen om verbeteringen te ontwikkelen.
Er zijn eigenlijk maar weinig dingen waar wij geheel kansloos voor zijn als wij intelligent en gezond zijn waarbij alle ledematen goed functioneren is er altijd een waarborg. En in totaliteit kunnen we het misschien niet in één dag klaren, daarom is er namelijk morgen om een tweede kans met beide armen aan te grijpen en proberen te voldoen.
Bedankt ……… aan allen die mij deze kans gegeven hebben in alles wat gepasseerd is met het goede en het kwade.
Maar het is de kunt het allemaal te moeten aanvaarden.
Zo nu en dan komen we in aanraking met mirakels, zijn dan geheel overrompeld en stomverbaasd, want we dachten overal op voorbereid te zijn. Het bizarre in het leven is dat wij denken en hopen alles in de perfectie te hebben geleerd en gedaan, terwijl wij dan nog steeds met raadsels worden geconfronteerd. Op zo’n tijdstip hebben wij echt een probleem doordat we daar totaal geen aandacht of rekening mee gehouden hadden, dat is dan als onweer bij zonneschijn. Met onze mond praten is makkelijk, we hoeven onze lippen maar te bewegen en er komt al geluid uit, maar veel oplossingen zijn dan niet meer met woorden te verhelpen. Daar is meer voor nodig dan praten en een goede show vooral als wij helemaal van de kaart zijn en ontspoord van de goede richting, het is letterlijk een tragedie wanneer dat ons overkomt en we erdoor geschokt zijn. Met goede moed gestart en alles gepland met een mening en stellingname tot in de voortreffelijkheid dus alles leek volmaakt te zijn totdat de hel losbarstte en er iets ontdekt werd. Deze ontdekking was helaas geen schatkist met goud die wij over het hoofd gezien hadden maar een zodanige teleurstelling dat de sfeer en iedereen er ontdaan van was. Vraagtekens waren er in velen hun gedachten maar dat kon het niet meer goedmaken en aanvaarden was het enige dat er nog resteerde voor ons, verontschuldigingen was hetgeen wat daarop volgde met een rode kleur van schaamte op het gezicht. Zo hebben we weer ontdekt dat wij kunnen streven naar een geestelijke meerderheid en daar al onze energie met de beste intentie in kunnen steken, maar dat er niets 100% of gewaarborgd is in het leven. Wij kunnen nog zo goed voorbereid zijn met een uitstekende planning, maar het onverwachte kan toch nog steeds toeslaan en ons verassen zonder een glimlach op het gezicht. Maar als er geen weg te lang is voor ons om te gaan, dan is richting verliezen onmogelijk voor het doel te bereiken.
Elke Stap die we Maken is geen Garantie om Vruchten te kunnen Plukken, maar het is niet Verstandig om ons te laten Verslaan daardoor > Als we ervan uitgaan dat alles wat we doen of waar we aan beginnen succesvol zal zijn dan zijn we verkeerd bezig en dan zijn wij in onze gedachten te overmoedig. > Wijzelf kunnen soms wel iets willen maar als we op dat ogenblik ook van de beslissing of gevoelens van een ander afhankelijk zijn kan het wel eens een andere uitwerking hebben met een pernicieuze slotfase. > Soms moeten we dingen gewoon aanvaarden doordat wij daar niet alleen over kunnen beslissen of het niet in de hand hebben. > Dat maakt ons leven ook niet gemakkelijker maar de doorzetters met een goede opgebouwde naam zullen altijd iets vinden wat deze omstandigheden zal opvangen. > Wij kunnen niet meer dan ons best doen en iedereen moet zich daarin schikken, het uitgangspunt moet altijd positief zijn als wij ergens aan beginnen maar dat is geen zekerheid en daar moeten we continue rekening mee houden. > Geef 100% inzet en energie maar investeer nooit ons gehele kapitaal in één persoon/project “wed nooit alleen maar op één paard” > Probeer steevast reserves achter de hand te houden voor als er slechte tijden komen of als het verkeerd gaat, want onze goede intentie word niet iedere keer beloont. > Blijf wel voortdurend in onszelf geloven, want met een positieve gedachte zullen we sneller met oplossingen komen en is alles plezieriger voor onszelf. > Laat nooit een slechte ervaring of periode ons verslaan in het leven, niet iedere stap die wij zetten in het leven zal ons voordelen opleveren, maar de bekers worden pas bij de finish lijn uitgedeeld, dus blijf gewoon strijden voor de beste resultaten. > En blijf onszelf bij succes Kijk nooit op anderen neer, want iedereen was eerst een beginner. > Elke Stap die we Maken is geen Garantie om Vruchten te kunnen Plukken, maar het is niet Verstandig om ons Daardoor te laten Verslaan. > Leven niet vergenoegd niets te verliezen bij een hervorming.
