Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben henri, en gebruik soms ook wel de schuilnaam henri1955.
Ik ben een man en woon in limburg (belgie) en mijn beroep is invalide.
Ik ben geboren op 26/01/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: van alles.
waterman
27-11-2015
kritiek
Ongeacht wat we hier neer schrijven of posten , nog steeds komt er regelmatig kritiek van iemand en dat is beter te accepteren als heel normaal. Kritiek is helemaal niet verkeerd om te horen , want als we lezen met een nuchter kopke weten we of we iets goeds of slechts hebben gedaan. Want iedereen ziet de dingen anders en jaloezie speelt ook een grote rol. Het hangt allemaal af hoe we kijken naar die kritiek, we kunnen er voor kiezen om het te negeren , maar het beste is om het als motivatie te accepteren om verder te gaan maar beter. Door al deze kritiek positieve of negatieve het geeft ons altijd de kans om het beter te doen of aan te passen.
Het is altijd makkelijk om andere te beoordelen of te kleineren maar deze zullen door andere teniet gedaan worden , dus bedankt dit was voor mij de drijfveer om gemotiveerdheid aan te sporen op verbetering .
Het is weer even geleden hier eens binnen te komen met men knipoog.
Zo ben ik vanmorgen vertrokken , Ik wilde een brief naar de brievenbus brengen en had op dat moment ook besloten om dan maar meteen besloten om een gezond rondje wandelen. Twee vliegen in een klap. Mijn brief in de linker hand . Samen op weg naar de brievenbus om deze te posten. Dat was het doel. Onderweg was het heerlijk en de zon was stralend maar wel een frissen neus en super blij dat hij ook weer mee naar buiten kon. In het begin van mijn wandeling voelde ik de brief nog duidelijk in mijn linker hand. Maar naar mate dat de wandeling vorderde, was ik mij niet meer bewust van mijn brief, maar hield ik hem nog automatisch vast. Ik voelde het gewicht niet meer en was er volledig aan gewent geraakt. Was met van alles en nog wat bezig in mijn hoofd en genoot van de wandeling . Op een gegeven moment zag ik op het einde van de weg een persoon zijn eigen brief in de brievenbus stoppen en pas toen werd ik mij weer bewust van mijn eigen brief. Ik had de brief helemaal vergeten en voelde hem ook niet meer in mijn hand liggen. Voelde ook het gewicht van de brief niet meer. Door het zien werd ik weer herinnert aan mijn eigen doel van deze wandeling. En het was een gevoel van: o ja, ik was op weg om mijn eigen brief te posten. Daarna ben ik naar de brievenbus gelopen en heb ik mijn envelop door de gleuf naar binnen laten glijden en was ik mijn gewicht(je) uit mijn linker hand kwijt.
