CLOUSEAU
- Bergen en ravijnen -

Er zijn zo van die dagen dat een zwerver in me leeft
Ik moet naar buiten breken, ver weg van al wat mij omgeeft
Dan kan ik niets verdragen, loop nerveus en overstuur
In mijn bloed klopt verlangen naar onstuimig avontuur

Het kan opeens gebeuren, en het valt zo plots op mij
Geen mens houdt mij nog tegen, zelfs mijn liefste, zelfs niet jij
Ik kan het niet verklaren, 't is een gloed die smeult en brandt
Ja, los wil ik mij scheuren, los van elk gezond verstand

Het zijn bergen en ravijnen
Of een zaal van duizend man
Of de hitte van woestijnen
Die ik graag bedwingen zal

Dan scheur ik door de nachten, door de hitte die me slaat
Een dorre witte vlakte die me naar de eindstreep jaagt
Dan luwt opeens de storm en een rust die mij herschept
Onpeilbaar is de vreugde als je iets veroverd hebt

Het zijn bergen ?

't Is een beest dat wild tekeer gaat
Dat mijn angsten overstemt
Het gevaar dat me uitdaagt:
Koen, ik wil dat jij me temt

Dan wenkt opnieuw de haven van het huis waar ik verblijf
Dan proef ik weer de liefde van haar zoete warme lijf
Vind ik opnieuw de kalmte van het leven dat zich schrijft
Totdat de onrust wakker wordt en mij weer naar buiten drijft

Naar de bergen ?

                                                          henri

24-01-2009 om 06:15 geschreven door henri

O Grote Geest

wiens stem ik hoor in de wind

en wiens adem de hele wereld tot leven brengt

- hoor mij aan.

Ik kom tot U, een van Uw kinderen.

Ik ben klein en zwak. Ik heb Uw kracht en wijsheid nodig.

Laat mij vertoeven in de schoonheid en laat mijn ogen voor altijd

zich het rood en paars van de zonsondergang herinneren.

Maak dat mijn handen respecteren wat Gij hebt gemaakt,

scherp mijn gehoor, dat ik Uw stem kan waarnemen.

Maak mij wijs, om te begrijpen,

de dingen die Gij mijn volk hebt geleerd,

de lessen, verborgen in elk blad en in elke rots.

Ik zoek kracht, niet om beter te zijn dan mijn broeders,

maar om te kunnen vechten

tegen mijn ergste vijand: mijzelf.

Maak dat ik steeds bereid ben tot U te komen,

met zuivere handen, en een open blik,

en als het leven wijkt als de ondergaande zon,

laat mijn geest tot U komen zonder schaamte of spijt.

Gele Havik

Sioux opperhoofd.


henri

21-01-2009 om 19:17 geschreven door henri

i

19-01-2009 om 13:02 geschreven door henri