veranderen

“Doe het “ Hoe gek het ook klinkt een mens moet zich soms oppeppen , het voelt soms als het jaren is geleden . Maar vooral: hoe het voelt alsof je helemaal opnieuw kunt beginnen terwijl er in feite niets verandert. Zoals dat met alles gaat: er verandert niets, totdat jij het doet. Ik vind het fascinerend hoe die ene dag, kan voelen als een frisse start en ons kan motiveren om veranderingen door te voeren waar we een paar dagen eerder of later blijkbaar de kracht en motivatie voor missen. Ik geloof niet in goede voornemens. Al jaren niet meer, al niet meer sinds ik me realiseerde dat het uitstellen van een besluit of verandering voor mij alleen maar leidt tot teleurstelling en afstellen. Wanneer ik iets wil veranderen, moet ik het meteen doen. Anders gebeurt het simpelweg niet. Voor mezelf te beginnen? Plannen opschrijven, ideeën uitwerken, mensen inschakelen. NU. Elke keer dat ik denk “dat komt morgen wel”, komt er uiteindelijk helemaal niets van en als gevolg ben ik alleen maar meer teleurgesteld in mezelf. Dag per dag besluiten wat je anders wil doen maakt het volhouden ook een stuk makkelijker. Of liever zijn voor jezelf is vaak makkelijker dan van te voren al besluiten dat je het een heel jaar zo gaat doen. En uiteindelijk maken een heleboel kleine stapjes ook een groot verschil, maar ze zijn vaak makkelijker te zetten dan een hele grote. Eens? Wat ik echter wel al een paar jaar doe is dit is een woord, een zin of een besluit waar ik bij twijfel mijn beslissingen op baseer, die ik kan gebruiken als stok achter een dichtslaande deur of juist als motivatie om er eentje open te peuteren. Het is een stuk minder specifiek dan een goed voornemen zoals we die gewend zijn, maar kan daarmee wel veel meer omvattend zijn – en dus vaker te gebruiken. Een aantal jaar geleden begon het met de zin “er verandert niets totdat jij het doet”, omdat ik inzag dat ik de enige was die mijn leven zou kunnen veranderen. Alles wat ik wilde, lag binnen mijn bereik maar ik zou het nooit kunnen aanraken als ik mijn hand niet zou uitsteken. Dit is mijn leven, ik kan tot op zekere hoogte bepalen hoe het loopt. Afgelopen jaar draaide mijn hart op vollen toeren , maar ook in meer kwetsbaarheid en openheid – want ook dat hoort bij mij en mag gezien worden. Ik realiseerde me dat ik graag gezien en gehoord wil worden, maar dat ik daarvoor wel zelf (meer) van me moet laten horen. Het was hard werken en ik moest vaak door tranen heen, maar ik ben zo blij dat ik eraan ben begonnen. Het is nog lang niet klaar, nog lang niet makkelijk of vanzelfsprekend, maar dat wordt het stukje bij beetje wel.

Dit jaar ga ik nog meer doen. Niet meer twijfelen, niet meer uitstellen, niet meer afwachten. Doen. Beginnen waar ik ben, doen wat ik kan. Niet meer wachten op de juiste omstandigheden, alles wat ik nodig heb zit al in me. Ik weet inmiddels wie ik ben, wat ik kan en wat ik wil. Ik ga het doen. Wat ik dan precies ga doen? Dat blijft nog heel eventjes een verrassing. In ieder geval ga ik meer doen van waar ik blij van word, waardoor er automatisch minder tijd en energie overblijft voor de dingen waar ik niet blij van word. Ik ga meer vertrouwen op mijn gevoel en mijn dromen. Meer ga vertrouwen op mezelf en doen waar ik in geloof. Niet meer wachten op toestemming, op goedkeuring, op groen licht, maar luisteren naar mijn hart en doen waar het blij van wordt. De enige manier om erachter te komen of je gelijk hebt, of je zult vallen of vliegen, of je zult falen of slagen… is door het te doen. Ik kan niet wachten.

Wat ga jij doen ?