Er zit al een paar dagen een verdrietig randje rond de wereld.
Ik probeer er niet al te veel belang aan te hechten, probeer het te zien als het rechtstreekse gevolg van mijn extreme vermoeidheid, maar ik merk dat mijn hersens op volle toeren blijven draaien.
Tranen om wat ik allemaal niet meer kan, tranen om de pijn, tranen om mijn zieke lijf dat niet wil meewerken, maar ook tranen om jou, mijn engelbewaarder