Het krabbelaartje. Gedichten schrijven is voor mij een uitlaatklep een vorm van communiceren naar de buitenwereld toe zonder te moeten praten.
Over de dagdagelijkse dingen van wat ik zie, hoor, meemaak en meegemaakt heb, in het leven
Daarom druk ik mijn gedachtes en gevoelens uit in mijn gedichten zonder iemand anders lastig te vallen...
16-01-2009
Waarderen...
Te dikwijls beginnen wij te wenen over vrienden die zijn verdwenen. Hebben wij soms niet geleerd om te zeggen "het spijt mij" ik was totaal verkeerd.
Te dikwijls lijkt het of wij de mensen willen kwetsen om wie wij toch het meeste geven. En dan doen wij domme dingen en vernielen hen die ons met liefde en vriendschap omringen.
Veel te dikwijls laten wij door domme dingen zonder belang onze geest besmetten. Dan is het meest te laat om de schade te herstellen.
Let er op om die mensen te laten weten dat gij hen nog lang niet zijt vergeten. Zeg dit nu morgen is het misschien te laat gedenk dat u leven heel snel voorbijgaat.
Probeer alles te waarderen door kleine dingen een grotere waarden te geven. En wees dankbaar voor al die dingen en de mooie herinneringen die je in het leven hebt gekregen... Hilda 02/01/2001
Toen ging jij van mij heen en liet mij alleen. Waarom deden ze ons dat aan ik hadt toch niets misdaan. Waarom mochten wij toen niet meer samen zijn al wat er over bleef was die hevige pijn. Mijn eenzaamheid was toen groot want na dat ongeval kwam de dood. Al ben ik nog in leven om niets kan ik nog geven. Ik zou willen weten waar jij nu bent en wil ook weten of je daar gelukkig zijt. Er waren nog zovele dingen die ik je wilde vragen maar het blijft maar bij herinneringen en ik wil niet dat die vervagen. Jij gaf mij de beste tijd van mijn leven iets wat niemand anders mij zal kunnen geven. Ik blijf van je houden voor altijd al ben ik je voor eeuwig kwijt. En ik die dacht, voor altijd samen te blijven... Hilda 14/01/1990
Schitterende ster aan de lucht
weg ging jij alsof jij was op de vlucht.
Elke avond kijk ik naar die ene ster
hij staat hoog en mijlen ver.
Ergens tussen de zon en maan
blijft hij schitterend staan.
Kon ik jou bovendien
nog een seconde terug zien.
Ik doe mijn ogen dicht
en zie ik in mijn dromen jou gezicht.
Dan voel ik een traan
langs mijn wangen gaan.
Er komt er een glimlach op mijn gelaat
en denk dan dat je naast mij staat.
Voor aleer ik mijn nestje opmaak.
weet ik, dat jij over mij waak.
05/02/1990
Met dit Nieuwe jaar sta ik klaar met al de goede wensen aan mekaar een nieuw jaar vol goede moed dat klinkt alvast heel goed. Dan doe ik er wat goede gezondheid bij. En voeg er dan nog een geutje geluk aan toe. Ook een portie liefde voor mekaar meng ik er door. En een druppel begrip om iedereen te accepteren zoals hij/zij is. En op het laatst voeg ik er nog aan toe een handvol goede vrienden nu ben ik echt al blij. Om je deze wensen te kunnen geven en als laatste afwerking laat ons ook aan de minder bedeelden denken en ook hun op dit moment wat aandacht te schenken... Hilda 25/12/2006
Eenzaam en verlaten er is niemand die op je wacht op deze koude kerstnacht nergens een huis nergens een thuis en niemand die je verwacht die je teder in de armen pakt en je zachtjes streelt en zegt ik heb je graag om wat je bent.
Eenzaam en verlaten er is niemand die je opwacht of naar je luistert en je verwarmd in deze koude nacht die je dan zachtjes in je oren fluistert ik heb je lief het is kerstnacht en het sneeuwt het is koud en kil dit is niet, wat je wil... Hilda 25/12/1997
Het is Kerstnacht buiten ligt een dik sneeuwtapijt en ik ben alleen waarom is het zover gekomen waarom liet je mij alleen.
Je was al een tijd niet meer in je normale doen. waarom zag ik dat op de laatste dag gij gedroeg je toen niet normaal. wat is er toch in je gevaren waarom zag je me niet meer staan en wilde niet meer met mij verder gaan. was er soms een ander waarom wilde je niet praten en was je zo stug want nu eindigt het in elkaar te haten.
Er ligt een dik sneeuwtapijt en ben alleen. zou het ooit nog goed komen... Hilda 25/12/1996
Soms lijkt de klok wel stil te staan de tijd gaat dan niet vooruit ik ben alleen met niemand om me heen triest kijkt ik door het vensterraam buiten is alles is grauw en grijs.
Somber is de lucht sneeuwvlokken dwarrelen door de lucht het is Kerstmis voor iedereen maar niet voor mij want ik bent eenzaam en alleen.
Ik denkt was deze tijd maar snel voorbij maar helaas is dat niet waar de kerstdagen gaan traag aan mij voorbij daarna denkt ik in mijn eigen weer een eenzame Kerst voorbij ... Hilda 25/12/1995
Mag ik van mijzelf zijn het lijkt al zo lang geleden dat ik mezelf zag ik herinner me mijn tranen en ook het geluk dat ik wilde graag delen met jou elke dag.
De beelden van mijn leven als de dag van gisteren zie ik jou voor mij ik weet nog wat je zei en weet nog wat je voelde ik voel nu dat ik weet niets gaat zomaar voorbij.
Diep in mij openen zich de luiken van wie ik ben en wat ik voelde en wat er overgebleven is van mijn gebroken hart... Hilda 09/02/1995
Het is bitter koud buiten en zit hier lekker warm in huis en sta aan het raam terwijl ik denk aan jou.
Het is reeds jaren geleden dat je me beschermde tegen die koude winterdagen maar dat werd op zo een koude dag plotseling verbroken er was toen veel verdriet.
Je moet weten dat op die dagen heel de dag aan je denk want op zo'n dag ging je van mij heen je bent nu hier mijlen ver vandaan.
Soms lopen de tranen nog over mijn wangen tranen van verdriet en hartepijn en voel me dan zo klein want nu ben je zo onbereikbaar voor mij.
Ik mis die sterke armen om me heen en wilde je graag mijn hele leven bij mij maar dat was ons niet gegeven hier boven werd dat anders beslist.
Maar dan zie onze kinderen die gelijkenis ze zijn net uw evenbeeld en zie u dan met een glimlach weer terug... Hilda 05/01/1995
Ik sta op het perron weemoedig te kijken naar de aankomende trein. Ik stap op en denk in mijn eigen wat was mijn weekendje Limburg weer snel voorbij de eerste halte zal het Branbantse stadje Landen zijn. Zo rijdt de trein verder maar Tienen, Vilvoorde en zo maar Leuven hoe verder de trein landinwaarts rijdt hoe minder bomen en groene weiden je ziet zo veel te meer rijtjeshuizen en betonnen gebouwen er zijn. Mensen stappen af mensen stappen op de trein raakt vol. Mensen van alle rassen babbelen door mekaar wat zouden ze allemaal te vertellen hebben kon ik het maar allemaal verstaan. En zo gaat de reis verder tot aan het volgende station. Brussel noord daar stap ik af en moet er van trein veranderen. Zoekend kijk ik op de monitor op welk spoor ik moet zijn die trein is weer eens 25 minuten over tijd pak ik dan maar de boemeltrein een die stopt aan elk stationneke en perronneke dan kan ik nog te Mechelen overstappen of moet ik die 25 minuten wachten. en met de IC trein naar Antwerpen centraal rijden. Het zal wel donker zijn als ik straks thuis aankom waar mijn ventje staat te wachten en mij met glimlach om de mond verwelkomt nog erger of ik een lange tijd ben weg geweest. Nu ben ik weer even blij met de liefde en tederheid wat ik van hem krijg en tevens kan ik weer hunkerend afwachten tot ik de volgende keer terug op weekend ga... Hilda 09/12/2008
Als ik stil ben en weer op de sukkel dan moet je weten dat ik niet van plan ben mezelf wat aan te doen ook al schrijf ik nog zo negatief.
Wees gerust morgen gaat het weer beter het komt wel goed en wordt wel weer vrolijk echt wel hoor.
Zelfs als ik schreeuw en boos ben omdat pijn heb en mij soms ook dikwijls misselijk voel wat er ook gebeuren mag mijn pijn zal misschien wel niet verdwijnen. toch wel wat minder worden.
Wees gerust. ik start morgen weer opnieuw het komt wel goed en ik wordt wel weer vrolijk echt waar.
Ik kom wel weer terug zal nooit mezelf iets aandoen hoeveel pijn ik soms heb en belemmerd wordt in bepaalde dingen leven zal ik en nooit zal ik opgeven, nooit... Hilda 06/05/1999
Ik denk er vaker aan waar zijn al die jaren ze zijn als een wip voorbij gegaan de tijd kan je toch zomaar niet bewaren soms wil je eens terug naar het verleden.
En wil je dat de tijd stil blijft staan het lijkt wel of de dagen korter worden en de tijd veel sneller en sneller voorbij gaat ik weet nog dat het vroeger lang duurde vooraleer dat ik volwassen werd.
De tijd kon toen niet snel genoeg gaan toen kropen de jaren traag als een slak voorbij maar als je ouder wordt weet je wel beter dan leef van je dromen en raak ze niet kwijt probeer nu uw dromen en plannen waar te maken en wacht niet tot het volgend jaar
Voor je weet gaat er wat mis en dan is het te laat want je leven kan je niet meer overdoen het is niet te koop ook al geef je een miljoen zet al je zorgen aan de kant maar een ding moet je zeker niet vergeten je moet genieten van elke dag en elke lach de zon schijnt voor iedereen geniet van het leven... Hilda 11/12/1998
Soms zit ik aan mijn pc te denken wat zou ik nu weer schrijven iets over mijn gevoelens en mijn leven of wat om de verveling te verdrijven.
Maar soms rijmen de woorden niet of krijg het niet gezet op papier ik blijf dan zitten op een simpel woord of op een zin zoals deze nu hier.
Dan zit ik te schrijven en te gommen kijk eens rond en schrijf wat ik tegenkom om die woorden toch te laten rijmen en om mijn zinnen te doen samen glijden.
Maar als ik dan eens begin dan volgt de rest vlot achterna en vloeien de woorden over het papier als een eindeloze stromende rivier.
Dan denk ik op een moment ik moet er nu mee stoppen anders word dit gedicht te lang en begin ik met het afkorten... Hilda 17/04/1998
Kort zijn de dagen en donker de nachten hier in huis is het lekker warm terwijl buiten de eerste sneeuwvlokken ronddwarelen scheur ik een blaadje van de kalender het is de laatste dag van maand en denk alleen maar aan jou op die dag toen ik jou voor het eerst ontmoete en jou in de ogen keek klikte het meteen jij verdreef die pijn uit mijn hart.
Ik weet nog hoe je mij met zachtheid verwende en ik was voor het eerst zo wonderbaarlijk verward traag ging toen de zon onder bleek en schuchter kwam de volle maan tevoorschijn het sneeuwde de straten lagen er verlaten bij over mijn geliefd dorp ligt nu een wit sneeuwtapijt terwijl jij zacht lieve woorden sprak tot mij kwam ik weer tot leven en kon terug mijzelf zijn ik wil je het beste geven voor de rest van mijn leven ... Hilda 30/11/1997
Van achter mijn keukendeur kom ik tevoorschijn met sjaal en muts heerlijk ingeduffeld in een dikke warme jas stap ik moeizaam door het witte sneeuwtapijt t is echt en het kraakt oh! zo maagdelijk en oh! zo wit een wit tapijt uit fijne korrels gemaakt.
Bij elke schrede blijf ik staan het is alsof het weer de eerste keer is een herbelevenis van uit mijn jeugdjaren moeilijk loop ik vooruit met veel gestrompel en gelach opeens schuif ik onderuit en lig pardoes languit op het witte sneeuwtapijt.
Nu komt de het spannendste van de dag het maken van een grote witte man met een bezem en opa's oude klak ook oma's sjaal gaat eraan er wordt een wortel en twee knopen van opa's jas op zijn hoofd geplakt zodat ook de sneeuwman kan zien hoe ik beleef. Mijn winterpret... Hilda 23/12/1997
Ik ben Vanloffelt Hilde
Ik ben een vrouw en woon in In a little house with a garden (Belgie) en mijn beroep is staatsbediende.
Ik ben geboren op 11/12/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Pc & muziek .
Ben geboren Limburger.
en woon na 9 jaar terug in Limburg namelijk de oudste stad van Belgiê te Tongeren waar wij een huis hebben gekocht...
Ik ben Vanloffelt Hilde
