Het krabbelaartje. Gedichten schrijven is voor mij een uitlaatklep een vorm van communiceren naar de buitenwereld toe zonder te moeten praten.
Over de dagdagelijkse dingen van wat ik zie, hoor, meemaak en meegemaakt heb, in het leven
Daarom druk ik mijn gedachtes en gevoelens uit in mijn gedichten zonder iemand anders lastig te vallen...
04-02-2009
Het gevoel...
Hebt gij ook het gevoel dat je op de verkeerde plaats geboren bent. Het gevoel dat uw ouders u als kind liever kwijt dan rijk waren. En het gevoel dat ze u aanschouwde als een grote lastpak. Het gevoel dat je als kind werd vernederd met allerhande gore scheldnamen. Het gevoel dat die woorden nu nog altijd naklinken in de oren. Het gevoel dat je als kind veel te verduren kreeg teveel voor een normaal kinderleven. Het gevoel dat uw broers en zussen u nu mijden alsof je bent besmet. Het gevoel dat nu de aangehuwde roddelen over u. Het gevoel dat ook zij u willen afscheiden van de rest. Het gevoel dat je tijdens de familie gebeurtenissen overbodig bent. Hebt gij ook dat gevoel dat je nu geen gevoelens meer hebt tegenover uw familie. Hebt gij ook dat gevoel? Awel dat is wat ik bedoel! zo'n gevoel ik op dit moment... Hilda 04/02/2009
Het leven is als een kind soms vrolijk en soms in een diep dal het leven gaat door of je het wilt of niet maar toch zal het stoppen in het groot geschied en opgeven nee dat zal ik zeker niet.
Mijn ouders en oudere broers wilde mij niet ik werd gepest en mishandeld als meisje werd ik niet door hun niet aanvaard dikwijls werd er mij gezegd 'gij was er beter niet'. toen ik als 7 jarig kind uit het gezin werd weggehaald en bij wild vreemden mensen geplaats was ik zo vol angst om hetgeen wat er nog komen zou maar opgeven nee dat zal ik zeker niet.
Want mijn jong leventje was al van meer pijn en verdriet dan spelen met vriendjes en genieten van mijn kind zijn en dat vergeet je uw leven lang niet. Soms denk ik er nog aan wat ze mij hebben aangedaan. Maar mijn ouders zijn nu reeds jaren dood en met mijn broers heb zelden of geen contact maar zal mij nu niet meer laten doen maar opgeven nee dat zal ik zeker niet.
Het leven is als de wind je weet niet wat er komen zal het leven is als een kind. Soms vrolijk en soms in een diep dal het leven gaat door of je het wilt of niet. Maar toch zal het stoppen in het groot geschied maar opgeven nee dat zal ik zeker niet... Hilda 25/09/1995
Waarom mocht ik geen kind zijn dat zorgeloos zonder verdriet of pijn bloemen plukt in een groene wei om een bloemenkrans te weven van korenbloemen en vergeet-mij-nietjes zonder van iets of iemand bang te moeten zijn.
Waarom mocht ik nooit mijn gevoelens uiten of als een kwajongen leren fluiten mijn verdrietjes en mijn pijn laten zien en boos zijn op dingen wat ik niet graag had of deed nu hebt ik schrik om daar mee om te gaan.
Waarom wilde men mij geen liefde geven zodat ook ik liefdevol verder kon gaan in het leven maar neen ik moest die lange weg maar alleen verder gaan zonder dat er iemand naast mij wilde staan.
Waarom moest ik uit het gezin wijken was ik soms teveel een afscheid, knuffel of zoen was teveel voor mij en dit deed mijn kinderhartje pijn het enigste wat ik kreeg was een scheldwoord of twee van toen die dag ging het kindzijn voorgoed aan mij voorbij.
Waarom kan ik dit allemaal niet verstaan dat sommige ouders zo met hun kinderen kunnen omgaan ik wil het wel begrijpen maar mijn verstand is te klein en dat allemaal bezorgt mij veel verdriet en pijn.
Waarom moet ik na zovele jaren daar nog aan denken en ik kan nog altijd niet geloven dat sommige ouders aan hun bloedeigen kinderen geen aandacht en liefde willen schenken of zijn ze soms niet uit liefde voor mekaar gemaakt dit is echt iets wat ik maar niet snappen kan... Hilda 27/09/1999
Mijn dagboekje het is maar iets klein. en daar staat namelijk in geschreven mijn kleinste geheimpjes maar ook mijn grootste geheim. De verhalen en gebeurtenissen uit mijn leven. over mijn lichte maar ook mijn donkere dagen die ik verder alleen zal moeten dragen en niemand die ze weten mag. En ze ook niet te lezen krijgt daarom plaats ik ze hier ook niet. De gebeurtenissen die onuitwisbaar zijn staan voor eeuwig in mijn geheugen gegrift. En dat allemaal is alleen mijn geheim... Hilda 15/08/1985
Als ik ontwaak en al mijn dromen zijn weggeëbd in de duister van de nacht. Als ik mijn zorgelijke gedachtes stuk voor stuk heb overdracht zorgt de morgen weer voor een helder beeld.
Vaak lijken uitzichtloze dingen die zich toch weten een baan te vinden naar de richting en bestemming naar waar en hoe die ook mag zijn.
Langzaam worden grote zorgen klein en achteraf besef je dan. Dat zelfs slapeloze nachten waar je niets mee kan. Uiteindelijk niet voor niets zijn geweest... Hilda 25/08/2000
Dromen van een kind vervlogen met de wind verhalend hun avontuur hun stralende ogen zonder vuur gedoofd door een ongelijke strijd verdriet en boosheid strijden om recht in een eindeloos gevecht dat niet is te overwinnen een stortvloed van zinnen ' Waarom' is het laatste woord... Hilda14/06/2002
Een grote leegte en wat herinneringen is al wat er nu nog over is. Waar ben je nu vraag ik mij nog dikwijls af. Ik voel nog de liefde die gij mij toen gaf. Jou te kennen vond ik zo heerlijk fijn. Ik zal je missen je los laten dat doet zo pijn. Je hebt voor altijd Een plaats in mijn hart...
Het ga je goed daar in het land zonder adem... Hilda 05/10/1996
Te dikwijls beginnen wij te wenen over vrienden die zijn verdwenen. Hebben wij soms niet geleerd om te zeggen "het spijt mij" ik was totaal verkeerd.
Te dikwijls lijkt het of wij de mensen willen kwetsen om wie wij toch het meeste geven. En dan doen wij domme dingen en vernielen hen die ons met liefde en vriendschap omringen.
Veel te dikwijls laten wij door domme dingen zonder belang onze geest besmetten. Dan is het meest te laat om de schade te herstellen.
Let er op om die mensen te laten weten dat gij hen nog lang niet zijt vergeten. Zeg dit nu morgen is het misschien te laat gedenk dat u leven heel snel voorbijgaat.
Probeer alles te waarderen door kleine dingen een grotere waarden te geven. En wees dankbaar voor al die dingen en de mooie herinneringen die je in het leven hebt gekregen... Hilda 02/01/2001
Toen ging jij van mij heen en liet mij alleen. Waarom deden ze ons dat aan ik hadt toch niets misdaan. Waarom mochten wij toen niet meer samen zijn al wat er over bleef was die hevige pijn. Mijn eenzaamheid was toen groot want na dat ongeval kwam de dood. Al ben ik nog in leven om niets kan ik nog geven. Ik zou willen weten waar jij nu bent en wil ook weten of je daar gelukkig zijt. Er waren nog zovele dingen die ik je wilde vragen maar het blijft maar bij herinneringen en ik wil niet dat die vervagen. Jij gaf mij de beste tijd van mijn leven iets wat niemand anders mij zal kunnen geven. Ik blijf van je houden voor altijd al ben ik je voor eeuwig kwijt. En ik die dacht, voor altijd samen te blijven... Hilda 14/01/1990
Schitterende ster aan de lucht
weg ging jij alsof jij was op de vlucht.
Elke avond kijk ik naar die ene ster
hij staat hoog en mijlen ver.
Ergens tussen de zon en maan
blijft hij schitterend staan.
Kon ik jou bovendien
nog een seconde terug zien.
Ik doe mijn ogen dicht
en zie ik in mijn dromen jou gezicht.
Dan voel ik een traan
langs mijn wangen gaan.
Er komt er een glimlach op mijn gelaat
en denk dan dat je naast mij staat.
Voor aleer ik mijn nestje opmaak.
weet ik, dat jij over mij waak.
05/02/1990
Met dit Nieuwe jaar sta ik klaar met al de goede wensen aan mekaar een nieuw jaar vol goede moed dat klinkt alvast heel goed. Dan doe ik er wat goede gezondheid bij. En voeg er dan nog een geutje geluk aan toe. Ook een portie liefde voor mekaar meng ik er door. En een druppel begrip om iedereen te accepteren zoals hij/zij is. En op het laatst voeg ik er nog aan toe een handvol goede vrienden nu ben ik echt al blij. Om je deze wensen te kunnen geven en als laatste afwerking laat ons ook aan de minder bedeelden denken en ook hun op dit moment wat aandacht te schenken... Hilda 25/12/2006
Eenzaam en verlaten er is niemand die op je wacht op deze koude kerstnacht nergens een huis nergens een thuis en niemand die je verwacht die je teder in de armen pakt en je zachtjes streelt en zegt ik heb je graag om wat je bent.
Eenzaam en verlaten er is niemand die je opwacht of naar je luistert en je verwarmd in deze koude nacht die je dan zachtjes in je oren fluistert ik heb je lief het is kerstnacht en het sneeuwt het is koud en kil dit is niet, wat je wil... Hilda 25/12/1997
Het is Kerstnacht buiten ligt een dik sneeuwtapijt en ik ben alleen waarom is het zover gekomen waarom liet je mij alleen.
Je was al een tijd niet meer in je normale doen. waarom zag ik dat op de laatste dag gij gedroeg je toen niet normaal. wat is er toch in je gevaren waarom zag je me niet meer staan en wilde niet meer met mij verder gaan. was er soms een ander waarom wilde je niet praten en was je zo stug want nu eindigt het in elkaar te haten.
Er ligt een dik sneeuwtapijt en ben alleen. zou het ooit nog goed komen... Hilda 25/12/1996
Soms lijkt de klok wel stil te staan de tijd gaat dan niet vooruit ik ben alleen met niemand om me heen triest kijkt ik door het vensterraam buiten is alles is grauw en grijs.
Somber is de lucht sneeuwvlokken dwarrelen door de lucht het is Kerstmis voor iedereen maar niet voor mij want ik bent eenzaam en alleen.
Ik denkt was deze tijd maar snel voorbij maar helaas is dat niet waar de kerstdagen gaan traag aan mij voorbij daarna denkt ik in mijn eigen weer een eenzame Kerst voorbij ... Hilda 25/12/1995
Mag ik van mijzelf zijn het lijkt al zo lang geleden dat ik mezelf zag ik herinner me mijn tranen en ook het geluk dat ik wilde graag delen met jou elke dag.
De beelden van mijn leven als de dag van gisteren zie ik jou voor mij ik weet nog wat je zei en weet nog wat je voelde ik voel nu dat ik weet niets gaat zomaar voorbij.
Diep in mij openen zich de luiken van wie ik ben en wat ik voelde en wat er overgebleven is van mijn gebroken hart... Hilda 09/02/1995
Ik ben Vanloffelt Hilde
Ik ben een vrouw en woon in In a little house with a garden (Belgie) en mijn beroep is staatsbediende.
Ik ben geboren op 11/12/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Pc & muziek .
Ben geboren Limburger.
en woon na 9 jaar terug in Limburg namelijk de oudste stad van Belgiê te Tongeren waar wij een huis hebben gekocht...
Ik ben Vanloffelt Hilde
