|
Brief van een jongen
Vangnet is één van de nakomelingen van kennis, compassie en liefde voor de mensheid,
de jongeren en degenen die hulp nodig hebben. Met de wil en toestemming van Allaah is dit tot bestaan gekomen. Wij als mensheid raken onbewust verzeild in een draaikolk of dagelijkse sleur van dit leven. Daar komen vaak veel zaken bij kijken, zoals problemen en tegenslagen. Vangnet probeert een plek te zijn om jongeren die het moeilijk hebben op te vangen. De meeste instanties blijven op dit vlak toch naar mijn mening te zakelijk, te koel en onpersoonlijk, het moet zogenaamd 'professioneel'.Niet dat hier iets mis mee is, maar slaat het wel aan? Is het wel aantrekkelijk? Is het een plek waar je (graag) naar toe zou gaan?
Het is een feit dat er enorm veel problemen zijn binnen families. Dit speelt vooral een grote rol bij de 'allochtone samenleving' omdat de families van andere landen komen. Hun kinderen worden hier geboren en komen terecht tussen twee culturen. Vaak begrijpen de ouders en ouderen in het algemeen niet waar de jongeren zich in bevinden.
De problemen kunnen grote invloed hebben op het gedrag en dus ook de daden (kortom het leven) van deze jongeren. Zonder enige twijfel zijn de pubertijd en de tienerjaren de moeilijkste periodes van het leven. Je hebt niet gekozen voor je ouders, je afkomst, je naam of waar je bent geboren, maar dit alles heeft je gemaakt tot wie je bent. Het zijn de keuzes die je maakt die het zwaarst wegen!
Na je leuke kinderjaren op de basisschool kom je opeens in een periode terecht waarin alles verandert en anders lijkt. Lichamelijk, emotioneel, rationeel en dat heeft allemaal effect op je gedrag, je doen en laten. Jongeren beginnen opstandig te worden en kiezen hun eigen weg en doen waar ze zin in hebben of wat ze maar willen. Dat is waar ze vaak ook de fout in gaan. Jongeren worden blootgesteld aan wereldse verleidingen in alle vormen en maten, wat zeer aantrekkelijk voor hen is. Vrijheid, materie, geld en allerlei vormen van luxe, worden verpakt in een mooi jasje, waardoor jongeren eigenlijk als het ware worden bedrogen. Sommigen raken diep verzeild in een donkere wereld zonder grenzen. Jongeren houden dit leven voor hun ouders verborgen, en zitten vaak in strijdt met zichzelf, families, cultuur en geloof en weten soms geen uitweg te vinden.
Vangnet is een soort platvorm dat de helpende hand aanbiedt, zoals de naam het al zegt.
Het is een Vangnet wanneer je voelt dat je valt, wanneer je op het punt staat van instorten. Wanneer je alles niet meer ziet zitten, geen uitweg meer ziet. In de meeste gevallen komt juist hier de valkuil voor jongeren waardoor ze meer en meer slechte dingen doen. Ze komen vaak dagen en nachten niet thuis en worden als het ware toeristen in hun eigen huis. De band met familie en het vertrouwen in hen en de onderlinge liefde verdwijnen. Veel jongeren maken zichzelf gelukkig in de materiële wereld of in de 'liefde'.
We hoeven jongeren niet Vangnet binnen te halen, jongeren zullen zelf naar Vangnet komen. Iedere jongere verlangt in zijn of haar hart naar een plek zoals vangnet! De jongeren naar binnen halen zal niet zo'n groot probleem zijn. Jaren langen hebben we het straat leven ervaren.
De straat was meer thuis dan thuis zelf, en thuis werd slechts een plek waar we alleen sliepen. In deze jaren hebben we zowat alles gezien in Amsterdam en in andere steden. Je leert makkelijk contacten leggen met andere jongeren en je leert je angsten te overwinnen.
Hier gelden de regels van de straat en je komt met alles in contact wat je je maar kan bedenken. Het zorgt ervoor dat je nergens meer van opkijkt.
Hoe we de jongeren (jongens) zouden willen binnen halen is vooral door mond op mond reclame. We kennen echt veel jongens, en die jongens kennen weer jongens, ga maar zo door. Iedereen heeft 'broeders' 'matties' 'dreries' en zo zal het verspreiden door de stad, door 't land, van school naar school, van buurt tot buurt. Verder kunnen we workshops houden en presentaties. Kunnen we flyeren en langs scholen en buurthuizen gaan. We kunnen uiteindelijk ook coffeeshops binnen gaan om zodoende jongens daar weg te halen, en wie weet veranderen ze, en kunnen ze ook meehelpen. Het idee van Vangnet gaat niet om een persoon of een naam of één bepaald doel. Het is er gewoon en het gaat om samenwerking. Zoals wanneer er in de buurt een brand uitbarst, dan helpen alle buurtbewoners elkaar, of ze elkaar nou mogen of niet, welke afkomst dan ook.
En dat is Vangnet; compassie en hulp ongeacht wie of wat. Als de jongens merken dat er een soort tweede thuis is, waar jongens samen koken, eten, afwassen, thee drinken en lekkers eten. Met elkaar kunnen praten in groepsverband of individuele gesprekken kunnen hebben, zal dat ze vanzelf wel aantrekken. Ik denk dat we alle soorten wel over de vloer zullen krijgen, van de alledaagse Mo tot de figuren die je nooit zou verwachten, zelfs de harde en stoere gozers.
Het belangrijkste is, dat men weet dat het er is; dat zo'n plek bestaat. Niemand is verplicht om te komen, maar het is wel verplicht dat zo'n plek er is.
Door de problemen waar een persoon mee zit aan te horen, vol begrip en zonder enige oordeling zal er al een hele berg aan last van de schouders van de persoon afvallen.
Misschien kan hij zijn ei nergens kwijt en propt hij alles binnen in zichzelf op. Op een dag kan dit verkeerd uitbarsten of kan hij hierdoor het proberen kwijt te raken in de verkeerde middelen. Door de problemen aan te horen van deze jongens/jongeren kunnen we de link vinden met de oorzaak. Hier kunnen we op inspelen door oprecht advies te geven of andere vormen van steun. Meestal is het enige wat deze volwassen kinderen willen: erkent te worden, hun rechten krijgen, gewoon geaccepteerd en gerespecteerd worden en een taak kunnen uitvoeren. Ik vindt dat het onze plicht is om mensen weer te helpen hun ware zelf terug te vinden. Om ze te helpen zichzelf te ontwikkelen en te ontplooien. Ook dienen we gewoon de natuurlijke band te versterken, de broederschap en de liefde tussen de mensen is haast verdwenen.
Onbekenden groeten elkaar niet, en iedereen loopt langs elkaar heen, niemand heeft meer tijd of aandacht voor elkaar.
Ik denk dat samen komen al iets heel moois is. Vroeger had je binnen volkeren, stammen en dorpen altijd bijeenkomsten rond het vuur, waar het opperhoofd of de leider dan wijze verhalen vertelde. En waar de dorpelingen met hun vragen en problemen terecht konden. Maar waar is dit gebleven? Families dreigen uit elkaar te vallen. Met de jongeren gaat het slecht, heel veel jongeren drinken zich lam, of blowen zich suf. Er zijn heel veel incidenten met seksueel geweld en agressiviteit en baldadigheid. Trainingen conflicthantering vinden nauwelijks plaats in de islamitische gemeenschap. Iedereen kent ongetwijfeld de Nederlandse rap hit van Appa en Sjaak 'ik heb schijt'. Dit is een grote rol gaan spelen in de mentaliteit van de allochtone jongeren. Ik heb schijt is de Nederlandse versie van het duivelse boek geschreven door Aleister Crowly
'Do what thou wilt'. Dit is in heel veel films, clips, en het gedrag van harteloze mensen terug te vinden. Net zoals: 'ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken'. Volg je begeerte; je leeft maar één keer. Niemand wil meer simpel leven, sterker noch; dan ben je raar en anders en hoor je er niet bij.
Wij zijn vastberaden om jongeren te helpen; voor jongeren en met jongeren, vanwege de toekomst van de gehele mensheid. Als je een persoon helpt, is het alsof je de gehele mensheid helpt. We weten niet wat voor waarde die persoon zal hechten aan jouw luisterend oor, jouw advies en het gevoel dat je hem geeft. Wie weet zat die persoon op het punt om zijn leven te beëindigen of iets heel ergs te gaan doen. We kunnen activiteiten opzetten waarmee de jongeren zich kunnen ontwikkelen en ontplooien op allerlei gebieden. En het belangrijkste van alles is dat we onze menselijkheid niet verliezen en dat we om elkaar blijven geven en ons inzetten voor de toekomst van de mensheid. Vangnet is zonder twijfel van enorm belang.
Stel jezelf maar de vraag: waarom zijn er zoveel coffeeshops in Amsterdam?
Waarom zijn er zoveel kroegen, cafés, bars, disco's en andere van dit soort dingen in de stad? Dat is om de leegheid van de mensen hun harten 'zogenaamd' op te vullen.
Mensen besteden meer in hun uiterlijk dan in hun innerlijk. Maar men vergeet dat we eigenlijk onze zielen, onze harten dienen te voeden. Werken wij werkelijk aan onszelf om een zo voorbeeldig mogelijk karakter te krijgen? Ik denk dat Vangnet er moet staan als een soort van fort, een kasteel dat stevig en standvastig staat. Dat bescherming biedt, veiligheid, en kracht. Uit dit fort zullen soldaten geboren worden, leiders en werkers. Het gaat om de samenleving, op maatschappelijk en hartelijk vlak. We kunnen in plaats van landen en gebieden, harten veroveren en zielen winnen om aan de kant van vrede en liefdadigheid te strijden. Dat we er zijn is al één ding, we kunnen vanuit ons eigen kunnen en doen mensen helpen met onze ervaringen, gevoel en kennis. Ik weet zeker dat we dit heel goed aankunnen.
Dit is maatschappelijk werk, en vanuit mijn mening is dit vrijwel hetzelfde als wat de politie, brandweer en dokters doen. We redden en helpen mensenlevens, vrijwillig nog wel...
|
Ik ben karima, en gebruik soms ook wel de schuilnaam umm saalih.
