Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
info islam
welkom op de site met info over de islam
30-06-2012
My heart full of compassion
My heart full of compassion
I cannot ease your aching heart, nor take the pain away. But let me stay and take your hand and walk with you today. Ill listen when you need to talk, Ill wipe your tears away. Ill share your worries when they come, Ill help you face your fears. Im here and I will stand by you, each hill you have to climb. So take my hand lets face the word, live one day at a time. Youre not alone for Im still here, Ill go that extra mile, And when your grief is easier, Ill help you learn to smile
The Silent Lover
Wrong not, sweet empress of my heart, The merit of true passion, With thinking that he feels no smart, That sues for no compassion.
Silence in love betrays more woe Than words, though ne'er so witty. A beggar that is dumb, you know, May challenge double pity.
Then wrong not, dearest to my heart. My true, though secret passion, He smartest most that hides his smart, And sues for no compassion.
En de profeet Muhammad zei: "Houd jezelf tegen om verkeerd tegenover de mensen te doen, want dat dient als een sadaqah (liefdadigheid) voor jou." (Sahihain, over geleverd door Abu Dharr)
"I believe all suffering is caused by ignorance. People inflict pain on others in the selfish pursuit of their happiness or satisfaction. Yet true happiness comes from a sense of peace and contentment, which in turn must be achieved through the cultivation of altruism, of love and compassion, and elimination of ignorance, selfishness, and greed."
The Man And The Cocoon
A man found a cocoon of a butterfly. One day a small opening appeared. He sat and watched the butterfly for several hours as it struggled to force its body through that little hole. Then it seemed to stop making any progress. It appeared as if it had gotten as far as it could, and it could go no further.
So the man decided to help the butterfly. He took a pair of scissors and snipped off the remaining bit of the cocoon. The butterfly then emerged easily. But it had a swollen body and small, shriveled wings.
The man continued to watch the butterfly because he expected that, at any moment, the wings would enlarge and expand to be able to support the body, which would contract in time.
Neither happened! In fact, the butterfly spent the rest of its life crawling around with a swollen body and shriveled wings. It never was able to fly.
What the man, in his kindness and haste, did not understand was that the restricting cocoon and the struggle required for the butterfly to get through the tiny opening were Allaah's way of forcing fluid from the body of the butterfly into its wings so that it would be ready for flight once it achieved its freedom from the cocoon.
Macho
Beste macho, met plezier is het dat ik mij tot jou richt; regelrechte waarheid in jouw gezicht. Het begon toen je nog een kleine baby was; je sliep toen nog in je eigen plas, Huilen deed je als een klein kind, melk, luiers en slapen waren je enige vriend.
Toen begon je te zitten, kruipen en stappen, en kon jij, o macho, nog niet met de remote zappen. Daarna kreeg je je melktanden en je eerste pen, je kon niet schrijven; je had geen enkele fan. Daarna kwamen je puisten in de pubertijd, met domme discussies achtte je je gedachten als enige werkelijkheid.
Toen werd je groot en ging je met een stoer gedrag iedereen weren, een zonnebril, ketting en een ringbaardje scheren. Met vooruitgestoken borst en een rechte rug, keek je nooit meer naar vroegere tijden terug. Als een ondankbare, egoïstische rat ging je verder, totdat je zelfs je moeder vergat. Zelfingenomen ontdekte je jouw nieuwe wereld; macholand, jij waande jezelf koning; zo kwam jouw ego tot stand. Niet beseffend dat de mensen die naar jou keken in werkelijkheid voor jouw geld i.p.v. persoonlijkheid bezweken!
O arme man; wie ben jij wel? binnen een paar jaar ben jij een poubelle. Dan begint vanzelf een metamorfose, en is je vooruitgestoken borst uit den boze. Die grote spieren beginnen dan te hangen, en niemand die nog naar je zal verlangen. Ouder zul je worden en dan word je vergeten, en geloof mij, macho, dan zul je het weten. En zul je denken: had ik alles maar anders gedaan, was ik maar een andere weg in gegaan. Die van werken aan mijn karakter i.p.v. aan mijn ijdelheid, dan zat ik nu niet alleen met zoveel verdriet en spijt.
Werk, o macho, aan je ziel en je hart, ik weet het, het leven in deze wereld is hard! Maar laten wij proberen betere mensen te gaan zijn, mensen met gevoelens van geluk en van pijn. Pijn die we verwerken op de juiste manier, O macho, luister naar mij; zet de deur van je hart op een kier. Laat je gevoelens van menselijkheid spreken, en wil niet langer je verleden wreken. Want macho zijn, komt voort uit een slecht verleden, maar innerlijke onzekerheid speelt niet meer in dit heden.
Wanneer wij onze maskers van leugens nu hebben afgezet, is het zo dat een ander niet meer wordt belet. Op deze manier zullen wij de macho anders bekijken, en begrijpen dat wij niet op hem moeten lijken. Maar dat hij in nood is; geef hem een stevige hand, die hem mee neemt uit het dure macholand!
Gossip, Nobody's friend, by Anonymous
My name is Gossip. I have no respect for justice. I maim without killing. I break hearts and ruin lives. I am cunning and malicious and gather strength with age. The more I am quoted the more I am believed. I flourish at every level of society. My victims are helpless. They cannot protect themselves against me because I have no name and no face. To track me down is impossible for you. The harder you try, the more elusive I become. I am nobody's friend. Once I tarnish a reputation, it is never the same. I topple governments and wreck marriages. I ruin careers and cause sleepless nights, heartache and indigestion. I spawn suspicion and generate grief. I make innocent people cry in their pillows. Even my name hisses. I am called Gossip. Office gossip. Shop gossip. Party gossip. Telephone gossip. I make headlines and headaches. Before you repeat a story ask yourself, is it true? Is it fair? Is it necessary? If not, keep it to yourself. If you spend as much time praying as you do talking about others behind their backs, you would be further ahead spiritually.
I asked Allaah I asked Allaah to take away my habit Allaah said: No, it is not for Me to take it away, but for you to give it up.
I asked Allaah to make my handicapped child whole Allaah said: No, his spirit is whole, his body is only temporary.
I asked Allaah to grant me patience Allaah said: No, patience is a by-product of tribulations; it isnt granted, it is learned.
I asked Allaah to give me happiness Allaah said: No, I give you blessings. Happiness is up to you.
I asked Allaah to spare me pain Allaah said: No, suffering draws you apart from worldly cares and brings you closer to me.
I asked Allaah to make my spirit grow Allaah said: No, you must grow on your own, but I will prune you to make you fruitful.
I asked Allaah for all things that I might enjoy life Allaah said: No, I will give you life, so that you may enjoy all things.
May Allaah bless you, to the world you might be one person, but to one person you just might be the world. 30-06-2012 om 08:46
geschreven door karima106
Say there's a weak spot, something you do not see or that you do not want to see about your character. The way to discover it is through others. They are the mirrors that reflect your personality. If something bothers you about someone, you are recognizing an attitude that is actually within you. When you feel it does not affect you and you can respond calmly, it means that this weakness is no longer in you.
Time is ticking very fast Time is ticking very fast, I dont care, I know Im gonna last, My granddad first, my parents next, Ill be the last, you wanna bet?
Theres plenty of time for me to pray, I'll do my sins, then wash them away. Going to the mosque, now thats a joke, within that time, I could have a good smoke! Huffing and puffing my ciggie away, Religion is last on the agenda today.
A pain in my chest occurred one night, I was so severe, it gave me a fright. Ill go to the doctor in the morning I said, But then I didnt get out of my bed!
Who is your Lord? a voice boomed down, said a dark black face with a very big frown. I stuttered and stumbled, and managed to say: Allaah is my Lord, is that okay? Who is your prophet? He began to ask I didnt know the answer so I wanted to pass, if only I went to my Islamic class.
The dark black figure then went away, but in the distance I could hear it say: Now, thats a muslim, a muslim by name, not one thing in his favor for him to gain. The bounties of paradise that Allaah has promised, to all the muslims who have been honest!
I wanted to scream and shout and say; O Allaah, forgive me, for I didnt pray! But now its too late, my time is up, you may think Im being abrupt.
But people out here, please hear what I say: Remember your Lord, pray 5 times a day. Its bonus for you, if you take this advise, for then you wont suffer in the afterlife!
Vraag aan de dokter waar zijn genade is gebleven, vraag aan de patiënt wie hem beter heeft gemaakt na de dood van zijn hart, Nadat de medische kant het had opgegeven. Vraag aan de blinde wie hem begeleidt, de drukte in, zonder te vallen. Dat is allemaal het werk van Allaah, echt van Allaah.
Vraag aan de ziende waarom hij in een kuil viel? Waarom hij de duivel volgde? Wie heeft hem daar naartoe gebracht? Vraag aan de zwakke foetus wie hem beschermde tegen alle gevaren van besmettingen? Hoe is het mogelijk dat hij in een kleine donkere ruimte helemaal alleen woont, zonder angst? Vraag aan een baby waarom die huilt bij zijn geboorte? Waarom vloeien tranen als regen op zijn schone wangen? Hij heeft het paradijs verlaten, de ultieme liefde van zijn moeder, en de hel betreden; hij zal nooit één worden met iemand anders. Vraag aan de slang hoe hij kan leven met gif in zijn mond? Dat is het werk van Allaah, echt van Allaah.
Vraag aan de bijen hoe ze aan honing komen, diep verborgen in hun magen. Wie heeft dat gemaakt, wie heeft dat geschapen? Vraag aan de koe hoe ze aan melk komt, helemaal afgescheiden van afvalstoffen en bloed. Wie is zo nauwkeurig en zo genadig? Dat is het werk van Allaah, echt van Allaah.
In een volksuniversiteit verkocht een vrouw brochures en zei ik ben de moeder van Frigga die straks de lezing houdt
Op een vergadering van vrouwen voor vrede smeerde een vrouw broodjes en zei ik ben de moeder van Eva die jullie allemaal kennen Bij een demonstratie droeg een vrouw het spandoek en zei ik ben de moeder van Maria dat had ze zo bedacht
Toen ik het voor de derde keer hoorde moest ik huilen omdat mijn moeder niet achter me staat
En ik die mooie woorden alleen van anderen heb gehoord die mij omhelsden en zeiden ik zou je moeder kunnen zijn
je bent het heb ik eens gemompeld ach het was niet waar maar ze gaf mij een vest omdat ze zag hoe koud ik het had
Ik groeide op tot een volwassen meid, en besteedde aan mijn familie maar weinig tijd. Ik voelde me van mijn ouders vervreemd en van mijn cultuur, mijn wortels ontheemd. Mijn moeder kwam nooit naar de ouderbezoeken, mijn vader negeert me vanwege mijn broeken. Mijn broer, met wie ik vaak goed kon praten, heeft ons huis laatst plotseling verlaten. Van kleins af aan had ik altijd een droom; een gezellig huis, sfeervol, een home! Maar we leven al jaren langs elkaar heen, het voelt thuis zo koud, zo kil als een steen.
Ik draag sinds mijn dertiende al deze kleren, zoek liefde van jongens, van mannen, van heren. Ik hoopte altijd dat ik met mijn zichtbare string op een dag de blik van een mooie jongen opving en vervolgens in zijn armen alles zou gaan vergeten wat ik in mijn bewustzijn niet langer wil weten. Eindelijk voelen wat liefde, wat warmte is, na al die jaren van vreselijk gemis. Nadat ik mij aan hem had gegeven wilde ik voor altijd met hem samen leven. Het bleef maar spelen in mijn gedachten, maar hij zei iedere keer dat ik nog moest wachten. Ik ging van hem houden, me diep aan hem hechten, wou voor een leven met hem samen vechten. Ik raakte zwanger, het was niet zo bedoeld. Ik was zo blij, had me nooit zo gevoeld! Toen de vreugde opwelde en ik het hem vertelde sloeg hij in mijn gezicht, ik verloor evenwicht, viel op de grond, hoorde toen uit zijn mond: "Ik zal wel betalen, maar je moet 't weghalen, ik ben er niet klaar voor om me te binden, ik denk dat je maar een andere jongen moet vinden."
Zo heb ik mijn liefste en mijn baby verloren en kan geen een man mij ooit nog bekoren. Ik besloot te gaan leren, heel hard te studeren, mijn hoofd van mijn hart te laten gaan winnen, een heel nieuw leven voor mijzelf te beginnen, niemand te vertrouwen; ze zullen niet van me houwen... Maar vandaag kwam ik mee naar deze moskee, Ik wou niet gaan, ik had geen tijd. Maar ik voel hier iets dat mijn hart verblijdt. Ik wist niet dat hier meisjes kwamen zoals mij, die zitten dicht naast je, voor je, zij aan zij. Ik zie in hun ogen iets dat ik herken, en merk dat ik niet langer de enige ben. Ik durf niet te voelen, durf niet te kijken, maar zie een hand naar m'n been uitreiken. De hand is warm, van een zuster die lacht, ik kijk in haar ogen, ik zie zoveel kracht! Ze zegt: "Ik houd van jou vanwege islaam, zul je altijd hier blijven komen gaan?"
Een traan uit mijn oog valt neer op mijn wang, dit is heel wat anders dan eigenbelang. Dit is wat ik miste in mijn eenzame leven, dat mensen elkaar vanwege Allaah kunnen geven. Ogen van een hart dat mij ziet hoe ik ben, is een gevoel dat ik al lang niet meer ken. Mijn hart was te lang niet met Allaah verbonden, ondanks dat heeft Hij mij hierheen gezonden. En kijk wat ik vind en wat ik hier tref: wat een prachtig gevoel; wat een heerlijk besef! Ik wil mij bekeren; over mijn roots gaan leren. Ik heb nooit geweten, nooit eerder gedacht; ik behoor tot een oud islamitisch geslacht! Laat ik blij zijn, er trots op gaan wezen, alles over islaam gaan leren en lezen. Op een dag met een broeder gaan trouwen die omwille van Allaah van mij zal houwen. Zodat ik onze kinderen een bodem kan geven voor een islamitisch, succesvol leven. Ik hoop dat jullie er altijd zullen zijn, voor ieder meisje met verdriet en pijn. Zodat jullie haar alles leren, en zij met zelfvertrouwen terug kan keren naar de harde buitenwereld die op haar wacht, geef elkaar die liefde, die warmte, die kracht!
Isn't the woman there my sister? in Islaam, I mean to say. For I just took my shahaadah at the masjied here today.
Isn't the woman there my sister? I openly ask without any qualms. The one who just walked past me without offering me her salaams.
Isn't the woman there my sister, though she stands alone to pray. Each time I move to touch her shoulder she takes a step and pulls away.
Isn't the woman there my sister, the lady that is not of my race. For both of us are muslim women with varied hues making up our face.
Isn't the woman there my sister, who laughed and made fun of me. And those other sisters of mine who listened, doesn't their silence make them also guilty?
Isn't the woman there my sister, who didn't call me when I was sick. For she seems to only show concern for those special sisters, in her own click.
Isn't the woman there my sister, who I invited for iftar in my home. But unfortunately she did not make it, how I wish she had bothered to phone.
Isn't the woman there my sister, don't we both love our religion; this Deen? Then why am I sharing my lament about her being uncaring, indifferent and mean?
Isn't the woman there my sister? Won't she open up and try to treasure the love I want and need to share with her as we both seek Allaahs Merciful Pleasure.
Al zou de klok stoppen met tikken, zouden wij doorgaan met leven. Al zou mijn hart niet meer ontvangen, zou jij toch alles aan me geven. Al zou ik verdrinken van verdriet, hou jij mijn hoofd boven water. Al zou ik niets meer willen zijn, zou jij me nooit laten gaan.
Al zou ik tranen laten vallen, zou jij ze voor me beschermen. Al zou ik vragen om minder, geef jij me toch het allerbeste. Al zou ik doodgaan van verdriet, is het mijn ziel waar je van houd. Al zou ik ooit mezelf kwijt raken, hou ik altijd nog van jou.
Ben ik dan zo verwend?
Dat ik de gunsten van Allah swt vergeet?
En zo enorm egoistisch..
Dat ik dacht dat alleen ik verdriet had en pijn leed?
Ben ik dan zo ondankbaar?
Dat ik alleen blij word, als het goed met mij gaat?
En zo ontzettend oneerlijk..
Dat ik in goede tijden mijn gebed zo snel mogelijk verlaat.
Ben ik dan zo vervreemd van mijn geloof?
Heeft mijn geloof mij niet geleerd om geduldig te zijn..
Om in slechte tijden te blijven lachen, ondanks alle pijn?
Weet ik dan niet dat ik mezelf alleen maar ongelukkiger maak,
Wanneer ik me focus op alle slechte dingen en daardoor in een depressie raak?
Begrijp ik dan niet dat Allah swt het beste met mij voor heeft...
En dat Hij mijn geduld zal belonen en me met de tijd een beter leven geeft?
Snap ik dan niet dat alles goed komt zolang ik maar door blijf gaan..
Dat ik zal blijven staan, enkel door die ene geduldige traan!
Ik ben een zuster die na de geboorte van mijn kinderen. Een soort onbeschrijflijk gevoel heb gekregen. Bij alles wat ik doe lijkt het net of ik droom. Dan begin in voor mij uit te staren. En gaat alles langs mij heen. Subhanallah ik vraag allah altijd om genezing. Maar ik had al vanaf mijn 15 last van hyperventilatie. En de artsen hebben gezegt dat ik daar last van heb. En van extreme angst. Die voel ik dan opkomen een soort zenuwachtig gevoel wat begint in mijn buik. Ook controleer ik mijn lichaam heel erg. Als ik ziek ben of last krijg van iets, Begin ik daar de hele dag aan te denken. Dan denk ik o ik ga dood. zo maak ik mijzelf gek. controle van alles .
Het enigste wat ik erg vind is dat onwerkelijk gevoel. het lijkt net of ik droom en niet echt leef. Soms voel ik de dingen anders in mijn hoofd. Maar lichamelijk voel ik gewoon wel alles. elhemdoelilah. alsof je van steen bent dus geen gevoel. Weet iemand of dit met emoties te maken heeft. En wat ik kan doen.
Ik wil niet aan de medicijnen. ik bid, en lees elhemdoelilah surat elbaqara Dan gaat het ook veel beter. Als ik hem hellemaal uitlees. Het kost wel veel tijd. Om het vaak te doen. Misschien hebben mensen hetzelfde ervaren en kan ik nog meer dingen doen. bepaalde suraas lezen. Want ik weet wel de genezing is bij allah.
Alleen lijkt het vaak of ik in een roes leef. droom, dan wil ik zo snel slapen. En word ik ook lui. Terwijl ik dit niet wil. Ik moet ook gewoon mijn huishouden draaiende houden. met de kinderen en mijn man.
Zelf blijf ik wel zeggen elhemdoelilah dit is een beproeving van allah. En ik weet ook dat er zusters zijn die het veel erger hebben. Die lichamelijk een ziekte hebben. Maar ik wou toch ook zeggen dat iemand die psygisch gevoelig is ook heel moeilijk is.
Moge allah inschallah ons genezen. En alle moslims op de hele wereld. amien ja rab. En laten we niet vergeten duo te doen voor een zieke zuster die ik heb leren kennen. amien jarabie elhelemien Moge ons geloof versterken. onze harten zich vullen met imaan. En de liefde voor allah
Mysterieuze ziekte verandert jongen langzaam in skelet
Mysterieuze ziekte verandert jongen langzaam in skelet
Een jongen uit Saoedi-Arabië lijdt aan een ziekte die hem langzaam verandert in een skelet.
De jongen, genaamd Salman, is extreem mager en letterlijk vel over been. Dokters raadden zijn moeder aan de jongen over te laten brengen naar een ander ziekenhuis, maar ze weigert.
In een ander ziekenhuis kunnen specialisten een diagnose stellen en een behandeling in gang zetten, maar zijn moeder wil dat niet omdat "ze zich veel te veel zorgen om hem maakt."
In de Saoedische krant Sabq Daily verschenen aangrijpende foto's van Salman, wiens leeftijd niet wordt genoemd.
Continu gewichtsverlies
"Salman lijdt aan een ziekte die hem zwak maakt en waardoor hij continu gewicht verliest.
Soms schiet zijn temperatuur omhoog, als hij een infectie heeft,' aldus Saeed Al Naqeer, woordvoerder van de gezondheidsdienst.
Salman is de enige man in zijn familie na de dood van zijn vader. Hij heeft vijf zussen die allemaal getrouwd zijn en ver van hem en zijn moeder wonen.
Moge Allah de Almachtige deze jongen genezen en hem in Al Akhira in positie verheven voor deze aardse beproeving en zijn familie bijstaan..]
Geert Wilders, de leider van de Nederlandse Partij
voor de Vrijheid, roept moslims in de hele wereld op de islam te
verlaten. Hij doet dat maandag in een speech in New York, ter promotie
van zijn boek Marked for Death.
Wilders stelt dat zijn boek geschreven is om
mensen te informeren over de 'totalitaire ideologie' die de islam
volgens hem is. Maar het boek is volgens hem ook een aanmoediging aan
vrijheidslievende moslims om de islam de rug toe te keren.
'Ik steun degenen die voor vrijheid in de islamitische wereld
strijden volledig. De Arabische, Turkse, Iraanse, Pakistaanse en
Indonesische bevolkingen hebben een enorm potentieel. Als zij zich
konden bevrijden van het juk van de islam, als ze zouden stoppen Mohamed
als hun rolmodel te zien en als ze zich zouden losmaken van de
haatdragende Koran, dan zouden ze verbazingwekkende dingen kunnen
bereiken', aldus Wilders in zijn speech.
Hij gaat daarin ook in op de mislukking van het Catshuisberaad vorige
week en zijn beslissing om de gedoogsteun aan het kabinet in te
trekken. Wilders noemt het een moeilijk besluit, maar zegt dat hij geen
andere keus had dan het kabinet ten val te brengen.
'We richten ons nu op verkiezingen op 12 september. Onze campagne zal
gaan over de noodzaak om onze nationale soevereiniteit te herstellen,
want zonder kunnen we onze identiteit niet verdedigen en niet vechten
tegen de islamisering.'
Daar stond ze dan. In de schemering van de avond, alleen haar wollen
muts werd verlicht door de straatverlichting. Ze was rond de dertig, een
periode van haar leven waarin ze hoorde te schitteren, maar in plaats
daarvan stond ze daar: ze graaide uit prullenbakken.
Als ik nu
aan haar denk krijg ik weer die brok in mijn keel als op het moment toen
ik haar daar zag staan, toen ik op die bewuste avond
op de bus wachtte met mijn zusje. Eerst dacht ik nog bij mezelf dat ze
misschien iets per ongeluk in de prullenbak heeft weggegooid? Of wist ze
niet meer in welke dat was, en liep ze daarom van hot naar her graaiend
in het afval. In een winkelstraat als deze in Leuven vind je genoeg
identiek dezelfde prullenbakken. Hoe logisch het ook klonk, het was
helaas niet waar. Het kwartje viel toen mijn zusje me vertelde dat ze
een half opgegeten broodje uit het afval viste en in haar mond stak.
Alleen iemand die voor een lange tijd niet gegeten heeft zou zoiets
doen. Een zwerver, een dakloze, een bedelaar. Zij zag er niet uit zoals
één van deze mensen. Dat was het geen wat me het meest in verwarring
bracht. Ze zag er sober gekleed uit, iets wat slordig, maar zeker niet
vergelijkbaar met de driegenoemde figuren. De manier hoe ze te werk ging
was ook anders. Ze zocht namelijk met een papiertje in de prullenbak,
waarna ze haar winst niet daar ter plekke opat, maar wat verder op.
Misschien uit schaamte? Alleen als je op haar zou letten zou je dit
opmerken. En dat deed ik dan ook. Niet, omdat ik het zo interessant vond
wat ze deed, maar omdat ik gewoon niet op kon houden met kijken en
denken. Denken waarom de wereld toch zo in elkaar zat. Waarom bestonden
er toch mensen die als grootste zorg van hun dag hebben of hun dure
outfit wel matchend is, en bestaan er mensen die maar hopen of ze deze
dag wat te eten kunnen vinden? Waarom was zij het die daar moet staan,
en niet bijvoorbeeld iemand als Paris Hilton of ik? Zij koos niet voor
dat leven, zij moet ermee leren leven.
Dit is niet mijn eerste
ontmoeting met een zwerver of hoe je haar kan noemen. Helaas zijn er
vele zoals haar duizenden, miljoenen Zij is alleen de eerste persoon
van hen die ik ben tegengekomen en zich bewust leek van haar
gewaarwording. Ze leek er zich voor te schamen. Misschien deed ze dit
niet al zo lang? Misschien is ze bang om herkend te worden door
bekenden? Ik wist niet wat er voor gezorgd heeft dat ze nu hier zat. Ik
kende haar verhaal niet, wist niks van haar. Ik wist niet hoe ze heet,
wist niet of ze een partner had, wist niet of ze kinderen had. Ik zou
ook niet weten waar ze na deze ontmoeting heen zal gaan of ze vanavond
een veilige slaapplek kon vinden. Of ze morgen zal halen
Een
oud echtpaar en een aantal andere mensen liepen langs, mijn zusje keek
op haar telefoon. Zoals altijd had de bus vertraging. De vrouw was nu
een eindje verderop, ik kon zien dat ze aan de volgende prullenbak
begon. Niemand leek haar op te merken, of deden ze dat wel maar liet het
hen koud? Ik wist dat ik spijt ging hebben als ik niets deed. Ik moest
íets doen, maar wat? Wat het ook mocht zijn ik moest het nu doen,
voordat ik die bus zou stappen. Ik wilde haar geld geven, maar het geld
dat in mijn portemonnee zat heb ik die middag nog uitgegeven aan een
tas. Ik schaamde opeens zo erg. Ik had die tas eigenlijk niet zo nodig,
ik heb genoeg tassen. Ik weet dat ik haar situatie niet kon verbeteren,
maar misschien kon ze van mijn geld wel enkele weken van (over)leven. Ik
had nog een appel in mijn tas bedachte ik me, dus besloot haar die te
geven. Het was het minste wat ik kon doen. Terwijl ik naar haar liep
werd de brok in mijn keel alsmaar groter. Het moment dat ze zich
omdraaide toen ik haar vragend met Mevrouw aansprak had de brok in
mijn keel zijn climax bereikt. Wilt u van mij deze appel?
De
bik waarmee ze me aankeek maakte me het nauwelijks mogelijk de woorden
verstaanbaar uit te spreken. Ik heb nog nooit in mijn hele leven zon
droevige blik gezien. Ze was het type vrouw dat je buurvrouw kon zijn,
het type vrouw dat je als lerares kon hebben, het type vrouw dat je
moeder zou kunnen zijn. Ze was het type vrouw van wie je dit leven niet
zou verwachten, gewoonweg het type vrouw dat dit leven niet verdient.
Met de woorden het hoeft niet haalden ze me abrupt uit mijn gedachten.
Ik keek haar even aan en gaf haar de appel. Ze pakte hem aan. Mijn hand
raakte de hare die ze goed verstopt had in een handschoen. Hij was
warm, en op de een of andere manier stelde me dat wat gerust. Mijn zusje
riep me dat de bus eraan kwam, ik draaide me om en holde naar de halte.
In de bus gingen we achterin zitten, dat wilde mijn zusje zo graag.
Toen ik net plaats gingen nemen, en de bus haar passeerde, keek ze nog
even naar me op. Weer die blik, maar nu leek hij wat zachter. Hier
scheidden onze wegen.
Op de terugreis naar huis spraken mijn
zusje en ik over koetjes en kalfjes, maar in gedachten was ik bij die
vrouw. Ik kon haar niet uit mijn hoofd zetten. Ik ben zelf niet rijk,
maar ik mag niet klagen. Ik heb altijd genoeg te eten, kan me kleden,
heb een dak boven mijn hoofd, en heb nog geld voor extraatjes. Bovenal
heb ik mensen om me heen die van mij houden. Zij heeft niks en niemand.
Ik dank God voor dit leven dat ik heb, en hoop met heel mijn hart dat
zij ooit ook dit allemaal kan hebben. Ik weet nu niet waar ze is, of ze
iets te eten heeft, of ze veilig is. Ik hoop dat ze kracht mag vinden om
sterk te zijn, om te overleven. Waar ze nu ook mag zijn, ik zal die
blik waarmee ze me aankeek nooit vergeten
Je bent direct, vertrouwd en te eerlijk. Je neemt geen blad voor je mond
en wat je denkt of voelt uit je zonder daarover na te denken. Jouw
mimiek past zich aan je verwoording en de scheve blikken die jou worden
toegeworpen laten je koud. Zo ben je en zo wil je geaccepteerd worden.
Ondanks dat je zo hard en bot bent, vragen mensen toch om jouw advies. Ze waarderen je advies, sterker nog: jouw advies
weegt zwaarder mee dan alle andere adviezen. Eigenlijk ben je een
voorbeeld voor hen, maar dat willen ze niet altijd toegeven. Jij bent
tenslotte die bitch waar velen tegen opkijken.
Een mooie meid
met veel uitstraling, de slimste van de klas en eentje met veel lef.
Haalt projecten met gemak, iedereen groet en/of gaat graag met haar om
en jongens die staan voor haar in de rij. Elke week wijst ze een paar af
en geniet van haar leven en van haar vriendinnen.
Als er iets
is dan staat ze voor je klaar. Ze staat je financieel en emotioneel bij.
Ze belt je wanneer ze vindt dat het nodig is. Ze geeft je die warmte en
liefde op het juiste moment. Ze neemt je mee uit wanneer ze denkt dat
jij er behoefte aan hebt.
Ze kan niet tegen liegen en
onrechtvaardigheid. Ze straalt van de zelfverzekerdheid en loopt er bij
alsof ze de hele wereld aan kan. Ze heeft het nooit over haar problemen,
ze lacht altijd en heeft altijd de grootste lol om alles. Ze is
humoristisch, liefdevol en een idool voor velen.
Haar vrienden
moesten in het begin erg aan haar wennen maar dat kwam snel goed. Ze
bleek niet die arrogante bitch te zijn waarvan iedereen dat dacht. Nee,
integendeel zelfs; die arrogante blik heeft ze gekregen van Moeder
Natuur! Voor de buitenwereld heeft ze het helemaal gemaakt. Say
hello to the bitch. Ze wordt gerespecteerd en ze geeft iedereen de
juiste aandacht. Kritiek beschouwt zij als jaloezie en krenkt die gene
op het zelfde moment. Kortom: ze is de ideale vriendin en een ideale
vrouw.
Maar thuis is ze niets minder dan dat kleine, gevoelige
meisje. Dat met tranen haar verleden van haar afschrijft. Diep van
binnen zit er een wond dat nooit is genezen. Een wond gevormd door
situaties en nare ervaringen. Thuis doet ze haar masker af en is ze
haarzelf. De kritiek die ze ontvangt beschadigt haar zelfbeeld. In
feite heeft ze te maken met een minderwaardigheidscomplex en is ze niet
zo sterk als dat zij zich buiten voor doet. Ze is altijd met anderen
bezig waardoor zij zichzelf wegcijfert..
Achter haar lach
schuilt er een traan, achter haar traan een verhaal en dat verhaal ken
je niet. Dat kent niemand omdat niemand ernaar vraagt. Iedereen leeft
met de gedachte dat ze nergens last van heeft en dat ze de meest
gelukkigste persoon op aarde is die ze kennen. Het liefst maakt ze een
einde aan haar leven om tot rust te komen.
Hoe goed ken jij je
vriendin/vriend? En hoe gaat het in werkelijkheid met hem of haar? Houdt
zij/ hij echt van dit leven of leeft ze toe naar het einde en is ze het
zat? Ga nooit uit van de indruk die je hebt of krijgt, kijk diep in haar hart en vraag er na.
Dan zal je zien dat er een ander meisje in haar schuilt, een schokkend verhaal een meisje dat jij NOOIT had verwacht.
Heb jij dua gedaan en vergeving gevraagd? Een plek in het Paradijs met onze profeet gevraagd? Of lag jij te dromen over het wereldse leven.. Het leven waar je niets om kan geven.. Het Fajr gebed is voor de oprechte dienaar een verlichting Het leidt de dienaar op het pad naar de juiste richting Richting het Paradijs via het rechte pad Door te blijven slapen, val je in een zwart gat
Een gat genaamd het hellevuur Je eindbestemming bepaald op het laatste uur Vuur zo zwart, is ons moeilijk voor te stellen De seconden in je leven zijn al aan het aftellen.
Verricht het Fajr gebed nu heel gauw Ik wil naar el Jannah samen met jou Als dienaren van Allah in het Paradijs Bereid je voor op deze enkele reis.
Keer tot Allah in oprecht berouw Of je nou een man bent of een vrouw Of je nou een voorbeeld bent of een crimineel Of je weinig zondes hebt begaan of veel
Het gebed is voor de dienaar op vaste tijdstippen voorgeschreven Zoals in soerah An-Nisae aya 103 is beschreven Het moeilijkste gebed voor de huichelaar Verricht het verplichte gebed, oh dienaar
Keer terug naar het gebed en verricht deze op tijd De Engel des Doods komt op een vastgestelde tijd Vandaag, morgen of over een paar jaar Verricht het Fajr gebed en gedraag je als een oprechte dienaar.
Moge Allah ons allen leiden op het rechte pad naar Jannat-ul-Firdaous
en moge Hij ons standvastig maken in het geloof. Allahoema Amien
Heb je het huis schoon gemaakt? Is het eten klaar? Heb je de kinderen eten gegeven? Heb je mijn kleren gewassen? Dit zijn enkele vragen die vrouwen -dag in dag uit- te horen krijgen van echtgenoten die beweren dat vrouwen niets meer zijn dan bedienden en babymachines. Maar een echtgenote is geen van beide.
Hoe het ook zij, temidden van de grote werkdruk waar zowel mannen als
vrouwen onder gebukt gaan, vergeten sommige echtgenoten de werkelijke
redenen achter het huwelijk en hiermee de rechten van hun vrouw.
Vervolgens beroven ze zichzelf, hun echtgenote en hun kinderen van het
geluk en de rust dat aan de grondslag van een succesvol gezin ligt. Deze
onevenwichtige visie op de ideale relatie van een echtpaar is zo
ernstig dat het het gehele gezin in een situatie stort die beladen is
met zorgen en problemen.
Zelfs bij religieuze families zul je
nog echtgenoten aantreffen die er geen weet van hebben wat de rechten
van hun echtgenotes zijn, noch een goede kijk hebben op waartoe een
goede verstandhouding tussen twee getrouwden dient.
Het is
zowel pijnlijk als bedroefend te zien dat een praktiserend
moslimechtgenoot aan de ene kant Gods geboden nakomt, maar aan de
andere kant Zijn leiding aangaande hoe zijn vrouw te behandelen vergeet.
Buitenshuis is hij aardig, geduldig en siert een glimlach zijn gezicht.
Maar zodra hij thuis komt wordt dat vrolijke gezicht boos en bedroefd
en de vriendelijkheid en de zachtheid veranderen in nervositeit en
vijandschap. Hij begint schreeuwend en tierend bevelen uit te delen.
Hij vergeet dat net als hij -die buitenshuis met vele uitdagingen en
spanningen wordt geconfronteerd- zijn vrouw thuis ook overspoelt kan
zijn met werk en haar verantwoordelijkheden naar de kinderen toe.
Hij vergeet dat ook zij aan het einde van een lange werkdag aan haar
rust toe is. Ook al is het de taak van de man om buitenshuis te werken
om zijn gezin te onderhouden, de rol van de vrouw is niet minder
belangrijk. Integendeel, meestal is haar rol belangrijker omdat zij
degene is die belast is met de opvoeding van de kinderen en omdat zij
degene is die over het gezin hoedt.
Geregeld treffen we de
volgende scène aan: Een vrouw is moe en vraagt haar man om haar wat te
helpen met een aantal huishoudelijke taken zoals schoonmaken, wassen of
koken. Hij weigert, alsof het beschamend voor een man zou zijn om zijn
vrouw te hulp te schieten. Weet hij niet dat de profeet Mohammed, vzmh,
de persoon die door God de Verhevene het meest geliefd is, zijn vrouwen
hielp in het huishouden? Weet hij niet dat Omar ibn al-Khattab recepten
aan een groep vrouwen doorgaf om ze te leren koken? Zou Omar anderen
kunnen leren koken als hij zelf niet wist hoe dit moest?
Er is
geen echtgenoot, hoeveel werk hij ook heeft, die drukker kan zijn dan
onze Profeet, vzmh, dat was en wiens plicht het was de islam te
verspreiden. Ook is er geen man die het drukker kan hebben dan Omar, die
de verantwoordelijkheid als kalief moest dragen.
Ik schrik
ervan te horen dat er vrouwen zijn die nooit een liefhebbend woord of
een blijk van waardering te horen krijgen van hun echtgenoten. Toen de
Profeet werd gevraagd naar de persoon waar hij het meeste van hield,
toen aarzelde hij niet om de naam van zijn vrouw Aisha te noemen.
Hiermee gaf hij dus duidelijk te kennen dat een man zich niet hoeft te
schamen dat hij van zijn vrouw houdt en dat hij zich evenmin hoeft te
schamen om deze liefde in aanwezigheid van andere mensen te uiten.
Ook is het pijnlijk te horen dat er mannen zijn die niet met hun vrouw
praten of tijd voor hun gezin inruimen, onder het voorwendsel dat ze het
te druk hebben met dawa (uitnodigen tot de islam). Ook al is het heel
erg nobel om bezig te zijn met dawa buitenshuis, het is tevens
noodzakelijk dat vrouw en kinderen nut ondervinden van de inspanningen
van manlief.
Ik vraag me af hoe getrouwde stellen samen kunnen
leven zonder met elkaar te praten of samen tijd door te brengen. Hoe
kunnen ze geluk of rust voelen met de kloof die hen van elkaar scheidt.
Wie anders dan je eigen vrouw kan delen in je geluk en verdriet? Wie kan
iemand beter moed inspreken om de uitdagingen van het leven met
volharding en moed tegemoet te treden? Wie zou er beter naar je kunnen
luisteren en de geheimen bewaren dan je eigen vrouw? Wie kan je beter
helpen je geloof (imaan) en je intenties een nieuw leven in te blazen
dan zij?
De Profeet, vzmh, heeft ons geleerd dat de beste onder
de mannen degene is die zijn vrouw het beste behandelt. Zouden wij niet
het voorbeeld van de Profeet moeten opvolgen bij ieder aspect van ons
leven?
De Profeet, vzmh, bracht tijd door met zijn vrouwen door
met hen te praten, met hen te lachen en zelfs door met hen te spelen.
Hij luisterde naar het advies van zijn vrouw Umm Salama, bij de
verzoening van Hudaybiyah, toen ze hem het advies gaf te beginnen met
het kaal scheren (van de hoofden) en het slachten (van de offerdieren).
Het was haar weloverwogen advies die de toestand tot een goed einde
bracht en de moslimgemeenschap beschermde. Waarom dus zijn wij nu
afgedwaald van deze voorbeelden?
Het opvoeden van kinderen is niet slechts de taak van de moeder, zoals soms onjuist wordt aangenomen.
Het is bedoeld als wederzijdse verantwoordelijkheid, die gedeeld moet
worden door beide ouders. Een ieder van hen heeft zijn/haar aanvullende
rol die binnen het gezin moet worden volbracht. Ongetwijfeld draagt de
moeder een grotere verantwoordelijkheid op haar schouders, maar de rol
van de vader is niet minder belangrijk en heeft een enorme invloed op de
stabiliteit van het gezin.
Kinderen hebben de aanwezigheid en
input van de vader nodig. Ze hebben hem nodig bij het maken van hun
huiswerk, bij het leren van de Koran en bij het uitleggen van de
religie, om maar een paar voorbeelden te noemen. Ze moeten het gevoel
hebben dat hij er voor ze is.
Geachte echtgenoten, jullie vrouw
is jullie partner, jullie wederhelft en jullie levensgezellin. Ze kan
jullie zegening (hasanah) zijn in deze wereld en de zegen van je
leven, maar alleen als jij haar hiervoor de kans geeft. Zij is degene
die een glimlach op je gezicht kan toveren en de tranen van pijn uit je
ogen weg kan vegen. Zij heeft het in zich om je gezin te voorzien van
geloof, geluk, aanmoediging en geduld ten overstaan van de uitdagingen
die je tegemoet zal treden. Je vrouw is ten alle tijden bereid om te
investeren in het gezin en zal er alles aan doen om te streven naar
familiegeluk en -succes.
Niemand zal beweren dat het huwelijk
ieder moment geluk voortbrengt of dat er zich nooit problemen kunnen
afspelen. Maar als de basis van een relatie stevig is en als ieder
persoon duidelijk weet wat de rechten van diens partner zijn, dan kunnen
moeilijkheden makkelijker te boven worden gekomen.
Het is niet
mijn bedoeling om alle mannen de schuld te geven van de problemen waar
veel koppels vandaag de dag mee kampen. Ik richt me tot een specifiek
type echtgenoot binnen de moslimgemeenschap: de verkeerd ingelichte die
niet begrijpt dat een gelukkiger en sterkere moslimfamilie alleen tot
stand kan komen onder de voorwaarde dat het koppel een sterke band met
elkaar heeft.
Allah de Verhevene zegt in de nobele Koran (vertaling):
"En tot Zijn tekenen behoort dat Hij voor jullie echtgenotes uit jullie
eigen midden geschapen heeft om bij haar rust te vinden. En Hij heeft
liefde en erbarmen tussen jullie gebracht. Daarin zijn tekenen voor
mensen die nadenken" (Koran 30: 21).
Ik ben karima, en gebruik soms ook wel de schuilnaam umm saalih.
Ik ben een vrouw en woon in amsterdam (nederland) en mijn beroep is pedagogiek.
Ik ben geboren op 13/05/1992 en ben nu dus 33 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: informatie zoeken over de islam.
Ik ben karima, en gebruik soms ook wel de schuilnaam umm saalih.
