Hoe zou het zijn die eerste keer? Hoe zou het voelen? Zou het pijn doen? Zal ik gaan bloeden? Zal hij me geruststellen? Zal hij lief zijn en zorgen dat ik me op mijn gemak voel? Ik heb dit zolang uitgesteld… zo vaak aan gedacht en over gefantaseerd. Je hoort zoveel verhalen; de een zegt dat het meevalt, de ander beschrijft het als een nachtmerrie.

Ik denk dat ik er nu echt aan toe ben; 33 jaar, het moet nu echt eens gaan gebeuren, ik heb het al veel te lang uitgesteld.

Maar wat als hij lomp en onhandig is? Me pijn doet? Onervaren is en niet in staat is om me in een keer ervan te bevrijden? Ik maak me zorgen. Ja, het is niet iets wat je door de eerste de beste laat doen natuurlijk. Ik wil niet dat het een teleurstelling wordt; ik wil dat ik dit nooit vergeet en dat het een speciale gebeurtenis zal zijn zonder trauma. Probleem is: ik ken hem niet zo lang…. Hoe weet ik dan of hij degene is die hier geschikt voor is? Ik heb hem vaker gezien, maar al die keren was het niet nodig; nou ja, het was wel nodig maar er was niet beslist haast bij. Ik moet zeggen dat ik hem al die keren wel echt aardig en lief vond. Charmant ook

Ik besluit de stoute schoenen aan te trekken. Ik ga hem bellen!!! Bellen en zeggen dat ik er klaar voor ben! Ik ga er gewoon voor, niet langer nadenken maar gewoon doen!!

De telefoon gaat over….. Mijn hart bonst in mijn keel en ik voel mijn handen bezweet raken. Weet je het zeker Nour? Hoor ik mijn stem zeggen. Ja! Ik weet het zeker sssssttt!!!

Er neemt een vrouw op en ik zeg een beetje aarzelend: ” euhm, goedemiddag mevrouw, u spreekt met Nour Charkaoui, kan ik een afspraak maken met tandarts Peter voor een wortelkanaalbehandeling?”. ZO!! Dat is eruit, er is geen weg meer terug!!