Man en vrouw gelijke rechten? Naaah dacht het niet. Zien we er hetzelfde uit? Nee! Denken wij hetzelfde? Soms. Hebben we elkaar nodig? Zeker weten!

In mijn optiek

Het probleem van vandaag:

We worden overspoeld door de media met emancipatie. Ze claimen dat mannen en vrouwen gelijke rechten moeten hebben. Wie daar in gelooft of wie dat wenst zal ik helaas moeten teleurstellen want gelijke rechten zijn niet mogelijk, we zijn te verschillend van elkaar. Wat per definitie niet betekent dat het slecht is.

Sommige lezers zullen ongetwijfeld nu al een oordeel klaar hebben. Lees nog even verder en het zal duidelijker worden wat ik bedoel. Hoe verder je leest hoe beter je mij begrijpt, hoe aangenamer het wordt.

Tijd om hetgeen nu te onderbouwen:

Het is logisch dat de man en vrouw geen gelijke rechten hebben als je beseft dat ze geen gelijke rechten kunnen hebben. Voorbeeld: Een zwangere vrouw heeft recht op zwangerschapsverlof en de man niet. Niet gek toch want ik kan mij niet herinneren dat mannen ook zwanger werden. Ander voorbeeld: Als je soldaat wilt worden dan moet je aan een bepaald gewicht voldoen. De mannen moeten/mogen zwaarder wegen dan de vrouwen. Ook niet onlogisch aangezien er een duidelijk verschil is in lichaamsbouw. En dat allemaal met een reden of je nou in god gelooft of enkel in de wetenschap. Het punt dat ik duidelijk wil maken is dat er bij de mannen andere rechten horen dan bij de vrouwen. En bij vrouwen weer andere rechten dan bij mannen. Het zou niet eerlijk zijn als we dezelfde rechten zouden hebben. De zwangere vrouw bijvoorbeeld verdient het zwangerschapsverlof omdat ze negen maanden een kind heeft moeten dragen en bovendien moet ze daarna herstellen. Zou het dan eerlijk zijn tegenover de vrouw dat de man dan hetzelfde recht krijgt?

Tegenwoordig merk ik ook dat de mannen steeds meer op de vrouwen beginnen te lijken en andersom. Niet alleen qua gedrag maar ook qua uiterlijk. Het typische mannen/vrouwen werk begint door de snelle ontwikkelingen ook uit te sterven. Wat de mannen kunnen, kunnen de vrouwen tegenwoordig ook en vice versa.

Maar…. Er is altijd een maar!

Willen we wel op elkaar lijken? Lijkt mij vreselijk saai als de mannen hetzelfde zijn als de vrouwen. Man en vrouw zijn er ook om elkaar aan te vullen. Allemaal hebben we onze specialiteiten. We kunnen soms niet met elkaar maar we kunnen ook ZEKER niet zonder elkaar.

Laat ik jullie mee terug nemen in de tijd:

Vroeger heel lang geleden was de man/ vrouw verhouding groot, anders dan tegenwoordig. Er was een duidelijk verschil. De man ging op pad om te jagen. Hij zorgde voor het eten en de vrouw zorgde dat het op tafel kwam. Zodat het gezin ervan kon eten. Uitzonderingen daargelaten, want uiteraard heb je ook stammen dat mannen zich superieur opstellen tegenover de vrouwen. In mijn opzicht zijn dat geen echte mannen. Ik vind dat de mannen verantwoordelijk moeten zijn voor het fysiek zware werk en dat de vrouwen
en kinderen zich veilig voelen onder zijn hoede.

Later gebeurde hetzelfde maar dan in een modern jasje. De man was de grootverdiener thuis. Hij zorgde voor het inkomen en de vrouw zorgde voor het huishouden. Met de jaren heen begon het een beetje bij beetje te veranderen. De vrouw ging ook werken maar de man bleef verantwoordelijk voor het hoofdinkomen. Tegenwoordig gaat het nog een stapje verder. De carrière vrouw is geboren. Vrouwen kunnen goed leren en steeds meer vrouwen zijn hoogopgeleid en hebben ambitie en willen niet meer afhankelijk zijn en dus carrière maken. Niets mis mee, heel begrijpelijk zelfs. En toch kan het wat tendens meenemen. Vooral wanneer je kinderen wilt. Dan is het kiezen of delen.

Worden de kinderen door de eigen ouders opgevoed of gaan ze naar een kinderdagverblijf waar tieners op je kinderen gaan passen en hun de normen en waarden leren die zij zelf opgedragen krijgen? Of wil je toch je kinderen op je eigen manier opvoeden met je eigen normen en waarden? Dus wordt het de huisvrouw of toch de huisman? Of zelfs helemaal geen kinderen? Wat wordt het?! Dit zijn belangrijke vraagstukken wanneer je in een vergelijkbare situatie komt waarin je moet kiezen tussen carrière of gezin. Het is geen aanval op de carrièreman of carrièrevrouw maar het is wel goed om daarover na te denken.

Voor de dubbelverdieners is het praktisch moeilijk om in beide situaties het maximale eruit te halen. Of zeg ik nu iets heel geks?

Voor de carrièretijgers (m/v) onder ons:

Wil je het gezin de volle aandacht geven ten koste van je carrière of wil je die promotie maken waar je al die tijd extra voor hebt ingespannen? Laat je mening horen!

Voorop: man en vrouw zijn gelijk in waarde. Alleen ieder op zijn eigen manier.