Ja wij Moslimvrouwen hebben het zoooooooooooo slecht. We dragen hoofddoek en wijde kleding waardoor we alle aandacht moeten missen van al die leukejongens op straat (he schatje, pssssjjjt, kom hier schatje!), en alle vieze blikken daar moeten we het ook al zonder doen. Geen decolettes op sollicitatiegesprekken, geen koket knipperen met de ogen en showen met onze mooie benen om hogerop te komen. Wij worden beoordeeld op onze prestaties in plaats van onze looks. Arme wij.
We moeten het ook al doen zonder relaties buiten het huwelijk. Geen gebroken harten, liefdesverdriet, roddelende exen, ongewenste zwangerschappen en soas voor ons. Geen naaktfotos die door wraakzuchtige exen op internet worden geplaatst, geen jongen die ons gebruiken voor de seks en daarna dumpen, waarna we genoodzaakt zijn te gaan uithuilen bij een vriendin waarmee we samen chocolaatjes eten en de ex vervloeken. Als we door de aula op school lopen, of uitgaan, komen we geen vijf ex-en tegen die ons vies aankijken omdat ze ons zonder kleding gezien hebben. Arme wij.
Geen eindeloze zoektochten dus naar de ware, voor ons. Niet steeds opnieuw weer jaren van ons leven investeren in een man, hopend dat deze een blijvertje is. Hopend dat deze wel serieus is, wel wil samenwonen, kinderen wil en misschien zelfs wel wil trouwen. Ondertussen hopend dat er geen wraakzuchtige ex (zijn ex, of mijn ex) op de loer ligt om onze nieuwe relatie om zeep te helpen. Wij hoeven geen zakken te controleren, naar lippenstiftvlekken op kleding te speuren, op te letten of we geen vreemde damesparfum bij hem ruiken. Bang te zijn dat hij na een jaar of drie ineens verliefd is op een ander. Arme wij.
Wij gaan niet uit. Geen plakkende lijven tegen ons aan in de overvolle dicotheek, geen gehoorbeschadigingen, geen rooklucht die in ons haar blijft hangen en er na drie keer haren wassen nog niet uit is, geen bier op onze kleding omdat iemand het leuk vond om met zn glas te gooien. Wij hebben geen schoenen die we na één keer stappen weg kunnen gooien omdat ze helemaal vies en kapot zijn. Geen handjes die tijdens het dansen of voorbij lopen, naar onze achterste grijpen. Wij worden niet om acht uur 's ochtend wakker in bed met een jongen waarvan we zijn naam niet meer weten en die er in het daglicht een stuk lelijker uitziet dan we dachten. Arme wij.
Wij mogen niet drinken, geen drugs, geen sigaretten. Helemaal niks. Geen kapotgerookte longen, rokershoest of alcohol- of drugsverslaving voor ons. Geen junkieleven, geen zwerversbestaan met al ons bezit in Albert Heijnstasjes met ons meeslepend, geen overnachtingen bij het leger des Heils en lekkere soep uit de gaarkeuken. Niet om tien uur 's ochtends bij bewustzijn komen in onze eigen kots. Arme wij.
Wij vallen altijd onder de zorg van een man. Onze vader zorgt voor ons tot we trouwen, daarna zorgt onze man voor ons en wanneer we gescheiden zijn moet onze vader/broer/oom voor ons zorgen. Geen bijstandsmoeder bestaan voor ons dus, geen kostgeld betalen aan onze eigen ouders omdat we toch moeten leren voor onszelf te zorgen. Geen schoonmaken bij de MacDonalds terwijl we in ons eentje de kinderen moeten opvoeden, niet achter de kassa bij de Aldi, geen geldzorgen en deurwaarders. Arme wij.
Wij moeten maar gewoon bij onze ouders wonen, naar school gaan, diploma halen en daarna werken als we willen, of onze mama helpen. Onze ouders zoeken ondertussen een leuke man voor ons, en dan mogen we kiezen of hij mister right is of niet. Als we zelf een leuke man tegenkomen, dan geven we hem het nummer van onze vader, zodat hij langs kan komen. Als een man ons wil dan vraagt hij onze hand en spreekt met onze papa een bruidsschat af. Daarna hebben we een bruiloft van twee dagen, onze man komt ons thuis ophalen en als maagd stappen we de deur uit. We trekken verschillende jurken aan, verkleden ons als prinsesjes compleet met kroontje, hebben lol met vriendinnen en het hele feest draait om ons. Onze man betaalt het hele feest, geeft ons daarnaast sierraden, kleding, een bruidsschat en een ingericht huis. En als de bruiloft is afgelopen stappen we bij onze man in de auto en gaan we op weg naar ons nieuwe huis. Dan pas volgt de huwelijksnacht en mogen we voor het eerst gemeenschap hebben. Arme wij.
En als we dan getrouwd zijn, hebben we een Moslimman. Een man die niet drinkt (dus ook niet teveel), niet rookt/drugs gebruikt, niet uitgaat, ons niet in elkaar timmert, niet naar andere vrouwen kijkt, geen vieze films kijkt, niet vreemdgaat, die zich verantwoordelijk voelt om voor het inkomen te zorgen, die een liefhebbende papa is, die de klusjes in huis doet, het vuilnis buiten zet en ons met liefde, genegenheid en respect behandeld
|
Ik ben karima, en gebruik soms ook wel de schuilnaam umm saalih.
